strong lǐ féng chūn cài fǔ xún nǚ　 gǒu cài jīng è yǔ dǎng rén strong
李逢春蔡府尋女　狗蔡京惡語擋人

shī yuē:
詩曰：

yǒu yǒu wú wú qiě nài fán　 láo láo lù lù jǐ shí xián
有有無無且耐煩　勞勞碌碌幾時閒

rén xīn qǔ zhí wān wān shuǐ　 shì shì cóng lái dié dié shān
人心曲直灣灣水　事事從來疊疊山

jīn jīn gǔ gǔ duō gǎi biàn　 pín pín fù fù yǒu xún huán
今今古古多改變　貧貧富富有循環

jiāng jiāng jiù jiù suí shí guò　 kǔ kǔ tián tián mìng yì bān
將將就就隨時過　苦苦甜甜命一般

shuō de shì mén gōng cài ān, wèi gǎn xiān huí bǐng xiān lái dào le huā yuán, jiàn le èr gōng zǐ cài měng wèn míng. cài ān shuō dào: gōng zǐ rě chū dà huò lái le, bú shì bié wèi de fù rén, nǎi xì lǐ xún àn jiā zhōng xiǎo jiě, shàng miào jiàng xiāng, bèi gōng zǐ qiǎng lái, tā dài zhe cóng rén suí jí dào zhè lǐ, jìn le mén fáng, yí dìng yào jiàn xiāng yé lǐ lùn. xiāng yé ruò shì bù jiàn tā, jiù yào dào le yǒu sī yá mén shēn yuān gào zhuàng.
說的是門公蔡安，未敢先回稟先來到了花園，見了二公子蔡猛問明。蔡安說道：「公子惹出大禍來了，不是別位的婦人，乃係李巡按家中小姐，上廟降香，被公子搶來，他帶着從人隨即到這裡，進了門房，一定要見相爺理論。相爺若是不見他，就要到了有司衙門伸冤告狀。」

wǒ jiàn gōng zǐ lái shāng yì　 gōng zǐ bù kě bǎ huò shēng　 lǐ gōng tā běn bù hǎo rě chū shēn liǎng bǎng jìn shì gōng　 jiàn le xiāng yé shāng cǐ shì　 wú tiān wú fǎ lǐ bù qīng ruò yī wǒ de liáng yán quàn　 yǔ tā sòng chū miǎn zāi xīng　 cài měng wén tīng tóu dī xià zì jǐ àn zhōng dǎ diào tíng　 wǒ yīn měi rén hài le bìng　 jīn zhāo qià hǎo liǎng xiāng féng zhè yàng měi rén shì jiān shǎo　 rú dé zhēn bǎo yī yàng tóng　 ruò yào jiāng tā sòng chū qù xiǎng sī chán zhù huó bù chéng　 jiù zài huā xià bǎ mìng shāng　 jiù shì zuò guǐ yě yuàn cóng xiǎng bà tái tóu máng shuō dào　 jiào wǒ sòng chū wàn bù néng　 bù pà xiāng yé tā zhī xiǎo fù zǐ cóng jīn jué le qíng
我見公子來商議　公子不可把禍生　李公他本不好惹出身兩榜進士公　見了相爺商此事　無天無法理不清若依我的良言勸　與他送出免災星　蔡猛聞聽頭低下自己暗中打調停　我因美人害了病　今朝恰好兩相逢這樣美人世間少　如得珍寶一樣同　若要將她送出去想思纏住活不成　就在花下把命傷　就是作鬼也願從想罷抬頭忙說道　叫我送出萬不能　不怕相爺他知曉父子從今絕了情

