chóng zhēn wǔ nián shí èr yuè, yú zhù xī hú. dà xuě sān rì, hú zhōng rén niǎo shēng jù jué. shì rì gēng dìng yǐ, yú ná yī xiǎo zhōu, yōng cuì yī lú huǒ, dú wǎng hú xīn tíng kàn xuě. wù sōng hàng dàng, tiān yǔ yún yǔ shān yǔ shuǐ, shàng xià yī bái. hú shàng yǐng zi, wéi zhǎng dī yī hén, hú xīn tíng yì diǎn, yǔ yú zhōu yī jiè, zhōu zhōng rén liǎng sān lì ér yǐ.
崇祯五年十二月，余住西湖。大雪三日，湖中人鸟声俱绝。是日更定矣，余拿一小舟，拥毳衣炉火，独往湖心亭看雪。雾淞沆砀，天与云、与山、与水，上下一白。湖上影子，惟长堤一痕，湖心亭一点，与余舟一芥，舟中人两三粒而已。

dào tíng shàng, yǒu liǎng rén pù zhān duì zuò, yī tóng zǐ shāo jiǔ, lú zhèng fèi. jiàn yú dà jīng xǐ, yuē:" hú zhōng yān dé gèng yǒu cǐ rén!" lā yú tóng yǐn. yú qiáng yǐn sān dà bái ér bié. wèn qí xìng shì, shì jīn líng rén, kè cǐ. jí xià chuán, zhōu zǐ nán nán yuē:" mò shuō xiàng gōng chī, gèng yǒu chī shì xiàng gōng zhě."
到亭上，有两人铺毡对坐，一童子烧酒，炉正沸。见余大惊喜，曰：“湖中焉得更有此人！”拉余同饮。余强饮三大白而别。问其姓氏，是金陵人，客此。及下船，舟子喃喃曰：“莫说相公痴，更有痴似相公者。”