táng zhōng shū shè rén guō zhèng yī, yǒu bì yù sù, jí shū yàn. zhèng yī yè xū jiāng shuǐ zhōu, yù sù dú zhī. mì bì bìng jīn yín qì bù dé, chì zhǎng ān wàn nián wèi shí liáng bǔ zhī. shí liáng zhǔ shuài wèi chǎng yǒu cè lüè, huàn shè rén shào nián jiā nú sān rén, bù shān lóng tóu, jí juàn wèi shì sì rén, wèn shí rì nèi hé rén mì shè rén jiā. wèi shì yún: yǒu tóu huà gāo lì liú shū, fù qiǎn shè rén mù mǎ nú, yún jīn chéng fāng zhōng yǒu yī kōng zhái, gèng wú tā yǔ. shí liáng wǎng bǐ chù sōu zhī, zhì yī zhái fēng suǒ shén mì, dǎ kāi, bì yǔ huà shì zài qí zhōng, nǎi shì huà shì gòng mù mǎ nú cáng zhī. fèng chì zhǎn yú dōng shì.
唐中書舍人郭正一，有婢玉素，極姝艷。正一夜須漿水粥，玉素毒之。覓婢並金銀器不得，敕長安萬年尉石良捕之。石良主帥魏昶有策略，喚舍人少年家奴三人，布衫籠頭，及縳衛士四人，問十日內何人覓舍人家。衛士云：有投化高麗留書，付遣舍人牧馬奴，雲金城坊中有一空宅，更無他語。石良往彼處搜之，至一宅封鎖甚密，打開，婢與化士在其中，乃是化士共牧馬奴藏之。奉敕斬於東市。