cài měng tái tóu shuō dào: guǎn jiā, nǐ quàn wǒ suī shì liáng yán, wǒ shí shí de nán shě zhè wèi měi rén, néng zài huā xià zuò guǐ yě qíng yuàn, yě bù pà xiāng yé zhī dào, fù zǐ cóng cǐ jué qíng, wǒ yě bù néng jiāng měi rén sòng chū fǔ.
蔡猛抬頭說道：「管家，你勸我雖是良言，我實實的難捨這位美人，能在花下作鬼也情願，也不怕相爺知道，父子從此絕情，我也不能將美人送出府。」

fāng cái miào nèi cái jiàn tā　 bèi tā gōu qù wǒ zhēn hún　 yīn wǒ qiǎng tā fèi dà shì tā gǎn dòng dāo zhā wǒ rén　 yī gè qīng lái yī gè zhòng　 nèi yǒu yī gè mìng nán cún shòu shāng zhī rén cái shàng yào　 zhòng rén wǒ yòu shǎng le yín　 xiāng yé yào wèn shuō wú yǒu gōng zǐ bìng wèi chū zhái mén　 dà jiā qí shuō kǒu yào jǐn　 qiān wàn mán hōng lǎo dà rén měi rén cáng zài dì xué nèi　 zhǐ guǎn fān wǒ nǚ chāi qún　 dà liào yě nán fān chū qù nà shí ǎn dào yǒu huà yún　 bù pà shēn yuān yǔ gào zhuàng　 shǒu lā shǒu ér jìn yá mén nǎ pà tā qù chuán dì zhuàng　 wǒ gǎn tóng tā jiàn dāng jīn　 yǒu wú píng jù jiāng rén yào tā suàn wū gào zuì běn shēn　 bù pà tā de shì lì dà　 shén me xún àn yǔ xiāng shēn guǎn jiā wén tīng wú fǎ zài quàn, fù yòu shuō dào: lǐ gōng tā zài mén fáng děng hòu, wǒ jiàn tā zěn me duì dá yǔ tā ya? cài měng dào: nǐ chū qù jiàn tā, nǐ jiù shuō wǒ jiā èr gōng zǐ jīn rì bìng wèi chū fǔ mén, bì shì nǐ kàn cuò le, nǐ dào bié chù qù bà.
方才廟內才見她　被她勾去我真魂　因我搶她費大事她敢動刀扎我人　一個輕來一個重　內有一個命難存受傷之人才上藥　眾人我又賞了銀　相爺要問說無有公子並未出宅門　大家齊說口要緊　千萬瞞哄老大人美人藏在地穴內　只管翻我女釵裙　大料也難翻出去那時俺倒有話雲　不怕伸冤與告狀　手拉手兒進衙門哪怕他去傳遞狀　我敢同他見當今　有無憑據將人要他算誣告罪本身　不怕他的勢力大　甚麼巡按與鄉紳管家聞聽無法再勸，復又說道：「李公他在門房等候，我見他怎麼對答與他呀？」蔡猛道：「你出去見他，你就說我家二公子今日並未出府門，必是你看錯了，你到別處去罷。」

nǐ kuài chū qù jiāng tā jiàn　 wǒ jiā gōng zǐ zài jiā zhōng　 jīn rì bìng wèi chū mén wài tā zài fǔ zhōng hài tóu téng　 fāng cái tā chī yī fú yào　 téng de chuáng shàng hǎn lián shēng nǐ dào bié chù zài qù zhǎo　 zhè shì hé rén jiǎ chōng míng　 qiǎng qù nǐ de qiān jīn nǚ jiǎ mào xiāng fǔ èr xiàng gōng　 tā ruò yí dìng bù shàn ràng　 nǐ jiàn xiāng yé qù huí míng xiāng yé jiàn tā yī lǐ lùn　 jiào tā lǐng rén fān wǒ qīng　 jìn lái xiāng fǔ xì xún zhǎo fān chū tā nǚ wú huà míng　 xiāng fǔ wú yǒu tā de nǚ　 guān sī yí dìng dǎ bù qīng guǎn jiā zhǐ guǎn bié hài pà　 shén me dà shì wǒ yīng chéng　 tiān tā zì yǒu dà hàn dǐng nǐ yòu hé bì dān pà jīng
你快出去將他見　我家公子在家中　今日並未出門外他在府中害頭疼　方才他吃一服藥　疼的床上喊連聲你到別處再去找　這是何人假充名　搶去你的千金女假冒相府二相公　他若一定不善讓　你見相爺去回明相爺見他依理論　叫他領人翻我清　進來相府細尋找翻出他女無話明　相府無有他的女　官司一定打不清管家只管別害怕　甚麼大事我應承　天塌自有大漢頂你又何必擔怕驚

