wèi jiāng yǔ qín gōng hán, zhū jǐ wèi wèi wáng yuē: qín yǔ róng dí tóng sú, yǒu hǔ láng zhī xīn, tān lì hǎo lì ér wú xìn, bù shí lǐ yì dé xíng. gǒu yǒu lì yān, bù gù qīn qī xiōng dì, ruò qín shòu ěr. cǐ tiān xià zhī suǒ tóng zhī yě, fēi suǒ shī hòu jī dé yě. gù tài hòu mǔ yě, ér yǐ yōu sǐ ráng hóu jiù yě, gōng mò dà yān, ér jìng zhú zhī liǎng dì wú zuì, ér zài duó zhī guó. cǐ yú qí qīn qī xiōng dì ruò cǐ, ér yòu kuàng yú chóu chóu zhī dí guó yě! jīn dài wáng yǔ qín fá hán ér yì jìn qín, chén shèn huò zhī, ér wáng fú shí yě, zé bù míng yǐ. qún chén zhī zhī, ér mò yǐ cǐ jiàn, zé bù zhōng yǐ.
魏將與秦攻韓，朱己謂魏王曰：「秦與戎、翟同俗，有虎狼之心，貪戾好利而無信，不識禮義德行。苟有利焉，不顧親戚兄弟，若禽獸耳。此天下之所同知也，非所施厚積德也。故太后母也，而以憂死；穰侯舅也，功莫大焉，而竟逐之；兩弟無罪，而再奪之國。此於其親戚兄弟若此，而又況於仇讎之敵國也！今大王與秦伐韓而益近秦，臣甚或之，而王弗識也，則不明矣。群臣知之，而莫以此諫，則不忠矣。

jīn fū hán shì yǐ yī nǚ zǐ chéng yī ruò zhǔ, nèi yǒu dà luàn, wài ān néng zhī qiáng qín wèi zhī bīng, wáng yǐ wèi bù pò hū? hán wáng, qín jǐn yǒu zhèng dì, yǔ dà liáng lín, wáng yǐ wèi ān hū? wáng yù de gù dì, ér jīn fù qiáng qín zhī huò yě, wáng yǐ wèi lì hū? qín fēi wú shì zhī guó yě, hán wáng zhī hòu, bì qiě biàn shì biàn shì, bì jiù yì yǔ lì jiù yì yǔ lì, bì bù fá chǔ yǔ zhào yǐ. shì hé yě? fū yuè shān yú hé, jué hán zhī shàng dǎng ér gōng qiáng zhào, zé shì fù è yǔ zhī shì yě, qín bì bù wèi yě. ruò dào hé nèi, bèi yè zhāo gē, jué zhāng fǔ zhī shuǐ, ér yǐ yǔ zhào bīng jué shèng yú hán dān zhī jiāo, shì shòu zhì bó zhī huò yě, qín yòu bù gǎn. fá chǔ, dào shè ér gǔ xíng sān shí lǐ, ér gōng wēi ài zhī sāi, suǒ xíng zhě shén yuǎn, ér suǒ gōng zhě shén nán, qín yòu fú wèi yě. ruò dào hàn hé wài, bèi dà liáng, ér yòu shàng cài shào líng, yǐ yǔ chǔ bīng jué yú chén jiāo, qín yòu bù gǎn yě. gù yuē, qín bì bù fá chǔ yǔ zhào yǐ, yòu bù gōng wèi yǔ qí yǐ. hán wáng zhī hòu, bīng chū zhī rì, fēi wèi wú gōng yǐ. qín gù yǒu huái dì xíng qiū zhī chéng guǐ jīn, ér yǐ lín hé nèi, hé nèi zhī gòng jí mò bù wēi yǐ. qín yǒu zhèng dì, dé yuán yōng, jué xíng zé, ér shuǐ dà liáng, dà liáng bì wáng yǐ. wáng zhī shǐ zhě dà guò yǐ, nǎi è ān líng shì yú qín, qín zhī yù xǔ zhī jiǔ yǐ. rán ér qín zhī yè yáng kūn yáng yǔ wǔ yáng gāo líng lín, tīng shǐ zhě zhī è yě, suí ān líng shì ér yù wáng zhī. qín rào wǔ yáng zhī běi, yǐ dōng lín xǔ, zé nán guó bì wēi yǐ. nán guó suī wú wēi, zé wèi guó qǐ dé ān zāi? qiě fú zēng hán bù shòu ān líng shì kě yě, fū bù huàn qín zhī bù ài nán guó, fēi yě.
今夫韓氏以一女子承一弱主，內有大亂，外安能支強秦、魏之兵，王以為不破乎？韓亡，秦盡有鄭地，與大梁鄰，王以為安乎？王欲得故地，而今負強秦之禍也，王以為利乎？秦非無事之國也，韓亡之後，必且便事；便事，必就易與利；就易與利，必不伐楚與趙矣。是何也？夫越山逾河，絕韓之上黨而攻強趙，則是復閼與之事也，秦必不為也。若道河內，倍鄴、朝歌，絕漳、滏之水，而以與趙兵決勝於邯鄲之郊，是受智伯之禍也，秦又不敢。伐楚，道涉而谷行三十里，而攻危隘之塞，所行者甚遠，而所攻者甚難，秦又弗為也。若道漢河外，背大梁，而右上蔡、召陵，以與楚兵決於陳郊，秦又不敢也。故曰，秦必不伐楚與趙矣，又不攻衛與齊矣。韓亡之後，兵出之日，非魏無攻矣。秦故有懷地刑丘、之城垝津，而以臨河內，河內之共、汲莫不危矣。秦有鄭地，得垣雍，決滎澤，而水大梁，大梁必亡矣。王之使者大過矣，乃惡安陵氏於秦，秦之欲許之久矣。然而秦之葉陽、昆陽與舞陽、高陵鄰，聽使者之惡也，隨安陵氏而欲亡之。秦繞舞陽之北，以東臨許，則南國必危矣。南國雖無危，則魏國豈得安哉?且夫憎韓不受安陵氏可也，夫不患秦之不愛南國，非也。

