rú xíng　 liú xiàn zhī　 lú jǐng yù　 xiāo dé yán　 zhāng chǔ jīn
儒行　刘献之　卢景裕　萧德言　张楚金

lián cái　 shěn yuē　 táng gāo zōng　 tiān hòu　 yuán gān yào　 zhāng jiàn fēng　 lǐ shí　 hán yù　 yáng jìng zhī　 lú zhào　 líng hú táo
怜才　沈约　唐高宗　天后　源乾曜　张建封　李实　韩愈　杨敬之　卢肇　令狐绹

cuī xuàn
崔铉

gāo yì　 kǒng zhì guī　 lǐ yuán chéng　 táo hóng jǐng　 tián yóu yán　 zhū táo chuí　 lú hóng　 yuán jié　 hè zhī zhāng　 gù kuàng　 chén chù　 kǒng zhěng
高逸　孔稚珪　李元诚　陶弘景　田游岩　朱桃椎　卢鸿　元结　贺知章　顾况　陈琡　孔拯

rú xíng
儒行

liú xiàn zhī
刘献之

hòu wèi liú xiàn zhī shǎo hào xué, yóu jīng shī chuán, fàn guān zi shǐ. jiàn míng fǎ zhī yán, yǎn juàn ér xiào yuē: ruò shǐ yáng mò zhī liú, bù wéi cǐ shū, qiān zǎi shéi zhī shǎo yě. yòu wèi suǒ qīn yuē: guān qū yuán lí sāo zhī zuò, zì shì kuáng rén, sǐ hé zú xī. shí rén yǒu cóng zhī xué zhě, xiàn zhī yuē: lì shēn suī bǎi xíng shū tú, zhǔn zhī sì kē, yào yǐ dé xíng wéi shǒu. zi ruò néng rù xiào chū tì. zhōng xìn rén ràng, bù dài chū hù, tiān xià zì zhī. tǎng bù néng rán, suī fù xià wéi zhēn gǔ, niè lǚ cóng shī, zhǐ kě bó wén qiáng zhì. bù guò wèi tǔ lóng qǐ yǔ, xuàn huò jiāng lái. qí yú lì shēn zhī dào hé yì hū? kǒng mén zhī tú, chū yì wèi wù. jiàn wú qiū zhī tàn, fāng nǎi guī ér yǎng qīn. wū hū! xiān dá zhī rén, hé zì xué zhī wǎn yě! yóu shì sì fāng xué zhě mù zhī. tàn yuē: wú bù rú zhuāng zhōu chū sàn yuǎn yǐ. gù yǐ jí cí. chū tán sǒu
后魏刘献之少好学，尤精诗传，泛观子史。见名法之言，掩卷而笑曰：若使杨墨之流，不为此书，千载谁知少也。又谓所亲曰：观屈原《离骚》之作，自是狂人，死何足惜。时人有从之学者，献之曰：立身虽百行殊途，准之四科，要以德行为首。子若能入孝出悌。忠信仁让，不待出户，天下自知。倘不能然，虽复下帷针股，蹑履从师，止可博闻强识。不过为土龙乞雨，眩惑将来。其于立身之道何益乎？孔门之徒，初亦未悟。见吾丘之叹，方乃归而养亲。呜呼！先达之人，何自学之晚也！由是四方学者慕之。叹曰：吾不如庄周樗散远矣。固以疾辞。（出《谈薮》）

lú jǐng yù
卢景裕

fàn yáng lú jǐng yù, tài cháng jìng zhī zǐ, sī kōng tóng zhī yóu zi. shǎo hào xián mò, chí chěng jīng shǐ. shǒu dào gōng sù, bù yǐ róng lì jū xīn, shí hào jū shì yān. chū tóu shēng yī cóng bái máo, shù zhī sì shí jiǔ jīng, gù piān hǎo lǎo yì. wèi zhù jiě. zhì sì shí jiǔ suì zú, gù xiǎo zì bái tóu. xìng duān jǐn, suī zài àn shì, bì jīn zhuāng zì chí. shèng shǔ zhī yuè, chū bù lù tǎn. qī zǐ xiāng duì, yǒu ruò yán bīn. lì wèi zhōng shū shì láng. chū tán sǒu
范阳卢景裕，太常静之子，司空同之猶子。少好闲默，驰骋经史。守道恭素，不以荣利居心，时号居士焉。初头生一丛白毛，数之四十九茎，故偏好老易。为注解。至四十九岁卒，故小字白头。性端谨，虽在暗室，必矜庄自持。盛暑之月，初不露袒。妻子相对，有若严宾。历位中书侍郎。（出《谈薮》）