cài ān tīng le gōng zǐ de yán yǔ, yě shì wú nài hé, zhǐ hǎo dá yīng shuō: wǒ zhī dào le, wǒ qù jiàn tā, jiù zhào gōng zǐ zhǔ yì duì tā shuō bà. lái dào le mén fáng, yī jiàn lǐ gōng, shuō dào: lǎo dà rén nǐ zhǎo cuò le, bú shì wǒ jiā èr gōng zǐ qiǎng de xiǎo jiě, gōng zǐ jīn rì hài le tóu téng zhī zhèng, bìng wèi chū fǔ mén.
蔡安聽了公子的言語，也是無奈何，只好答應說：「我知道了，我去見他，就照公子主意對他說罷。」來到了門房，一見李公，說道：「老大人你找錯了，不是我家二公子搶的小姐，公子今日害了頭疼之症，並未出府門。」

gōng zǐ dé le tóu téng bìng　 wèi dé shàng miào qù shāo xiāng　 rú hé qiǎng lái nǐ de nǚ cǐ shí gōng zǐ tǎng zài chuáng　 zhè shì shuí rén zuò de shì　 dà rén nǐ yào xì cān xiáng lǐ gōng wén tīng zhè xiē huà　 bù yóu zhuó qì sāi xiōng táng　 fāng cái yǎn jiàn jìn nǐ fǔ zhēn zhēn qiē qiē bù huāng zhāng　 zhè yàng jiǎ huà nán mán wǒ　 yī pài zhī wú jiāng wǒ táng yí dìng yào bǎ xiāng yé jiàn　 shuí sǐ shuí huó nào yī chǎng　 dà rén tā ruò bù jiàn wǒ jiù sǐ bù lí zhè dì fāng　 lǐ gōng shuō zhe shēng hǎn yuān　 dà rén zuò shì shǎo gāng cháng wèi hé bù néng jiào zǐ dì　 shēng yǎng zhè yàng nì ér láng
公子得了頭疼病　未得上廟去燒香　如何搶來你的女此時公子躺在床　這是誰人作的事　大人你要細參詳李公聞聽這些話　不由濁氣塞胸膛　方才眼見進你府真真切切不慌張　這樣假話難瞞我　一派支吾將我搪一定要把相爺見　誰死誰活鬧一場　大人他若不見我就死不離這地方　李公說着聲喊冤　大人作事少綱常為何不能教子弟　生養這樣逆兒郎

huà shuō lǐ gōng bù tīng cài ān de zhè yī tào jiǎ huà, hǎn jiào qǐ lái, jì shì dāng cháo de zǎi xiàng wèi dà jué zūn, yī rén zhī xià, wàn rén zhī shàng, yīng dāng yán jìn zǐ dì, bù néng zhì jiā, yān néng zhì guó? lǐ gōng zhèng zài hǎn yuān, zhǐ tīng jiàn hǎn dào: dà rén huí fǔ lái le.
話說李公不聽蔡安的這一套假話，喊叫起來，既是當朝的宰相位大爵尊，一人之下，萬人之上，應當嚴禁子弟，不能治家，焉能治國？李公正在喊冤，只聽見喊道：「大人回府來了。」

