qín wáng wèi gōng zǐ tā yuē: xī suì xiáo xià zhī shì, hán wèi zhōng jūn, yǐ yǔ zhū hóu gōng qín. hán yǔ qín jiē jìng rǎng jiè, qí dì bù néng qiān lǐ, zhǎn zhuǎn bù kě yuē. rì zhě qín chǔ zhàn yú lán tián, hán chū ruì shī yǐ zuǒ qín, qín zhàn bù lì, yīn zhuǎn yǔ chǔ, bù gù xìn méng, wéi biàn shì cóng. hán zhī zài wǒ, xīn fù zhī jí. wú jiāng fá zhī, hé rú? gōng zǐ tā yuē: wáng chū bīng hán, hán bì jù, jù zé kě yǐ bù zhàn ér shēn qǔ gē. wáng yuē: shàn. nǎi qǐ bīng, yī jūn lín yíng yáng, yī jūn lín tài xíng.
秦王謂公子他曰：「昔歲殽下之事，韓為中軍，以與諸侯攻秦。韓與秦接境壤界，其地不能千里，展轉不可約。日者秦、楚戰於藍田，韓出銳師以佐秦，秦戰不利，因轉與楚，不固信盟，唯便是從。韓之在我，心腹之疾。吾將伐之，何如?」公子他曰：「王出兵韓，韓必懼，懼則可以不戰而深取割。」王曰：「善。」乃起兵，一軍臨熒陽，一軍臨太行。

hán kǒng, shǐ yáng chéng jūn rù xiè yú qín, qǐng xiào shàng dǎng zhī dì yǐ wèi hé. mìng hán yáng gào shàng dǎng zhī shǒu jìn huáng zhòng yuē: qín qǐ èr jūn yǐ lín hán, hán bù néng yǒu. jīn wáng lìng hán xìng bīng yǐ shàng dǎng rù hé yǔ qín, shǐ yáng yán zhī tài shǒu, tài shǒu qí xiào zhī. jìn huáng zhòng yuē: rén yǒu yán: qiè píng zhī zhì, bù shī shǒu qì. wáng zé yǒu lìng, ér chén tài shǒu, suī wáng yǔ zi, yì qí cāi yān. chén qǐng xī fā shǒu yǐ yīng qín, ruò bù néng zú, zé sǐ zhī. hán yáng qū yǐ bào wáng, wáng yuē: wú shǐ yǐ nuò yú yīng hóu yǐ, jīn bù yǔ, shì qī zhī yě. nǎi shǐ féng tíng dài jìn huáng zhòng.
韓恐，使陽成君入謝於秦，請效上黨之地以為和。命韓陽告上黨之守靳（黃重）曰：「秦起二軍以臨韓，韓不能有。今王令韓興兵以上黨入和與秦，使陽言之太守，太守其效之。」靳（黃重）曰：「人有言：挈瓶之知，不失守器。王則有令，而臣太守，雖王與子，亦其猜焉。臣請悉發守以應秦，若不能卒，則死之。」韓陽趨以報王，王曰：「吾始已諾於應侯矣，今不與，是欺之也。」乃使馮亭代靳（黃重）。

