táng fén zhōu jǐng yún guān dào shì wáng dòng wēi zhě, jiā yú xiào yì xiàn. chū wèi xiǎo xū, xìng xǐ shā, cháng diào yì yú liè, zì ruò guàn zhì zhuàng nián, fán shā láng hú zhì tù jì yú biē fēi niǎo jì yǐ wàn shù. hòu wèi lǐ yǐn, huàn rè bìng yuè yú, hū jué shì nèi yǒu qín shòu yú biē wàn shù, huán qí tà ér shì zhī. chuāng wěi bèi shēn, dài wú wán fū. zhōng xī zhī hòu, qí fù mǔ xiōng dì jù wén dòng wēi wò nèi yǒu qún niǎo zhōu jiū. lì rán kě biàn. fán shù nián, jí yì shén. huò yǒu wèi dòng wēi fù yuē:" rǔ zi bìng qiě jí, yí qiān jū jǐng yún guān." yú shì bo rì xǐ jū. yuè yú, huì qún dào shì xiū zhāi shòu lù, shì xī dòng wēi chōu. hòu shí nián, jìng yǐ jí zú.
唐汾州景云观道士王洞微者，家于孝义县。初为小胥，性喜杀，常钓弋渔猎，自弱冠至壮年，凡杀狼狐雉兔洎鱼鳖飞鸟计以万数。后为里尹，患热病月余，忽觉室内有禽兽鱼鳖万数，环其榻而噬之。疮痏被身，殆无完肤。中夕之后，其父母兄弟俱闻洞微卧内有群鸟啁啾。历然可辨。凡数年，疾益甚。或有谓洞微父曰：“汝子病且亟，宜迁居景云观。”于是卜日徙居。月余，会群道士修斋授箓，是夕洞微瘳。后十年，竟以疾卒。