wài biān yǒu rén shēng chuán hǎn　 dà rén huí fǔ yào shēn yán　 bù duō yī shí dà rén dào èr mén yǐ wài luò chén āi　 lǐ gōng kàn jiàn wǎng wài pǎo　 cài jīng jiào qián hǎn shēng yuān tiān zǐ jiǎo xià wú wáng fǎ　 yǐ zhàng shì lì dà rú tiān　 jì xì dāng cháo wèi shǒu xiàng bù guǎn zǐ dì jiào bù yán　 miào shàng qiǎng lái wǒ de nǚ　 suí hòu gǎn lái qīn yǎn guān jiāng nǚ qiǎng jìn nǐ de fǔ　 guǎn jiā chū lái bǎ wǒ mán　 xìng ér dà rén nǐ huí fǔ zhè děng è shì duì nǐ yán　 ruò hái jiāo chū wǒ de nǚ　 shěng de ǎn liǎ dào zhōu guān guān gāo bì rán yǒu dà liàng　 zǎi xiàng dù nèi yǒu hǎi hán　 jí sù kuài jiāng wǒ nǚ hái wǒ hǎo lǐng tā huí jiā yuán
外邊有人聲傳喊　大人回府要伸言　不多一時大人到二門以外落塵埃　李公看見往外跑　蔡京轎前喊聲冤天子腳下無王法　倚仗勢力大如天　既系當朝為首相不管子弟教不嚴　廟上搶來我的女　隨後趕來親眼觀將女搶進你的府　管家出來把我瞞　幸而大人你回府這等惡事對你言　若還交出我的女　省得俺倆到州官官高必然有大量　宰相肚內有海涵　急速快將我女還我好領她回家園

cài jīng huí fǔ, cái yào xià jiào, hū rán wén jiàn jiào qián hǎn yuān. cài jīng wǎng jiào wài xì guān, yuán lái shì yī gè bái fà de lǎo sǒu, nù qì áng áng, shuō le zhè xiē yán cí. cài jīng zhè shí hòu cái rèn chū tā shì lǐ féng chūn.
蔡京回府，才要下轎，忽然聞見轎前喊冤。蔡京往轎外細觀，原來是一個白髮的老叟，怒氣昂昂，說了這些言詞。蔡京這時候才認出他是李逢春。

cài jīng jí máng xià jiào, shuō dào: nián xiōng bù bì zháo jí dòng nù.
蔡京急忙下轎，說道：「年兄不必着急動怒。」

nián xiōng yǒu shì màn màn jiǎng　 bù yòng dòng nù bǎ qì shēng　 shuí rén dǎn dà qiǎng nǐ nǚ xì xì cóng tóu shuō fēn míng　 lǐ gōng wén tīng máng shuō dào　 jiù shì nǐ jiā èr xiàng gōng jīn rì wǒ nǚ qù hái yuàn　 wèi tā mǔ qīn xiè shén líng　 jìn le shān mén cái xià jiào yào jìn dà diàn wǎng qián xíng　 nǐ jiā gōng zǐ tā xiān dào　 zuò zài dà diàn kàn de qīng kàn jiàn wǒ nǚ nián yòu xiǎo　 tā jiù zhàn qǐ hǎn yī shēng　 fēn fù jiā dīng kuài xiē qiǎng jiā nú yī tóng wǎng wài yōng　 jiāng wǒ xiǎo nǚ qiǎng tái qǐ　 jiù wǎng xiǎo jiào lǐ biān cún dà jiā tái qǐ rú fēi pǎo　 wǒ lǐng cóng rén zài hòu xíng　 yǎn kàn tái jìn xiāng fǔ nèi wǒ cái gēn jìn nǐ fǔ zhōng
年兄有事慢慢講　不用動怒把氣生　誰人膽大搶你女細細從頭說分明　李公聞聽忙說道　就是你家二相公今日我女去還願　為她母親謝神靈　進了山門才下轎要進大殿往前行　你家公子他先到　坐在大殿看的清看見我女年幼小　他就站起喊一聲　吩咐家丁快些搶家奴一同往外擁　將我小女搶抬起　就往小轎裡邊存大家抬起如飛跑　我領從人在後行　眼看抬進相府內我才跟進你府中

