rén yǒu è sū qín yú yàn wáng zhě, yuē: wǔ ān jūn, tiān xià bù xìn rén yě. wáng yǐ wàn chéng xià zhī, zūn zhī yú tíng, shì tiān xià yǔ xiǎo rén qún yě. wǔ ān jūn cóng qí lái, ér yàn wáng bù guǎn yě. wèi yàn wáng yuē: chén dōng zhōu zhī bǐ rén yě, jiàn zú xià shēn wú zhǐ chǐ zhī gōng, ér zú xià yíng chén yú jiāo, xiǎn chén yú tíng. jīn chén wèi zú xià shǐ, lì dé shí chéng, gōng cún wēi yàn, zú xià bù tīng chén zhě, rén bì yǒu yán chén bù xìn, shāng chén yú wáng zhě. chén zhī bù xìn, shì zú xià zhī fú yě. shǐ chén xìn rú wěi shēng, lián rú bó yí, xiào rú céng cān, sān zhě tiān xià zhī gāo xíng, ér yǐ shì zú xià, bù kě hū? yàn wáng yuē: kě. yuē: yǒu cǐ, chén yì bù shì zú xià yǐ.
人有惡蘇秦於燕王者，曰：「武安君，天下不信人也。王以萬乘下之，尊之於廷，示天下與小人群也。」武安君從齊來，而燕王不館也。謂燕王曰：「臣東周之鄙人也，見足下身無咫尺之功，而足下迎臣於郊，顯臣於廷。今臣為足下使，利得十城，功存危燕，足下不聽臣者，人必有言臣不信，傷臣於王者。臣之不信，是足下之福也。使臣信如尾生，廉如伯夷，孝如曾參，三者天下之高行，而以事足下，不可乎？」燕王曰：「可。」曰：「有此，臣亦不事足下矣。」
sū qín yuē: qiě fú xiào rú céng cān, yì bù lí qīn yī xī sù yú wài, zú xià ān de shǐ zhī zhī qí? lián rú bó yí, bù qǔ sù cān, wū wǔ wáng zhī yì ér bù chén yān, cí gū zhú zhī jūn, è ér sǐ yú shǒu yáng zhī shān. lián rú cǐ zhě, hé kěn bù xíng shù qiān lǐ, ér shì ruò yàn zhī wēi zhǔ hū? xìn rú wěi shēng, qī ér bù lái, bào liáng zhù ér sǐ. xìn zhì rú cǐ, hé kěn yáng yàn qín zhī wēi yú qí ér qǔ dà gōng zāi? qiě fú xìn xíng zhě, suǒ yǐ zì wèi yě, fēi suǒ yǐ wèi rén yě. jiē zì fù zhī shù, fēi jìn qǔ zhī dào yě. qiě fú sān wáng dài xìng, wǔ bà dié shèng, jiē bù zì fù yě. jūn yǐ zì fù wèi kě hū? zé qí bù yì yú yíng qiū, zú xià bù yú chǔ jìng, bù kuī yú biān chéng zhī wài. qiě chén yǒu lǎo mǔ yú zhōu, lí lǎo mǔ ér shì zú xià, qù zì fù zhī shù, ér móu jìn qǔ zhī dào, chén zhī qù gù bù yǔ zú xià hé zhě. zú xià jiē zì fù zhī jūn yě, pū zhě jìn qǔ zhī chén yě, suǒ wèi yǐ zhōng xìn dé zuì yú jūn zhě yě. yàn wáng yuē: fū zhōng xìn, yòu hé zuì zhī yǒu yě?
蘇秦曰：「且夫孝如曾參，義不離親一夕宿於外，足下安得使之之齊？廉如伯夷，不取素飡，污武王之義而不臣焉，辭孤竹之君，餓而死於首陽之山。廉如此者，何肯步行數千里，而事弱燕之危主乎？信如尾生，期而不來，抱樑柱而死。信至如此，何肯楊燕、秦之威於齊而取大功哉?且夫信行者，所以自為也，非所以為人也。皆自覆之術，非進取之道也。且夫三王代興，五霸迭盛，皆不自覆也。君以自覆為可乎？則齊不益於營丘，足下不逾楚境，不窺於邊城之外。且臣有老母於周，離老母而事足下，去自覆之術，而謀進取之道，臣之趣固不與足下合者。足下皆自覆之君也，仆者進取之臣也，所謂以忠信得罪於君者也。」燕王曰：「夫忠信，又何罪之有也？」
duì yuē: zú xià bù zhī yě. chén lín jiā yǒu yuǎn wèi lì zhě, qí qī sī rén. qí fū qiě guī, qí sī zhī zhě yōu zhī. qí qī yuē: gōng wù yōu yě, wú yǐ wèi yào jiǔ yǐ dài zhī yǐ. hòu èr rì, fū zhì. qī shǐ qiè fèng zhī jiǔ jìn zhī. qiè zhī qí yào jiǔ yě, jìn zhī zé shā zhǔ fù, yán zhī zé zhú zhǔ mǔ. nǎi yáng jiāng qì jiǔ. zhǔ fù dà nù ér chī zhī. gù qiè yī jiāng ér qì jiǔ, shàng yǐ huó zhǔ fù, xià yǐ cún zhǔ mǔ yě. zhōng zhì rú cǐ, rán bù miǎn yú chī, cǐ yǐ zhōng xìn dé zuì zhě yě. chén zhī shì, shì bù xìng ér yǒu lèi qiè zhī qì jiǔ yě. qiě chén zhī shì zú xià, kàng yì yì guó, jīn nǎi dé zuì, chén kǒng tiān xià hòu shì zú xià zhě, mò gǎn zì bì yě. qiě chén zhī shuō qí, céng bù qī zhī yě. shǐ zhī shuō qí zhě, mò rú chén zhī yán yě, suī yáo shùn zhī zhì, bù gǎn qǔ yě.
對曰：「足下不知也。臣鄰家有遠為吏者，其妻私人。其夫且歸，其私之者憂之。其妻曰：『公勿憂也，吾已為藥酒以待之矣。』後二日，夫至。妻使妾奉卮酒進之。妾知其藥酒也，進之則殺主父，言之則逐主母。乃陽僵棄酒。主父大怒而笞之。故妾一僵而棄酒，上以活主父，下以存主母也。忠至如此，然不免於笞，此以忠信得罪者也。臣之事，適不幸而有類妾之棄酒也。且臣之事足下，亢義益國，今乃得罪，臣恐天下後事足下者，莫敢自必也。且臣之說齊，曾不欺之也。使之說齊者，莫如臣之言也，雖堯、舜之智，不敢取也。」
