páng cōng yǔ tài zǐ zhì yú hán dān, wèi wèi wáng yuē: jīn yī rén yán shì yǒu hǔ, wáng xìn zhī hū? wáng yuē: fǒu. èr rén yán shì yǒu hǔ, wáng xìn zhī hū? wáng yuē: guǎ rén yí zhī yǐ. sān rén yán shì yǒu hǔ, wáng xìn zhī hū? wáng yuē: guǎ rén xìn zhī yǐ. páng cōng yuē: fū shì zhī wú hǔ míng yǐ, rán ér sān rén yán ér chéng hǔ. jīn hán dān qù dà liáng yě yuǎn yú shì, ér yì chén zhě guò yú sān rén yǐ. yuàn wáng chá zhī yǐ. wáng yuē: guǎ rén zì wèi zhī. yú shì cí xíng, ér chán yán xiān zhì. hòu tài zǐ bà zhì, guǒ bù dé jiàn.
龐蔥與太子質於邯鄲，謂魏王曰：「今一人言市有虎，王信之乎?」王曰：「否。」「二人言市有虎，王信之乎?」王曰：「寡人疑之矣。」「三人言市有虎，王信之乎?」王曰：「寡人信之矣。」龐蔥曰：「夫市之無虎明矣，然而三人言而成虎。今邯鄲去大梁也遠於市，而議臣者過於三人矣。願王察之矣。」王曰：「寡人自為知。」於是辭行，而讒言先至。後太子罷質，果不得見。