lǐ gōng cóng tóu zhì wěi shuō le yī biàn, cài jīng shuō: dāng zhēn shì wǒ de ér zi jiāng nǐ de nǚ ér qiǎng lái me? lǐ nián xiōng nǐ qiě xī nù, nǐ wú nǚ ér wǒ shì zhī dào de.
李公從頭至尾說了一遍，蔡京說：「當真是我的兒子將你的女兒搶來麼？李年兄你且息怒，你無女兒我是知道的。」

lǐ gōng wén yán fā lèng zhēng　 běn lái wú nǚ tā zhī qíng　 dà yuē nán jiāng tā mán hōng bàn shǎng zhè cái bǎ huà míng　 bú shì wǒ de qīn shēng nǚ　 rèn de gān nǚ yì míng ér jiē yīn tā jiā rén lí sàn　 yī jiā dà bàn bèi shuǐ chōng　 yóu dǎ hé nèi jiāng tā jiù sǐ ér fù shēng yòu zhòng huó　 tā de nǚ xù wú xià luò　 děng xì xún zhǎo nà xiàng gōng rú ruò zhǎo zháo tiān chéng jiù　 bù néng dǎ zhe rèn mìng xíng　 tā yào shǒu jié xīn wú èr zhì sǐ bù néng yǒu gǎi gèng　 wèi tā mǔ qīn shēn dé bìng　 nǚ ér xiào xīn xiè xiān líng rú ruò mǔ qīn dà bìng hǎo　 liǎng bǎng chā dāo bù xián téng
李公聞言發愣怔　本來無女他知情　大約難將他瞞哄半晌這才把話明　不是我的親生女　認的乾女義螟兒皆因她家人離散　一家大半被水沖　由打河內將她救死而復生又重活　她的女婿無下落　等細尋找那相公如若找着天成就　不能打着任命行　她要守節心無二至死不能有改更　為她母親身得病　女兒孝心謝仙靈如若母親大病好　兩膀插刀不嫌疼

yòu jiāng rèn yì nǚ zhī shì shuō míng, yīn shén me shì jiàng xiāng hái yuàn qíng jié shuō le yī huí. cài jīng diǎn tóu shuō dào: zhè jiù shì le, wǒ jiù míng bái le, bú yào huāng, děng wǒ zhēn zhuó zhǎo nǐ nǚ.
又將認義女之事說明，因甚麼事降香還願情節說了一回。蔡京點頭說道：「這就是了，我就明白了，不要慌，等我斟酌找你女。」

cài jīng jí máng kāi yán jiào　 kuài jiào guǎn jiā wèn xì qíng　 guǎn jiā cài ān nǎ gǎn màn lái dào tīng qián qǐng shì míng　 xiāng yé zhè biān máng fēn fù　 kuài jiào gōng zǐ mò liú qíng cài ān xiàng qián jí huí bǐng　 wǒ jiā xiàng gōng hài tóu téng　 jīn rì bìng wèi shàng miào qù yīn bìng fú yào zài wū zhōng　 fāng cái lǐ gōng tā lái dào　 duì tā shí shuō tā bù tīng yí dìng shuō shì qiǎng tā nǚ　 kàn zhǔn wǒ jiā èr xiàng gōng　 rú ruò bù xìn zhǐ guǎn zhǎo rú yào zhǎo chū suàn shí qíng　 cài jīng lǎo jiān wēi lěng xiào　 wǒ xiǎng bù néng yǒu cǐ xíng jì rán gōng zǐ tā hài bìng　 zhè shì hé rén jiǎ mào míng　 nián xiōng lǐng rù yuàn nèi zhǎo zhēn yào zhǎo chū bǎ huà míng
蔡京即忙開言叫　快叫管家問細情　管家蔡安哪敢慢來到廳前請示明　相爺這邊忙吩咐　快叫公子莫留情蔡安向前急回稟　我家相公害頭疼　今日並未上廟去因病服藥在屋中　方才李公他來到　對他實說他不聽一定說是搶他女　看準我家二相公　如若不信只管找如要找出算實情　蔡京老奸微冷笑　我想不能有此行既然公子他害病　這是何人假冒名　年兄領入院內找真要找出把話明

