láng zhōu tài shǒu dé piàn shí, yún shì tíng yún guǎn zhǔ fèng xī yàn. wén jiā jiù wù sān bǎi nián, tàn xī yí zhēn yǎn zhōng jiàn.
郎州太守得片石，云是停云馆主凤兮砚。文家旧物三百年，叹息遗珍眼中见。

wǒ wén èr shí qī yàn zài dāng shí, bìng chǒng zhēng yán jiē yì zī. zēng sūn yǎn kū yuán xuè bì, fèng xī piāo yáo hé chǔ guī.
我闻二十七砚在当时，并宠争妍皆异姿。曾孙眼枯元血碧，凤兮飘摇何处归。

péi yuǎn táng zhōng lài yǒu jū tíng zhǔ, tài zhèng jīng guó zī zàn fǔ. dà shèng xiān shēng sī xiǎng tiē, chū mén jí shòu qián shān wū.
培远堂中赖有居亭主，太症经国资赞辅。大胜先生思想帖，出门即受钤山污。

jǐng yào liú huī jiē mìng pín, zhì jīn lǎo nà xiě fàn wén. ěr fù bù wéi zhǔ rén rǔ, tài shǒu yè yǔ róng mén qīn.
景曜流晖嗟命贫，至今老衲写梵文。尔复不为主人辱，太守业与榕门亲。

tài shǒu kuàng zhù gū xū mén, hóng lán jiù lǐ xiāng bǐ lín. chǔ rén shī gōng chǔ rén dé, shì jiān mù luò dìng guī gēn.
太守况住姑胥门，红阑旧里相比邻。楚人失弓楚人得，世间木落定归根。

tā nián zhú xiào xuān zhōng fǎng luán yǒu, luò luò shū wēng zhào xū niǔ. yù qìng tóng shí wèn gù liáo, shàng yǒu yīn chén wú yàng fǒu.
他年竹啸轩中访鸾友，落落殊翁照胥纽。玉磬同时问故寮，尚有音尘无恙否。

fǔ jīn gǎn xī chuàng wǒ shén, jué lián bā shí sì suì zhī lǎo rén. xīn zhǎng shǒu ruǎn xì juān kè, qǐ qī fēi xià héng shān cūn.
抚今感昔怆我神，绝怜八十四岁之老人。心长手软细镌刻，岂期飞下横山村。

liǎng chéng yǐ shì lín luán zhǒng, hé kuàng fán niǎo wèi ér sūn. fèng xī ěr bú jiàn ān tóu dà yuán bì, gǔ zhuàn cháng shēng zhù wú jí.
两承已是麟鸾种，何况凡鸟为儿孙。凤兮尔不见桉头大元璧，古篆长生祝无极。

hàn huáng bù shǒu wèi yāng gōng, hé lùn cí zōng yí kuài shí. fèng xī fèng xī ěr dé zhōng bù shuāi, wú gē zhèng bù wéi ěr yī shí bēi héng lái.
汉皇不守未央宫，何论词宗一块石。凤兮凤兮尔德终不衰，吾歌正不为尔一石悲横来。