píng yáng rén zhāng jǐng zhě, yǐ shàn shè wèi běn jùn bì jiāng. jǐng yǒu nǚ, shǐ shí liù qī, shén mǐn huì. qí fù mǔ ài zhī, jū yǐ cè shì. yī xī, nǚ dú chù qí zhōng, qǐn wèi shú, hū jiàn yà qí hù zhě. é jiàn yī rén lái, bèi sù yī, mào chōng ér féi, zì yī shēn yú nǚ zhī tà. jù wèi dào, mò bù gǎn gù. bái yī rén yòu qián pò yǐ xiào, nǚ yì jù, qiě lǜ wèi guài yān. yīn chì yuē: jūn qǐ fēi dào hū bù rán, shì tā lèi yě. bái yī zhě xiào yuē: dōng xuǎn wú xīn, wèi wú wèi dào, qiě yì wù yǐ. wèi wú wèi tā lèi, bù qí shén hū qiě wú běn qí rén cáo shì zi yě, wèi wǒ měi fēng yí, zi dú bù zhī hū zi suī jù wǒ, rán yóu yù zi zhī shě ěr. yán yǐ, suì yǎn yú tà, qiě qǐn yān. nǚ è zhī, bù gǎn qiè shì. dài jiāng xiǎo fāng qù. míng xī yòu lái, nǚ jù yì shén. yòu míng rì, jù shì bái yú fù. fù yuē: bì shì guài yě. jí mìng yī jīn zhuī, guàn lòu yú qí mò, qiě lì máng, yǐ shòu nǚ, jiào yuē: mèi zhì, yǐ cǐ biǎo yān. shì xī yòu lái, nǚ qiáng yǐ yán qià zhī. mèi guǒ shàn yǔ. yè jiāng bàn, nǚ mì yǐ zhuī zì qí xiàng. qí mèi yuè rán dà hū, yè lǚ ér qù. míng rì, nǚ gào fù. mìng tóng zhú qí jī, chū shě shù shí bù, zhì gǔ mù xià, dé yī xué ér shéng guàn qí zhōng. nǎi qióng zhī, shēn bù shù chǐ, guǒ yǒu yī qí cáo, yuē chǐ yú, dūn qí zhōng yān, zhuī biǎo qí xiàng. gài suǒ wèi qí rén cáo shì zi yě. jǐng jí shā zhī, zì cǐ suì jué.
平陽人張景者，以善射為本郡裨將。景有女，始十六七，甚敏惠。其父母愛之，居以側室。一夕，女獨處其中，寢未熟，忽見軋其戶者。俄見一人來，被素衣，貌充而肥，自欹身於女之榻。懼為盜，默不敢顧。白衣人又前迫以笑，女益懼，且慮為怪焉。因叱曰：「君豈非盜乎不然，是他類也。」白衣者笑曰：「東選吾心，謂吾為盜，且亦誤矣。謂吾為他類，不其甚乎且吾本齊人曹氏子也，謂我美風儀，子獨不知乎子雖拒我，然猶寓子之舍耳。」言已，遂偃於榻，且寢焉。女惡之，不敢竊視。迨將曉方去。明夕又來，女懼益甚。又明日，具事白於父。父曰：「必是怪也。」即命一金錐，貫鏤於其末，且利鋩，以授女，教曰：「魅至，以此表焉。」是夕又來，女強以言洽之。魅果善語。夜將半，女密以錐倳其項。其魅躍然大呼，曳縷而去。明日，女告父。命僮逐其跡，出舍數十步，至古木下，得一穴而繩貫其中。乃窮之，深不數尺，果有一蠐螬，約尺余，蹲其中焉，錐表其項。蓋所謂齊人曹氏子也。景即殺之，自此遂絕。