cài jīng wén tīng gōng zǐ hài bìng zhī huà, yě jiù xìn yǐ wèi zhēn, tā lěng xiào shuō dào: lǎo xiōng, kǒng nǐ kàn cuò le mén hù. lǐ gōng dài nù shuō dào: wǒ de yǎn jīng yě bù xiā ěr yòu bù lóng, wǒ nǎ néng kàn cuò.
蔡京聞聽公子害病之話，也就信以為真，他冷笑說道：「老兄，恐你看錯了門戶。」李公帶怒說道：「我的眼睛也不瞎耳又不聾，我哪能看錯。」

cài jīng shuō dào: jì rán nǐ kàn zhǔn le nǐ jiù lǐng rén zài wǒ fǔ zhōng xì zhǎo rú hé? ruò zhǎo chū nǐ de nǚ ér, wǒ yào lǐng jiào zǐ bù yán zhī zuì.
蔡京說道：「既然你看準了你就領人在我府中細找如何？若找出你的女兒，我要領教子不嚴之罪。」

jiān xiāng cuī zhe jiào shōu zhǎo　 lǐ gōng yáo tóu shuō bù zhōng　 nǐ de xiāng fǔ yuàn kuò dà fáng wū chóu mì duō shǎo céng　 yuàn zhōng yán jǐn wǒ nán zhǎo　 cáng zài mì chù wǒ bù néng yào nǐ zì jǐ qù xì zhǎo　 tiǎo gēn chè dǐ cái néng míng　 zài nǐ gēn qián míng shuō huǎng bù gāi jiāng tā jiǎ huà tīng　 jì wèi zǎi xiàng zhì móu guǎng　 cùn dì huǎng yán nǐ bù míng jīn rì jiāo hái wǒ de nǚ　 yī bǐ gōu xiāo wú huà míng　 ruò yào qiǎo shè láo lóng jì xiǎng wǒ chū fǔ wàn bù néng　 zhè tiáo lǎo mìng jiāo cǐ chù　 jiù sǐ wú liǎn huí jiā zhōng cài jīng wén yán dòng le nù　 pǐ fū nǐ yào chěng diāo xiōng
奸相催着叫收找　李公搖頭說不中　你的相府院闊大房屋稠密多少層　院中嚴緊我難找　藏在密處我不能要你自己去細找　窕根澈底才能明　在你跟前明說謊不該將他假話聽　既為宰相志謀廣　寸地謊言你不明今日交還我的女　一筆勾銷無話明　若要巧設牢籠計想我出府萬不能　這條老命交此處　就死無臉回家中蔡京聞言動了怒　匹夫你要逞刁凶

huà shuō cài jīng yǐ hǎo yán yǔ duì dài, hòu lái tīng lǐ gōng chū yán bù shàn, bù yóu de bù dòng nù, shuō dào: lǎo pǐ fū, nǐ yào chěng diāo, bù shí tái jǔ, jiào nǐ zhǎo rén bù zhǎo, nǐ yí dìng yào pàn mìng xià wǒ, shí zài kě è.
話說蔡京以好言語對待，後來聽李公出言不善，不由的不動怒，說道：「老匹夫，你要逞刁，不識抬舉，叫你找人不找，你一定要拚命嚇我，實在可惡。」