xiào dé yán
肖德言

táng xiào dé yán dǔ zhì yú xué, měi kāi wǔ jīng, bì guàn zhuó shù dài, wēi zuò duì zhī. qī zǐ wèi yuē: zhōng rì rú shì, wú nǎi láo hū? dé yán yuē: jìng xiān shī zhī yán, qǐ dàn yú cǐ hū! chū tán bīn lù
唐肖德言笃志于学，每开五经，必盥濯束带，危坐对之。妻子谓曰：终日如是，无乃劳乎？德言曰：敬先师之言，岂惮于此乎！（出《谭宾录》）

zhāng chǔ jīn
张楚金

zhāng chǔ jīn yǔ yuè shí tóng yù xiāng gòng jìn shì, zhōu sī jiāng bà yuè shí ér gòng chǔ jīn. chǔ jīn cí yuē: yǐ shùn jí yuè shí zhǎng, yǐ cái jí chǔ jīn bù rú. gù qǐng jù tuì. lǐ jī wèi dū du, tàn yuē: gòng shì běn qiú cái xíng, xiāng tuī rú cǐ, hé xián shuāng jǔ. nǎi jiàn zhuó dì. chū tán bīn lù
张楚金与越石同预乡贡进士，州司将罢越石而贡楚金。楚金辞曰：以顺即越石长，以才即楚金不如。固请俱退。李勣为都督，叹曰：贡士本求才行，相推如此，何嫌双举。乃荐擢第。（出《谭宾录》）

lián cái
怜才

shěn yuē
沈约

liáng láng yá wáng yún yòu ér qīng lì, wén cǎi yì yàn, wèi shěn yuē suǒ shǎng. jí shěn wèi shàng shū lìng, yún wèi láng. wèi yún yuē: pū xī yǔ wáng xiè zhū xián, wéi wén huì zhī shǎng. zì líng luò yǐ lái, xiǔ jí xiāng jì. píng shēng wán hǎo, dài yù dōu jué. ér yī wén yī yǒng, cǐ shì bù shuāi. bù yì pí mù, fù yù shèng dé. dōu bó jiē jiàn wáng zhòng xuān tàn yuē:' cǐ wáng gōng zhī sūn, wú jiā shū jí wàn juǎn, bì dāng xiāng yǔ.' pū suī bù mǐn, qǐng mù sī yán. měi shāng què shū shǐ, liú liú zì yuán quē, jù míng chāo běn bǔ yuè piān zhāng, bì yè lán jǐng, yǐ wéi dé zhì zhī shǎng. yún lì wèi sī tú zuǒ zhǎng shǐ dù zhī shàng shū. chū tán sǒu
梁瑯玡王筠幼而清隶，文采逸艳，为沈约所赏。及沈为尚书令，筠为郎。谓筠曰：仆昔与王谢诸贤，为文会之赏。自零落以来，朽疾相继。平生玩好，殆欲都绝。而一文一咏，此事不衰。不意疲暮，复遇盛德。都伯喈见王仲宣叹曰：'此王公之孙，吾家书籍万卷，必当相与。'仆虽不敏，请慕斯言。每商确书史，流（流字原缺，据明抄本补）阅篇章，毕夜阑景，以为得志之赏。筠历位司徒左长史度支尚书。（出《谈薮》）

táng gāo zōng
唐高宗

hú chǔ bīn zhǔ wén mǐn sù, měi yǐn jiǔ bàn hān ér hòu cāo bǐ. gāo zōng měi lìng zuò wén, bì yǐ jīn yín bēi shèng jiǔ. lìng yǐn, biàn yǐ bēi cì zhī. chū tán bīn lù
胡楚宾属文敏速，每饮酒半酣而后操笔。高宗每令作文，必以金银杯盛酒。令饮，便以杯赐之。（出《谭宾录》）

tiān hòu
天后

zé tiān xìng lóng mén, lìng cóng guān fù shī. zuǒ shǐ dōng fāng qiú shī xiān chéng, zé tiān yǐ jǐn páo cì zhī. jí sòng zhī wèn shī chéng, zé tiān chēng cí gèng gāo, duó páo yǐ cì zhī. chū tán bīn lù
则天幸龙门，令从官赋诗。左史东方虬诗先成，则天以锦袍赐之。及宋之问诗成，则天称词更高，夺袍以赐之。（出《谭宾录》）

