bǎo yìng zhōng, yǒu jīng zhào wéi sī xuán, qiáo jū luò yáng. xìng shàng qí, cháng mù shén xiān zhī shù. hòu yóu sōng shān, yǒu dào shì jiào yuē:" fū ěr jīn yè zhě, kě yǐ yán shòu. wú zi dāng xiān xué liàn jīn, rú shì, zé kě yǐ jiān chì sōng jià guǎng chéng yǐ." sī xuán yú shì qiú liàn jīn zhī shù. jī shí nián, yù shù shì shù bǎi, zhōng bù néng dé qí miào. hòu yī rì, yǒu jū shì xīn ruì zhě, mào shén qīng shòu, qiǎo rán yǒu hán sè, yī bì qiú, kòu sī xuán mén, wèi sī xuán yuē:" wú bìng shì, qióng wú suǒ guī. wén xiān shēng hào gǔ shàng qí, jí tiān xià yì rén fāng shì. wǒ gù lái yè ěr, yuàn xiān shēng nà zhī." sī xuán jí zhǐ jū shì yú shě. qí hòu jū shì shēn jí, yōng jǐn kuì xuè qiě shén. wéi shì yī jiā jǐn è zhī. sī xuán cháng zhào shù shì shù rén huì shí, ér jū shì bù dé yù. jì jù shàn, jū shì tū zhì kè qián, nì yú yán xí shàng, jǐn shī, kè nù jiē qǐ, wéi shì jiā tóng yì jìng lái mà zhī. jū shì suì gào qù, xíng zhì tíng, hū wáng suǒ jiàn. sī xuán yǔ kè shén yì zhī. huí shì qí nì, nǎi zǐ jīn yè yě, qí guāng càn rán, zhēn kuàng dài zhī bǎo. sī xuán qiě jīng qiě tàn. yǒu jiě zhě yuē:" jū shì, zǐ jīn jīng yě. zhēng qí míng shì, xìn yǐ. qiě' xīn' zhě, gài' xī fāng gēng xīn jīn' yě. ér' ruì' zì,' duì' cóng jīn,' duì' yì xī fāng zhī zhèng wèi. tuī qí yì, zé wú zhī jiě ruò hé fú rán."
宝应中，有京兆韦思玄，侨居洛阳。性尚奇，尝慕神仙之术。后游嵩山，有道士教曰：“夫饵金液者，可以延寿。吾子当先学炼金，如是，则可以肩赤松、驾广成矣。”思玄于是求炼金之术。积十年，遇术士数百，终不能得其妙。后一日，有居士辛锐者，貌甚清瘦，愀然有寒色，衣弊裘，叩思玄门，谓思玄曰：“吾病士，穷无所归。闻先生好古尚奇，集天下异人方士。我故来谒耳，愿先生纳之。”思玄即止居士于舍。其后居士身疾，痈尽溃血且甚。韦氏一家尽恶之。思玄尝诏术士数人会食，而居士不得预。既具膳，居士突至客前，溺于筵席上，尽湿，客怒皆起，韦氏家僮亦竞来骂之。居士遂告去，行至庭，忽亡所见。思玄与客甚异之。回视其溺，乃紫金液也，奇光璨然，真旷代之宝。思玄且惊且叹。有解者曰：“居士，紫金精也。徵其名氏，信矣。且‘辛’者，盖‘西方庚辛金’也。而‘锐’字，‘兑’従金，‘兑’亦西方之正位。推其义，则吾之解若合符然。”