yì rì zhě, qín nǎi zài hé xī, jìn guó zhī qù liáng yě, qiān lǐ yǒu yú, hé shān yǐ lán zhī, yǒu zhōu hán ér jiān zhī. cóng lín jūn yǐ zhì yú jīn, qín shí gōng wèi, wǔ rù guó zhōng, biān chéng jǐn bá. wén tái duò, chuí dōu fén, lín mù fá, mí lù jǐn, ér guó jì yǐ kùn. yòu zhǎng qū liáng běi, dōng zhì táo wèi zhī jiāo, běi zhì píng kàn, suǒ wáng hū qín zhě, shān běi hé wài hé nèi, dà xiàn shù bǎi, míng dōu shù shí. qín nǎi zài hé xī, jìn guó zhī qù dà liáng yě shàng qiān lǐ, ér huò ruò shì yǐ. yòu kuàng yú shǐ qín wú hán ér yǒu zhèng dì, wú hé shān yǐ lán zhī, wú zhōu hán yǐ jiān zhī, qù dà liáng bǎi lǐ, huò bì bǎi cǐ yǐ. yì rì zhě, cóng zhī bù chéng yǐ, chǔ wèi yí ér hán bù kě dé ér yuē yě. jīn hán shòu bīng sān nián yǐ, qín náo zhī yǐ jiǎng, hán zhī wáng, yóu fú tīng, tóu zhì yú zhào, ér qǐng wèi tiān xià yàn háng dùn rèn. yǐ chén zhī guān zhī, zé chǔ zhào bì yǔ zhī gōng yǐ. cǐ hé yě? zé jiē zhī qín zhī wú qióng yě, fēi jǐn wáng tiān xià zhī bīng, ér chén hǎi nèi zhī mín, bì bù xiū yǐ. shì gù chén yuàn yǐ cóng shì hū wáng, wáng sù shòu chǔ zhào zhī yuē, ér xié hán wèi zhī zhì, yǐ cún hán wèi wù, yīn qiú gù dì yú hán, hán bì xiào zhī. rú cǐ, zé shì mín bù láo ér gù dì dé, qí gōng duō yú yǔ qín gòng fá hán, rán ér wú yǔ qiáng qín lín zhī huò.
異日者，秦乃在河西，晉國之去梁也，千里有餘，河山以蘭之，有周、韓而間之。從林軍以至於今，秦十攻魏，五入國中，邊城盡拔。文台墮，垂都焚，林木伐，糜鹿盡，而國繼以困。又長驅梁北，東至陶、衛之郊，北至平闞，所亡乎秦者，山北、河外、河內，大縣數百，名都數十。秦乃在河西，晉國之去大梁也尚千里，而禍若是矣。又況於使秦無韓而有鄭地，無河山以蘭之，無周、韓以間之，去大梁百里，禍必百此矣。異日者，從之不成矣，楚、魏疑而韓不可得而約也。今韓受兵三年矣，秦撓之以講，韓知亡，猶弗聽，投質於趙，而請為天下雁行頓刃。以臣之觀之，則楚、趙必與之攻矣。此何也?則皆知秦之無窮也，非盡亡天下之兵，而臣海內之民，必不休矣。是故臣願以從事乎王，王速受楚、趙之約，而挾韓、魏之質，以存韓為務，因求故地於韓，韓必效之。如此，則士民不勞而故地得，其功多於與秦共伐韓，然而無與強秦鄰之禍。

fū cún hán ān wèi ér lì tiān xià, cǐ yì wáng zhī dà shí yǐ. tōng hán zhī shàng dǎng yú gòng mò, shǐ dào yǐ tōng, yīn ér guān zhī, chū rù zhě fù zhī, shì wèi zhòng zhì hán yǐ qí shàng dǎng yě. gòng yǒu qí fù, zú yǐ fù guó, hán bì dé wèi ài wèi zhòng wèi wèi wèi, hán bì bù gǎn fǎn wèi. hán shì wèi zhī xiàn yě. wèi dé hán yǐ wèi xiàn, zé wèi dà liáng hé wài bì ān yǐ. jīn bù cún hán, zé èr zhōu bì wēi, ān líng bì yì. chǔ zhào chǔ dà pò, wèi qí shén wèi. tiān xià zhī xī xiāng ér chí qín, rù cháo wèi chén zhī rì bù jiǔ.
「夫存韓安魏而利天下，此亦王之大時已。通韓之上黨於共、莫，使道已通，因而關之，出入者賦之，是魏重質韓以其上黨也。共有其賦，足以富國，韓必德魏、愛魏、重魏、畏魏，韓必不敢反魏。韓是魏之縣也。魏得韓以為縣，則衛、大梁、河外必安矣。今不存韓，則二周必危，安陵必易。楚、趙楚大破，衛、齊甚畏。天下之西鄉而馳秦，入朝為臣之日不久。」