rú cǐ zhì yù, gù jì lù zhī chóu yě. zhēn kě wèi fǎ táng lín, gāo zōng shí àn yù jiāo zhōu, chū yuān xì sān qiān rén, qiān dà lǐ qīng. dì cháng lù qiú, lín zhàn duì wú bù jǐn. dì xǐ yuē: guó zhī yào zài yòng fǎ, kè zé rén cán, kuān zé shī yǒu zuì. wéi shì zhé zhōng yǐ chēng zhèn yì. tā rì fù xùn, yú sī duàn zhě zhé fēn sù bù fú, dú lín suǒ xùn wú yī yán. dì wèn gù, dá yuē: táng qīng duàn qiú bù yuān, suǒ yǐ jué yì. dì tàn yuē: wèi yù zhě gù dāng ruò shì. nǎi zì shù qí kǎo, yuē: xíng rú sǐ huī, xīn ruò tiě shí yún.
如此治獄，固季路之儔也。真可為法唐臨，高宗時按獄交州，出冤系三千人，遷大理卿。帝嘗錄囚，臨占對無不盡。帝喜曰：國之要在用法，刻則人殘，寬則失有罪。惟是折中以稱朕意。他日復訊，余司斷者輒紛訴不服，獨臨所訊無一言。帝問故，答曰：唐卿斷囚不冤，所以絕意。帝嘆曰：為獄者固當若是。乃自述其考，曰：形如死灰，心若鐡石雲。