yuán gān yào
源乾曜

yuán gān yào yīn zòu shì chēng zhǐ, shàng yuè zhī. yú shì zhòu bá yòng, lì hù bù shì láng jīng zhào yǐn yǐ zhì zǎi xiàng. yì rì, shàng dú yǔ gāo lì shì yǔ yuē: rǔ zhī wú bá yòng gān yào zhī sù hū? yuē: bù zhī yě. shàng yuē: wú yǐ róng mào yán yǔ lèi xiāo zhì zhōng, gù yòng zhī. duì yuē: zhì zhōng bù cháng fù bì xià hū, bì xià hé niàn zhī shēn yě. shàng yuē: zhì zhōng wǎn nǎi miù jì ěr, qí chū lì cháo, dé bù wèi xián xiàng hū? shàng zhī ài cái yòu guò, wén zhě mò bù gǎn yuè. chū guó shǐ bǔ
源乾曜因奏事称旨，上悦之。于是骤拔用，历户部侍郎京兆尹以至宰相。异日，上独与高力士语曰：汝知吾拔用乾曜之速乎？曰：不知也。上曰：吾以容貌言语类萧至忠，故用之。对曰：至忠不尝负陛下乎，陛下何念之深也。上曰：至忠晚乃谬计耳，其初立朝，得不谓贤相乎？上之爱才宥过，闻者莫不感悦。（出《国史补》）

zhāng jiàn fēng
张建封

cuī yīng xìng kuáng, zhāng jiàn fēng ài qí wén, yǐ wéi kè, suí jiàn fēng xíng yíng. yè zhōng dà jiào jīng jūn, jūn shì jiē nù, yù shí qí ròu, jiàn fēng cáng zhī. míng rì zhì yàn, jiān jūn yuē: mǒu yǒu yǔ shàng shū yuē, bǐ cǐ bù dé xiāng wéi. jiàn fēng yuē: wéi. jiān jūn yuē: mǒu yǒu qǐng, qǐng cuī yīng. jiàn fēng yuē: rú yuē. qūn xún. jiàn fēng yòu yuē: mǒu yì yǒu qǐng, què qǐng cuī yīng. zuò zhōng jiē xiào. hòu nǎi dé miǎn. chū guó shǐ bǔ
崔膺性狂，张建封爱其文，以为客，随建封行营。夜中大叫惊军，军士皆怒，欲食其肉，建封藏之。明日置宴，监军曰：某有与尚书约，彼此不得相违。建封曰：唯。监军曰：某有请，请崔膺。建封曰：如约。逡巡。建封又曰：某亦有请，却请崔膺。座中皆笑。后乃得免。（出《国史补》）

lǐ shí
李实

lǐ shí wèi sī nóng qīng, cù zé guān zū. xiào yòu jū sāng, shū bù jí qī. shí nù, zhào zhì. zū chē yì zhì, gù dé bù zuì. huì yǒu cì yǔ, dāng wèi xiè zhuàng. cháng bǐng bǐ zhě fāng yǒu gù, shí jí, nǎi yuē: zhào yī qí shuāi zhě. yòu zhì, lì wèi cǎo zhuàng. shí dà xǐ, yán yīng jiàn zhī. dé zōng lìng wèn sàng qī, qū zhǐ yǐ dài, jí shì fú zhī míng rì, zì chǔ shì bài shí yí. yòu yǒu wén zhāng, shàn huà, hǎo gǔ qín, qí bá zhuó nǎi ǒu rán ěr. chū guó shǐ bǔ
李实为司农卿，促责官租。肖祐居丧，输不及期。实怒，召至。租车亦至，故得不罪。会有赐与，当为谢状。常秉笔者方有故，实急，乃曰：召衣齐衰者。祐至，立为草状。实大喜，延英荐之。德宗令问丧期，屈指以待，及释服之明日，自处士拜拾遗。祐有文章，善画，好鼓琴，其拔擢乃偶然耳。（出《国史补》）

