nǚ xì yǐ yāo yě shù, yǐ chǎn huǎn shù, yǐ tài dù shù, gù nǚ xì zhě quán hū qí wèi shù yě. ruò liú huī jí zé yì shì. liú huī jí qí qíng huàn xiǎng, yù bǔ cóng lái lí yuán zhī quē xiàn. rú táng míng huáng yóu yuè gōng, yè fǎ shàn zuò, chǎng shàng yī shí hēi xū dì àn, shǒu qǐ jiàn luò, pī lì yī shēng, hēi màn hū shōu, lòu chū yī yuè, qí yuán rú guī, sì xià yǐ yáng jiǎo rǎn wǔ sè yún qì, zhōng zuò cháng yí, guì shù wú gāng, bái tù dǎo yào. qīng shā màn zhī, nèi rán sài yuè míng shù zhū, guāng yàn qīng lí, sè rú chū shǔ, sǎ bù chéng liáng, suì niè yuè kū, jìng jiè shén qí, wàng qí wèi xì yě. qí tā rú wǔ dēng, shí shù rén shǒu xié yī dēng, hū yǐn hū xiàn, guài huàn bǎi chū, fěi yí suǒ sī, lìng táng míng huáng jiàn zhī, yì bì mù zhēng kǒu kāi, wèi qú shū chǎng zhōng nà de rú xǔ guāng guài yé! péng tiān xī xiàng yú dào: nǚ xì zhì liú huī jí, hé bì nán zǐ! hé bì péng dà! tiān xī qǔ zhōng nán dǒng, jué shǎo xǔ kě, ér dú xīn zhé huī jí jiā jī, qí suǒ jiàn shǎng, dìng bù cǎo cǎo.
女戲以妖冶恕，以嘽緩恕，以態度恕，故女戲者全乎其為恕也。若劉暉吉則異是。劉暉吉奇情幻想，欲補從來梨園之缺陷。如《唐明皇游月宮》，葉法善作，場上一時黑魆地暗，手起劍落，霹靂一聲，黑幔忽收，露出一月，其圓如規，四下以羊角染五色雲氣，中坐常儀，桂樹吳剛，白兔搗藥。輕紗幔之，內燃「賽月明」數株，光焰青黎，色如初曙，撒布成梁，遂躡月窟，境界神奇，忘其為戲也。其他如舞燈，十數人手攜一燈，忽隱忽現，怪幻百出，匪夷所思，令唐明皇見之，亦必目睜口開，謂氍毹場中那得如許光怪耶！彭天錫向余道：「女戲至劉暉吉，何必男子！何必彭大！」天錫曲中南、董，絕少許可，而獨心折暉吉家姬，其所鑑賞，定不草草。