cài jīng bù yóu nù mǎn xiōng　 yǔ wǒ pàn mìng yào hú xíng　 nǐ xiān wǒ dào yǒu guān zhào tóng nián kē kǎo zhōng lián míng　 hé nǐ nián mài bù gōng jìng　 yǐ lǎo mài lǎo lǐ qiàn tōng wǒ jiā gōng zǐ zhòng dé bìng　 jīn rì chī yào zài fǔ zhōng　 jīn rì bù kàn nǐ nián lǎo dìng yào jiào rén jiāng nǐ è　 cài xiāng fēn fù qǐng chū qù　 nǎ yǒu gōng fū bǎ huà míng háo nú shàng lái rén jǐ gè　 tuī de tuī lái tuō de tuō　 lì kè tuī chū fǔ mén wài lǐ gōng wú nài huí jiā zhōng　 lǐng zhe cóng rén dào jiā nèi　 lái jiàn fū rén shuō xì qíng shǐ mò yuán yóu sù yī biàn　 fū rén wén tīng qì tián xiōng　 āi yā yī shēng jiāng ér jiào zhāi qù niáng xīn yì bān tóng　 nǐ yīn wèi niáng zāo dà nán　 huó huó yào jiāng niáng mìng qīng lǎo fū rén wén tīng nǚ ér bèi qiǎng zhī shì, fàng shēng tòng kū, zhòng pú rén jìn qián, quàn zhù le kū shēng. wèn dào: lǎo yé nǐ huí lái le, mò fēi bú yào nǚ ér le me? lǐ gōng shuō dào: nǎ yǒu bú yào zhī lǐ, wǒ zài nà jiàn le jiān xiāng yī sǐ xiāng pàn, xiāng fǔ yǐ zhàng rén duō, jiāng wǒ tuī chū dà mén wài.
蔡京不由怒滿胸　與我拚命要胡行　你先我到有關照同年科考中連名　何你年邁不恭敬　倚老賣老理欠通我家公子重得病　今日吃藥在府中　今日不看你年老定要叫人將你愕　蔡相吩咐請出去　哪有功夫把話明豪奴上來人幾個　推的推來拖的拖　立刻推出府門外李公無奈回家中　領着從人到家內　來見夫人說細情始末原由訴一遍　夫人聞聽氣填胸　哎呀一聲將兒叫摘去娘心一般同　你因為娘遭大難　活活要將娘命傾老夫人聞聽女兒被搶之事，放聲痛哭，眾僕人進前，勸住了哭聲。問道：「老爺你回來了，莫非不要女兒了麼？」李公說道：「哪有不要之理，我在那見了奸相一死相拚，相府倚仗人多，將我推出大門外。」

xiāng fǔ rén duō yòu bà dào　 yào jiāng dòng wǔ wǒ bù xíng　 wú nài wǒ qiě huí jiā zhuǎn dào zài yá mén bǎ yuān shēn　 yě bù pà tā shì lì dà　 pàn zhe pò tóu zhuàng jīn zhōng rú ruò bù zhōng fù yù zhuàng　 fā yuán nán yǐ bǎ běn shēn　 bù pà qù bǎ huáng shàng jiàn shàn bà gān xiū wàn bù néng　 jīn rì wǒ jiù xiě chéng zhuàng　 shǐ mò yuán yóu xiě de qīng bǐ zǒu lóng shé xiě de kuài　 rú liǔ cái huā zhuàng xiě chéng　 yào zhī lǐ gōng qù gào zhuàng xià huí shū lǐ shuō fēn míng
相府人多又霸道　要將動武我不行　無奈我且回家轉到在衙門把冤伸　也不怕他勢力大　拚着破頭撞金鐘如若不中傅玉狀　發員難以把本伸　不怕去把皇上見善罷干休萬不能　今日我就寫呈狀　始末原由寫的清筆走龍蛇寫的快　如柳裁花狀寫成　要知李公去告狀下回書里說分明