hán yù
韩愈

lǐ hè zì cháng jí, táng zhū wáng sūn yě. fù jìn sù, biān shàng cóng shì. hè nián qī suì, yǐ cháng duǎn zhī gē míng dòng jīng shī. shí hán yù yǔ huáng fǔ shí xián hè suǒ yè, qí zhī ér wèi zhī qí rén. yīn xiāng wèi yuē: ruò shì gǔ rén, wú cáo bù zhī zhě. ruò shì jīn rén, qǐ yǒu bù zhī zhī lǐ. huì yǒu yǐ jìn sù xíng zhǐ yán zhě, èr gōng yīn lián qí zào mén, qǐng qí zi. jì ér zǒng jiǎo hé yī ér chū. èr gōng bù zhī xìn, yīn miàn shì yī piān. hè chéng mìng xīn rán, cāo gū rǎn hàn, páng ruò wú rén. réng mù yuē gāo xuān guò. yuē: huá qún zhī cuì qīng rú cōng, jīn huán yā pèi yáo líng lóng. mǎ tí yǐn yǐn shēng lóng lóng, rù mén xià mǎ qì rú hóng, yún shì dōng jīng cái zǐ, wén zhāng jù gōng. èr shí bā xiù luó xīn xiōng, diàn qián zuò fù shēng mó kōng. bǐ bǔ zào huà tiān wú gōng, yuán jīng gěng gěng guàn dāng zhōng. páng méi shū kè gǎn chóu péng, shéi zhī sǐ cǎo shēng huá fēng. wǒ jīn chuí chì fù tiān hóng, tā rì bù xiū shé zuò lóng. èr gōng dà jīng, suì yǐ suǒ chéng mǎ, mìng lián biāo ér hái suǒ jū, qīn wèi shù fà. nián wèi ruò guàn, dīng nèi jiān. tā rì jǔ jìn shì, huò bàng hè bù bì jiā huì, wén gōng shí zhe biàn huì yī piān. bù xìng wèi zhuàng shì ér zhōng. chū zhí yán
李贺字长吉，唐诸王孙也。父瑨肃，边上从事。贺年七岁，以长短之歌名动京师。时韩愈与皇甫湜贤贺所业，奇之而未知其人。因相谓曰：若是古人，吾曹不知者。若是今人，岂有不知之理。会有以瑨肃行止言者，二公因连骑造门，请其子。既而总角荷衣而出。二公不之信，因面试一篇。贺承命欣然，操觚染翰，旁若无人。仍目曰《高轩过》。曰：华裙织翠青如葱，金环压辔摇玲珑。马蹄隐隐声隆隆，入门下马气如虹，云是东京才子，文章巨公。二十八宿罗心胸，殿前作赋声磨空。笔补造化天无功，元精耿耿贯当中。庞眉书客感愁蓬，谁知死草生华风。我今垂翅负天鸿，他日不羞蛇作龙。二公大惊，遂以所乘马，命联镳而还所居，亲为束发。年未弱冠，丁内艰。他日举进士，或谤贺不避家讳，文公时著辨讳一篇。不幸未状室而终。（出《摭言》）

yòu　 hán yù
又　韩愈

hán yù yǐn zhì hòu bèi, wèi jǔ kē dì, duō yǒu tóu shū qǐng yì zhě. shí rén wèi zhī hán mén dì zǐ. hòu guān gāo, bù fù wèi yě. chū guó shǐ bǔ
韩愈引致后辈，为举科第，多有投书请益者。时人谓之韩门弟子。后官高，不复为也。（出《国史补》）

yáng jìng zhī
杨敬之

yáng jìng zhī ài cái gōng zhèng. cháng zhī jiāng biǎo zhī shì xiàng sī, zèng shī yuē: chǔ chù jiàn shī shī zǒng hǎo, jí guān biāo gé guò yú shī. píng shēng bù jiě zàng rén shàn, dào chù xiāng féng shuì xiàng sī. yīn cǐ suì dēng gāo kē yě. chū shàng shū gù shí
杨敬之爱才公正。尝知江表之士项斯，赠诗曰：处处见诗诗总好，及观标格过于诗。平生不解藏人善，到处相逢说项斯。因此遂登高科也。（出《尚书故实》）

lú zhào
卢肇

wáng liào fù yǒu cái qíng, shù jǔ wèi jié. mén shēng lú zhào děng, gōng jiàn yú chūn guān yún, tóng méng bù sì, xián zhě shòu jī. xiāng zi fù xīn, yōu chén zhì qiào. nǎi jīng liào jiā jù yuē, jī shí yì dé huǒ, kòu rén nán dòng xīn. jīn rì zhū mén zhě, céng hèn zhū mén shēn. shēng wén ǎi rán. guǒ zhuó shàng dì. chū shū qíng shī
王镣富有才情，数举未捷。门生卢肇等，公荐于春官云，同盟不嗣，贤者受讥。相子负薪，优臣致诮。乃旌镣嘉句曰，击石易得火，扣人难动心。今日朱门者，曾恨朱门深。声闻蔼然。果擢上第。（出《抒情诗》）

líng hú táo
令狐绹

xuān huáng zuò cháo, cì duì guān qū zhì qián, bì dài qì xī píng yún, shàng rán hòu wèn shì. líng hú táo jìn lǐ yuǎn wèi háng zhōu cì shǐ, xuān huáng yuē: wǒ wén lǐ yuǎn shī yún,' cháng rì wéi xiāo yī jú qí.' qǐ kě yǐ lín jùn zāi. duì yuē: shī rén zhī yán, bù zú yǒu shí yě. réng jiàn yuǎn lián chá kě rèn, nǎi yú zhī. chū yōu xián gǔ chuī
宣皇坐朝，次对官趋至前，必待气息平匀，上然后问事。令狐绹进李远为杭州刺史，宣皇曰：我闻李远诗云，'长日唯销一局棋。'岂可以临郡哉。对曰：诗人之言，不足有实也。仍荐远廉察可任，乃俞之。（出《幽闲鼓吹》）

