hǎi dài zhī jiān chū xuán huáng shí, huò yún rú zhī kě yǐ cháng shēng. xuán zōng huáng dì cháng mìng lín zī shǒu měi suì cǎi ér gòng yān. kāi yuán èr shí qī nián, jiāng xià lǐ yōng wèi lín zī shǒu. shì suì qiū, yīn rù shān cǎi xuán huáng shí, hū yù yī wēng, zhì shén miào, ér fēng dù míng xiù, zī rán jí fēng, yī hè yī, zì dào zuǒ chū, kòu lǐ yōng mǎ, qiě gào yuē:" jūn hóu gōng zì cǎi yào, qǐ bù wéi yán shèng zhǔ zhī shòu hū?" yuē:" rán." wēng yuē:" shèng zhǔ dāng huò lóng mǎ, zé xiǎng guó wàn suì, wú láo cǎi yào ěr." yōng yuē:" lóng mǎ ān zài?" dá yuē:" dāng zài qí lǔ zhī jiāo. ruò huò zhī, jí shì tài píng zhī fú. suī lín fèng guī lóng, bù zú yǐ bìng qí ruì." yōng fāng mìng jià yǐ hòu chéng, jù wáng jiàn yǐ. yōng dà yì zhī, gù wèi cóng shì yuē:" dé fēi shén rén hū?" jí mìng qí lì wáng gān zhēn zhě, qiú lóng mǎ yú qí lǔ zhī jiān. zhì kāi yuán èr shí jiǔ nián xià wǔ yuè, gān zhēn guǒ dé mǎ yú běi hǎi jùn mín mǎ huì ēn zhī jiā. qí sè zhuī máo, liǎng xié yǒu lín jiǎ, zōng wěi ruò lóng zhī qí liè, sī míng zhēn jù dí zhī yīn, rì chí sān bǎi lǐ. gān zhēn xùn qí suǒ zì, huì ēn yuē:" wú dú yǒu pìn mǎ, cháng yù yú zī shuǐ, suì yǒu tāi ér chǎn. yīn yǐ lóng zǐ hū zhī." gān zhēn jí bái yú yōng. yōng shén xǐ, yǐ biǎo qí shì xiàn zhī. shàng dà yuè, zhào nèi xián jiù, yì qí dāng huàn. mìng huà gōng tú qí zhuàng, yòng bān shì zhōng wài.
海岱之间出玄黄石，或云茹之可以长生。玄宗皇帝尝命临淄守每岁采而贡焉。开元二十七年，江夏李邕为临淄守。是岁秋，因入山采玄黄石，忽遇一翁，质甚妙，而丰度明秀，髭髯极丰，衣褐衣，自道左出，叩李邕马，且告曰：“君侯躬自采药，岂不为延圣主之寿乎？”曰：“然。”翁曰：“圣主当获龙马，则享国万岁，无劳采药耳。”邕曰：“龙马安在？”答曰：“当在齐鲁之郊。若获之，即是太平之符。虽麟凤龟龙，不足以并其瑞。”邕方命驾以后乘，遽亡见矣。邕大异之，顾谓従事曰：“得非神人乎？”即命其吏王乾贞者，求龙马于齐鲁之间。至开元二十九年夏五月，乾真果得马于北海郡民马会恩之家。其色骓毛，两胁有鳞甲，鬃尾若龙之鬐鬣，嘶鸣真虡笛之音，日驰三百里。乾真讯其所自，会恩曰：“吾独有牝马，常浴于淄水，遂有胎而产。因以龙子呼之。”乾真即白于邕。邕甚喜，以表其事献之。上大悦，诏内闲厩，异其当豢。命画工图其状，用颁示中外。