chóng zhēn wǔ nián shí èr yuè, yú zhù xī hú. dà xuě sān rì, hú zhōng rén niǎo shēng jù jué. shì rì gēng dìng yǐ, yú ná yī xiǎo zhōu, yōng cuì yī lú huǒ, dú wǎng hú xīn tíng kàn xuě. wù sōng hàng dàng, tiān yǔ yún yǔ shān yǔ shuǐ, shàng xià yī bái. hú shàng yǐng zi, wéi zhǎng dī yī hén, hú xīn tíng yī diǎn, yǔ yú zhōu yī jiè, zhōu zhōng rén liǎng sān lì ér yǐ.
崇禎五年十二月，余住西湖。大雪三日，湖中人鳥聲俱絕。是日更定矣，余拿一小舟，擁毳衣爐火，獨往湖心亭看雪。霧淞沆碭，天與雲、與山、與水，上下一白。湖上影子，惟長堤一痕，湖心亭一點，與余舟一芥，舟中人兩三粒而已。

dào tíng shàng, yǒu liǎng rén pù zhān duì zuò, yī tóng zǐ shāo jiǔ, lú zhèng fèi. jiàn yú dà jīng xǐ, yuē: hú zhōng yān dé gèng yǒu cǐ rén! lā yú tóng yǐn. yú qiáng yǐn sān dà bái ér bié. wèn qí xìng shì, shì jīn líng rén, kè cǐ. jí xià chuán, zhōu zǐ nán nán yuē: mò shuō xiàng gōng chī, gèng yǒu chī shì xiàng gōng zhě.
到亭上，有兩人鋪氈對坐，一童子燒酒，爐正沸。見余大驚喜，曰：「湖中焉得更有此人！」拉余同飲。余強飲三大白而別。問其姓氏，是金陵人，客此。及下船，舟子喃喃曰：「莫說相公痴，更有痴似相公者。」