cuī xuàn
崔铉

zhèng yú shàng shū, guǎng zhōu rén. zhuó jìn shì dì, dì xià yuán yǒu shì zì, jù běi mèng suǒ yán sān shān yáng lì qīng xiǎn. shēng shén gāo ér xìng hǎo huá, yǐ jǐn wèi bàn bì. cuī wèi gōng xuàn zhèn jīng nán, zhèng shòu guǎng nán jié zhì. lù yóu zhǔ gōng, xuàn yǐ cháng lǐ dài zhī. zhèng wèi jìn shì shí, wèi cháng yǐ wén zhāng jí wèi gōng mén, zhì shì nǎi zhí suǒ yè. wèi gōng lǎn zhī, shēn jiā tàn shǎng yuē: zhēn xiāo dé bàn bì yě. chū běi mèng suǒ yán
郑愚尚书，广州人。擢进士第，（第下原有士字，据北梦琐言三删）扬历清显。声甚高而性好华，以锦为半臂。崔魏公铉镇荆南，郑授广南节制。路由渚宫，铉以常礼待之。郑为进士时，未尝以文章及魏公门，至是乃执所业。魏公览之，深加叹赏曰：真销得半臂也。（出《北梦琐言》）

gāo yì
高逸

kǒng zhì guī
孔稚珪

qí kuài jī kǒng zhì guī, guāng lù líng chǎn zhī zǐ, shì zhōng dào lóng zhī sūn, zhāng róng zhī nèi dì. zhì guī fù xué, yǔ lù sī xiǎo xiè lún wéi jūn zǐ zhī jiāo. guī bù lè shì wù, zhái zhōng cǎo méi rén. nán yǒu shān chí, chūn rì wā míng. pú yè wáng yàn cháng míng jiā gǔ zào zhī, wén qún wā míng, yàn yuē: cǐ shū guā rén ěr. dá yuē: wǒ tīng qīng gǔ chuī, dài bù jí cǐ. yàn yǒu kuì sè. lì wèi tài zǐ zhān shì. zèng guāng lù dài fu. chū tán sǒu
齐会稽孔稚珪，光禄灵产之子，侍中道隆之孙，张融之内弟。稚珪富学，与陆思晓、谢沦为君子之交。珪不乐世务，宅中草没人。南有山池，春日蛙鸣。仆射王晏尝鸣笳鼓造之，闻群蛙鸣，晏曰：此殊聒人耳。答曰：我听卿鼓吹，殆不及此。晏有愧色。历位太子詹事。赠光禄大夫。（出《谈薮》）

lǐ yuán chéng
李元诚

běi qí zhào jùn lǐ yuán chéng, jù lù zhēn gōng huī zhī sūn, jù lù jiǎn jiè líng zhī líng zhī yuán zuò zhī gōng, jù běi qí shū èr èr lǐ yuán zhōng chuán gǎi zēng sūn. xìng fàng dàn, bù hǎo shì wù, yǐ yǐn jiǔ wèi wù. wèi tài cháng qīng, tài zǔ yù yǐ wéi pú yè, ér yí qí duō jiǔ. zi sāo jiàn zhī, yuán chéng yuē: wǒ yán zuò pú yè bù rú yǐn jiǔ lè, ěr ěr yuán zuò ěr. jù míng chāo běn gǎi ài pú yè, yí wù yǐn jiǔ. xíng tái shàng shū sī mǎ zǐ rú jí sūn téng, cháng yì yuán chéng, qí tíng yǔ wú kuàng, huán dǔ tuí yí. zài shù xià, yǐ bèi zì yōng, dú duì yī hú, táo rán lè yǐ. yīn jiàn jiàn zì yuán quē, jù míng chāo běn bǔ qí qī, yī bù yè dì. sā suǒ zuò zài rù, zhì jiǔ ròu, yǐ jìn huān yì yān. èr gōng jiē shàng, gè zhì xiǎng kuì, shòu zhī ér bù cí, sàn zhī qīn gù. yuán chéng yī míng yuán zhōng. bài yí tóng, lǐng wèi wèi, fēng jìn yáng gōng. zú zèng sī tú, shì yuē wén xuān. chū tán sǒu
北齐赵郡李元诚，钜鹿贞公恢之孙，钜鹿简介灵之（灵之原作之公，据北齐书二二李元忠传改）曾孙。性放诞，不好世务，以饮酒为务。为太常卿，太祖欲以为仆射，而疑其多酒。子骚谏之，元诚曰：我言作仆射不如饮酒乐，尔（尔原作耳。据明抄本改）爱仆射，宜勿饮酒。行台尚书司马子如及孙腾，尝诣元诚，其庭宇芜旷，环堵颓圯。在树下，以被自拥，独对一壶，陶然乐矣。因见（见字原缺，据明抄本补）其妻，衣不曳地。撒所坐在褥，质酒肉，以尽欢意焉。二公嗟尚，各置饷馈，受之而不辞，散之亲故。元诚一名元忠。拜仪同，领卫尉，封晋阳公。卒赠司徒，谥曰文宣。（出《谈薮》）

