zhū chǔ shēng, nǚ xì ěr, diào qiāng xì ěr. qí kē bái zhī miào, yǒu běn qiāng bù néng dé shí fēn zhī yī zhě. gài sì míng yáo yì chéng xiān shēng jīng yīn lǜ, cháng yǔ chǔ shēng bèi jiǎng jiū guān jié, miào rù qíng lǐ, rú jiāng tiān mù xuě xiāo guāng jiàn huà zhōng rén děng xì, suī kūn shān lǎo jiào shī xì xì mó nǐ, duàn bù néng jiā qí háo mò yě. bān zhōng jiǎo sè, zú yǐ gǔ chuī chǔ shēng zhě fāng liú zhī, gù bān cì yù miào. chǔ shēng sè bù shèn měi, suī jué shì jiā rén, wú qí fēng yùn. chǔ chǔ sù sù, qí gū yì zài méi, qí shēn qíng zài jié, qí jiě yì zài yān shì mèi xíng. xìng mìng yú xì, xià quán lì wèi zhī. qū bái yǒu wù, shāo wéi dìng zhèng zhī, suī hòu shù yuè, qí wù chù bì gǎi xuē rú suǒ yǔ. chǔ shēng duō zuò chí, yī wǎng shēn qíng, yáo yáng wú zhǔ. yī rì, tóng yú zài dìng xiāng qiáo, rì bū yān shēng, lín mù yǎo míng, chǔ shēng dī tóu bù yǔ, qì rú yǔ xià, yú wèn zhī, zuò shì yǔ yǐ duì. láo xīn chōng chōng, zhōng yǐ qíng sǐ.
朱楚生，女戏耳，调腔戏耳。其科白之妙，有本腔不能得十分之一者。盖四明姚益城先生精音律，尝与楚生辈讲究关节，妙入情理，如《江天暮雪》、《霄光剑》、《画中人》等戏，虽昆山老教师细细摹拟，断不能加其毫末也。班中脚色，足以鼓吹楚生者方留之，故班次愈妙。楚生色不甚美，虽绝世佳人，无其风韵。楚楚谡谡，其孤意在眉，其深情在睫，其解意在烟视媚行。性命于戏，下全力为之。曲白有误，稍为订正之，虽后数月，其误处必改削如所语。楚生多坐驰，一往深情，摇飏无主。一日，同余在定香桥，日晡烟生，林木窅冥，楚生低头不语，泣如雨下，余问之，作饰语以对。劳心忡忡，终以情死。