féng tíng shǒu sān shí rì, yīn shǐ rén qǐng zhào wáng yuē: hán bù néng shǒu shàng dǎng, qiě yǐ yǔ qín, qí mín jiē bù yù wèi qín, ér yuàn wèi zhào. jīn yǒu chéng shì zhī yì qī shí, yuàn bài nèi zhī yǔ wáng, wéi wáng cái zhī. zhào wáng xǐ, zhào píng yuán jūn ér gào zhī yuē: hán bù néng shǒu shàng dǎng, qiě yǐ yǔ qín, qí lì mín bù yù wèi qín, ér jiē yuàn wèi zhào. jīn féng tíng lìng shǐ zhě yǐ yǔ guǎ rén, hé rú? zhào bào duì yuē: chén wén shèng rén shén huò wú gù zhī lì. wáng yuē: rén huái wú yì, hé wèi wú gù hū? duì yuē: qín cán shí hán shì zhī dì, zhōng jué bù lìng xiāng tōng, gù zì yǐ wèi zuò shòu shàng dǎng yě. qiě fú hán zhī suǒ yǐ nèi zhào zhě, yù jià qí huò yě. qín bèi qí láo, ér zhào shòu qí lì, suī qiáng dà bù néng dé zhī yú xiǎo ruò, ér xiǎo ruò gù néng dé zhī qiáng dà hū? jīn wáng qǔ zhī, kě wèi yǒu gù hū? qiě qín yǐ niú tián, shuǐ tōng liáng, qí sǐ shì jiē liè zhī yú shàng dì, lìng yán zhèng xíng, bù kě yǔ zhàn. wáng zì tú zhī. wáng dà nù yuē: fū yòng bǎi wàn zhī zhòng, gōng zhàn yú nián lì suì, wèi jiàn yī chéng yě. jīn bù yòng bīng ér dé chéng qī shí, hé gù bù wèi? zhào bào chū.
馮亭守三十日，陰使人請趙王曰：「韓不能守上黨，且以與秦，其民皆不欲為秦，而願為趙。今有城市之邑七十，願拜內之與王，唯王才之。」趙王喜，召平原君而告之曰：「韓不能守上黨，且以與秦，其吏民不欲為秦，而皆願為趙。今馮亭令使者以與寡人，何如?」趙豹對曰：「臣聞聖人甚禍無故之利。」王曰：「人懷吾義，何謂無故乎?」對曰：』秦蠶食韓氏之地，中絕不令相通，故自以為坐受上黨也。且夫韓之所以內趙者，欲嫁其禍也。秦被其勞，而趙受其利，雖強大不能得之於小弱，而小弱顧能得之強大乎?今王取之，可謂有故乎?且秦以牛田，水通糧，其死士皆列之於上地，令嚴政行，不可與戰。王自圖之。」王大怒曰：「夫用百萬之眾，攻戰逾年曆歲，未見一城也。今不用兵而得城七十，何故不為?」趙豹出。

wáng zhào zhào shèng zhào yǔ ér gào zhī yuē: hán bù néng shǒu shàng dǎng, jīn qí shǒu yǐ yǔ guǎ rén, yǒu chéng shì zhī yì qī shí. èr rén duì yuē: yòng bīng yú nián, wèi jiàn yī chéng, jīn zuò ér dé chéng, cǐ dà lì yě. nǎi shǐ zhào shèng wǎng shòu dì.
王召趙勝、趙禹而告之曰：「韓不能守上黨，今其守以與寡人，有城市之邑七十。」二人對曰：「用兵逾年，未見一城，今坐而得城，此大利也。」乃使趙勝往受地。

zhào shèng zhì yuē: bì yì zhī wáng, shǐ shǐ zhě chén shèng, tài shǒu yǒu zhào, shǐ chén shèng wèi yuē: qǐng yǐ sān wàn hù zhī dōu fēng tài shǒu, qiān hù fēng xiàn lìng, zhū lì jiē yì jué sān jí, mín néng xiāng jí zhě, cì jiā liù jīn. féng tíng chuí tì ér miǎn yuē: shì wú chù sān bù yì yě: wèi zhǔ shǒu dì miàn bù néng sǐ, ér yǐ yǔ rén, bù yì yī yě zhǔ nèi zhī qín, bù shùn zhǔ mìng, bù yì èr yě mài zhǔ zhī dì ér shí zhī, bù yì sān yě. cí fēng ér rù hán, wèi hán wáng yuē: zhào wén hán bù néng shǒu shàng dǎng, jīn fā bīng yǐ qǔ zhī yǐ. hán gào qín yuē: zhào qǐ bīng qǔ shàng dǎng. qín wáng nù, lìng gōng sūn qǐ wáng chǐ qí yǐ bīng yù zhào yú zhǎng píng.
趙勝至曰：「敝邑之王，使使者臣勝，太守有詔，使臣勝謂曰：『請以三萬戶之都封太守，千戶封縣令，諸吏皆益爵三級，民能相集者，賜家六金。』」馮亭垂涕而勉曰：「是吾處三不義也：為主守地面不能死，而以與人，不義一也；主內之秦，不順主命，不義二也；賣主之地而食之，不義三也。」辭封而入韓，謂韓王曰：「趙聞韓不能守上黨，今發兵已取之矣。」韓告秦曰：「趙起兵取上黨。」秦王怒，令公孫起、王（齒奇）以兵遇趙於長平。