táo hóng jǐng
陶弘景

dān yáng táo hóng jǐng yòu ér huì, bó tōng jīng shǐ. dǔ gě hóng shén xiān chuán, biàn yǒu zhì yú yǎng shēng. měi yán yǎng shì qīng yún bái rì, bù yǐ wéi yuǎn. chū wèi yí dū wáng shì dú, hòu qiān fèng cháo qǐng. yǒng míng yǒng míng yuán zuò shuǐ píng, àn liáng shū wǔ táo hóng jǐng chuán wèi yǒng míng shí nián shàng biǎo cí lù, jù gǎi zhōng, xiè zhí yǐn máo shān. shān shì jīn líng dòng xué, zhōu huí yī bǎi wǔ shí lǐ, míng yuē huá yáng dòng tiān. yǒu sān máo sī mìng zhī fǔ, gù shí hào máo shān. yóu shì zì chēng huá yáng yǐn jū, rén jiān shū shū, jiē yǐ cǐ dài míng. yì shì ān zhī xuán yàn, zhì chuān zhī bào piáo yě. wéi ài lín quán, yóu hǎo zhù shù. jìn shēn shì shù bǐng dào fú yīng, chéng liú xiàng fēng, qiān lǐ ér zhì. xiān shēng cháng yuē: wǒ dú wài shū wèi mǎn wàn juǎn, yǐ nèi shū jiān zhī, nǎi dāng xiǎo chū ěr. qí gāo zǔ wèn zhī yuē: shān zhōng hé suǒ yǒu? hóng jǐng fù shī yǐ dá zhī, cí yuē: shān zhōng hé suǒ yǒu? lǐng shàng duō bái yún. zhǐ kě zì yí yuè, bù kān chí jì jūn. gāo zǔ shǎng zhī. chū tán sǒu
丹阳陶弘景幼而惠，博通经史。覩葛洪《神仙传》，便有志于养生。每言仰视青云白日，不以为远。初为宜都王侍读，后迁奉朝请。永明（永明原作水平，按梁书五-陶弘景传谓永明十年上表辞禄，据改）中，谢职隐茅山。山是金陵洞穴，周回一百五十里，名曰华阳洞天。有三茅司命之府，故时号茅山。由是自称华阳隐居，人间书疏，皆以此代名。亦士安之玄晏，稚川之抱朴也。惟爱林泉，尤好著述。缙绅士庶禀道伏膺，承流向风，千里而至。先生尝曰：我读外书未满万卷，以内书兼之，乃当小出耳。齐高祖问之曰：山中何所有？弘景赋诗以答之，词曰：山中何所有？岭上多白云。只可自怡悦，不堪持寄君。高祖赏之。（出《谈薮》）

tián yóu yán
田游岩

táng tián yóu yán chū yǐ rú xué lèi zhēng bù qǐ, shì qí mǔ yǐn sōng shān. gān lù zhōng, zhōng zōng xìng zhōng yù, yīn fǎng qí jū, yóu yán chū bài. zhào mìng zhòng shū shì láng xuē yuán chāo rù wèn qí mǔ, yù tí qí mén yuē, yǐn shì tián yóu yán zhái, zhēng bài hóng wén xué shì. chū hàn lín shèng shì
唐田游岩初以儒学累徵不起，侍其母隐嵩山。甘露中，中宗幸中狱，因访其居，游岩出拜。诏命中书侍郎薛元超入问其母，御题其门曰，隐士田游岩宅，徵拜弘文学士。（出《翰林盛事》）

zhū táo chuí
朱桃椎

zhū táo chuí, shǔ rén yě. dàn bó wú wéi, yǐn jū bù shì. pī qiú dài suǒ, shěn fú rén jiān. dòu guǐ wèi yì zhōu, wén ér zhào zhī. yí yǐ yī fú, bī wèi xiāng zhèng. táo chuí bù yán ér tuì, táo rù shān zhōng. xià zé luǒ xíng, dōng zé yǐ shù pí zì fù. fán suǒ zèng yí, yī wú suǒ shòu. zhī máng lǚ, zhì zhī yú lù shàng. jiàn zhě jiē yuē, zhū jū shì zhī lǚ yě. wèi yù qǔ mǐ, zhì zhī běn chǔ. táo chuí zhì xī qǔ zhī, zhōng bú jiàn rén. gāo shì lián xià chē, shēn jiā lǐ jìng. zhào zhì, jiàng jiē yǔ yǔ. táo chuí yī dá, jì ér biàn qù. shì lián měi jiā bāo yì, shǔ rén yǐ wéi měi tán. chū dà táng xīn yǔ
朱桃椎，蜀人也。淡泊无为，隐居不仕。披裘带索，沈浮人间。窦轨为益州，闻而召之。遗以衣服，逼为乡正。桃椎不言而退，逃入山中。夏则裸形，冬则以树皮自覆。凡所赠遗，一无所受。织芒履，置之于路上。见者皆曰，朱居士之履也。为鬻取米，置之本处。桃椎至夕取之，终不见人。高士廉下车，深加礼敬。召至，降阶与语。桃椎一答，既而便去。士廉每加褒异，蜀人以为美谈。（出《大唐新语》）

lú hóng
卢鸿

xuán zōng zhēng sōng shān yǐn shì lú hóng, sān zhào nǎi zhì. jí yè jiàn, bù bài, dàn qìng zhé ér yǐ. wèn qí gù, hóng duì yuē: chén wén lǎo zi yún, lǐ zhě zhōng xìn zhī báo, bù zú kě yī. shān chén hóng, gǎn yǐ zhōng xìn fèng shàng. xuán zōng yì zhī, zhào rù cì yàn, bài jiàn yì dài fū, cì zhāng fú, bìng cí bù shòu. gěi mǐ bǎi shí, juàn bǎi pǐ, sòng hái yǐn jū zhī chù. chū dà táng xīn yǔ
玄宗徵嵩山隐士卢鸿，三诏乃至。及谒见，不拜，但磬折而已。问其故，鸿对曰：臣闻老子云，礼者忠信之薄，不足可依。山臣鸿，敢以忠信奉上。玄宗异之，召入赐宴，拜谏议大夫，赐章服，并辞不受。给米百石，绢百疋，送还隐居之处。（出《大唐新语》）

yuán jié
元结

tiān bǎo zhī luàn, yuán jié zì rǔ fén, dà shuài lín lǐ nán tóu xiāng hàn, bǎo quán zhě qiān yú jiā. nǎi jǔ yì shī wǎn yè zhī jiān, yǒu yīng chéng hàn kòu zhī lì. jié tiān bǎo zhōng shī zhōng háng zǐ. shǐ zài shāng yú zhī shān chēng yuán zǐ, táo nàn rù yī yú zhī shān chēng yī yú zi, huò chēng làng shì. yú zhě hū wèi áo sǒu. jiǔ tú hū wèi màn sǒu. jí wèi guān, hū màn láng. chū guó shǐ bǔ
天宝之乱，元结自汝濆，大率邻里南投襄汉，保全者千余家。乃举义师宛叶之间，有婴城捍寇之力。结天宝中师中行子。始在商於之山称元子，逃难入猗玗之山称猗玗子，或称浪士。渔者呼为聱叟。酒徒呼为漫叟。及为官，呼漫郎。（出《国史补》）

hè zhī zhāng
贺知章

hè zhī zhāng xìng fàng kuàng, měi tán xiào, dāng shí xián dá xián qīng mù. lù xiàng xiān jì zhī zhāng gū zǐ yě, zhī zhāng tè xiāng qīn shàn. xiàng xiān wèi rén yuē: hè xiōng yán lùn diào tài, zhēn kě wèi fēng liú zhī shì. wǎn nián zòng dàn, wú fù guī jiǎn. zì hào sì míng kuáng kè, zuì hòu shǔ cí, dòng chéng piān juǎn, wén bù jiā diǎn, xián yǒu kě guān. yòu shàn cǎo lì shū, hào shì zhě gòng chuán bǎo zhī. qǐng wèi dào shì guī xiāng, shě zhái wèi guān, shàng xǔ zhī. réng bài zi wèi kuài jī jùn sī mǎ. yù zhì shī yǐ zèng xíng. chū tán bīn lù
贺知章性放旷，美谈笑，当时贤达咸倾慕。陆象先既知章姑子也，知章特相亲善。象先谓人曰：贺兄言论调态，真可谓风流之士。晚年纵诞，无复规检。自号四明狂客，醉后属词，动成篇卷，文不加点，咸有可观。又善草隶书，好事者共传宝之。请为道士归乡，舍宅为观，上许之。仍拜子为会稽郡司马。御制诗以赠行。（出《谭宾录》）

gù kuàng
顾况

gù kuàng zhì shàng shū yì, jìn yú fāng wài. yǒu shí zǎi céng zhāo zhì, jiāng yǐ hǎo guān mìng zhī. kuàng yǐ shī dá zhī yuē: sì hǎi rú jīn yǐ tài píng, xiàng gōng hé shì huàn kuáng shēng. cǐ shēn hái shì lóng zhōng hè, dōng wàng cāng míng jiào shù shēng. hòu wú zhōng jiē yán kuàng dé dào jiě huà qù. chū shàng shū gù shí
顾况志尚疏逸，近于方外。有时宰曾招致，将以好官命之。况以诗答之曰：四海如今已太平，相公何事唤狂生。此身还似笼中鹤，东望沧溟叫数声。后吴中皆言况得道解化去。（出《尚书故实》）

chén chù
陈琡

chén chù, hóng zhī zǐ yě. hóng yǔ bái fù chuán cháng hèn cí. wén gé jí gāo, gài liáng shǐ yě. xián tōng zhōng, zuǒ lián shǐ guō cháng shì quán zhī mù yú xú. xìng yóu gěng jiè, fēi qí rén bù yǔ zhī jiāo. tóng yuàn yǒu xiǎo jì xìng wǔ, yì yuán héng xiàng guó zhī hòu, gài fén yáng zhī tǎn chuáng yě. nǎi xīn bù píng zhī, suì qiè jiā jū yú máo shān. yǔ qī zǐ gé shān ér jū, duǎn hè shù tāo, fén xiāng xí chán ér yǐ. huò yī nián bàn zǎi, yǔ qī zǐ lüè xiàng miàn yān. zài zhí zhī shí, wéi liú gōu sì zhǎng lǎo yǔ zhī kuǎn jiē, yì jù duǎn hè xiāng jiàn. zì shù tán jīng sān juǎn, jīn zài cáng zhōng. lín xíng, liú yī zhāng yǔ qí sēng yún: xíng ruò dú chē lún, cháng wèi dà dào fù. zhǐ ruò yuán dǐ qì, cháng kǒng tā wù chù. xíng zhǐ jì rú cǐ, ān dé bù lí sú. gān fú zhōng, dì liǎn fù zuǒ xuē néng mù yú xú, zì dān yáng zhào xiǎo zhōu zhì yú péng mén, yǔ dì xiāng jiàn. xuē gōng zhòng qí wéi rén, yán qǐng rù chéng. suì jiān jù zhī yuē: mǒu yǐ yǒu shì, bù jiàn gōng mén yǐ. xuē nǎi xié zhōu zào zhī, huà dào yǒng rì, bù sù ér qù. qí zhì shàng zhī jiè pì yě rú cǐ. chū yù táng xián huà
陈琡，鸿之子也。鸿与白傅传《长恨词》。文格极高，盖良史也。咸通中，佐廉使郭常侍铨之幕于徐。性尤耿介，非其人不与之交。同院有小计姓武，亦元衡相国之后，盖汾阳之坦床也。乃心不平之，遂挈家居于茅山。与妻子隔山而居，短褐束绦，焚香习禅而已。或一年半载，与妻子略相面焉。在职之时，唯流沟寺长老与之款接，亦具短褐相见。自述檀经三卷，今在藏中。临行，留一章与其僧云：行若独车轮，常畏大道覆。止若圆底器，常恐他物触。行止既如此，安得不离俗。乾符中，弟琏复佐薛能幕于徐，自丹阳棹小舟至于彭门，与弟相见。薛公重其为人，延请入城。遂坚拒之曰：某已有誓，不践公门矣。薛乃携舟造之，话道永日，不宿而去。其志尚之介僻也如此。（出《玉堂闲话》）

kǒng zhěng
孔拯

kǒng zhěng shì láng wèi yí bǔ shí, cháng cháo huí zhí yǔ, ér wú yǔ bèi, nǎi yú rén jiā yán wǔ xià bì zhī. guò shí shí, yǔ yì shén, qí jiā nǎi yán rù tīng shì. yǒu yī sǒu chū yíng shén gōng, bèi jiǔ zhuàn yì shén fēng jié, gōng hòu jiā bù ruò yě. zhěng cán xiè zhī, qiě jiǎ yǔ jù. sǒu yuē: mǒu xián jū, bù yù rén shì. hán shǔ fēng yǔ, wèi cháng mào yě. zhì cǐ yù ān shī hū? lìng yú tā chǔ jiǎ jiè yǐ fèng zhī. zhěng tuì ér jiē tàn, ruò wàng huàn qíng. yǔ rén yuē: sī dà yǐn zhě yě. chū běi mèng suǒ yán
孔拯侍郎为遗补时，尝朝回值雨，而无雨备，乃于人家檐庑下避之。过食时，雨益甚，其家乃延入厅事。有一叟出迎甚恭，备酒馔亦甚丰洁，公侯家不若也。拯惭谢之，且假雨具。叟曰：某闲居，不预人事。寒暑风雨，未尝冒也。置此欲安施乎？令于他处假借以奉之。拯退而嗟叹，若忘宦情。语人曰：斯大隐者也。（出《北梦琐言》）