fú chá shān, zài shèn xiàn nán sān shí wǔ lǐ, huò yuē fú cháo shān, huò yuē fú cháo èr shān, qí shì chū yú fú tú lǎo zi zhī tú huāng guài dàn huàn zhī shuō
浮槎山，在慎縣南三十五里，或曰浮巢山，或曰浮巢二山，其事出於浮圖、老子之徒荒怪誕幻之說。

qí shàng yǒu quán, zì qián shì lùn shuǐ zhě jiē fú dào
其上有泉，自前世論水者皆弗道。

yú cháng dú chá jīng, ài lù yǔ shàn yán shuǐ
余嘗讀《茶經》，愛陸羽善言水。

hòu dé zhāng yòu xīn shuǐ jì, zài liú bó chú lǐ jì qīng suǒ liè shuǐ cì dì, yǐ wéi dé zhī yú yǔ, rán yǐ chá jīng kǎo zhī, jiē bù hé
後得張又新《水記》，載劉伯芻、李季卿所列水次第，以為得之於羽，然以《茶經》考之，皆不合。

yòu xīn wàng kuáng xiǎn jué zhī shì, qí yán nán xìn, pō yí fēi yǔ zhī shuō
又新妄狂險譎之士，其言難信，頗疑非羽之說。

jí dé fú chá shān shuǐ, rán hòu yì yǐ yǔ wèi zhī shuǐ zhě
及得浮槎山水，然後益以羽為知水者。

fú chá yǔ lóng chí shān, jiē zài lú zhōu jiè zhōng, jiào qí shuǐ wèi, bù jí fú chá yuǎn shén
浮槎與龍池山，皆在廬州界中，較其水味，不及浮槎遠甚。

ér yòu xīn suǒ jì, yǐ lóng chí wèi dì shí, fú chá zhī shuǐ, qì ér bù lù, yǐ cǐ zhī qí suǒ shī duō yǐ
而又新所記，以龍池為第十，浮槎之水，棄而不錄，以此知其所失多矣。

yǔ zé bù rán, qí lùn yuē:" shān shuǐ shàng, jiāng cì zhī, jǐng wéi xià
羽則不然，其論曰：「山水上，江次之，井為下。

shān shuǐ, rǔ quán shí chí màn liú zhě shàng
山水，乳泉、石池漫流者上。

" qí yán suī jiǎn, ér yú lùn shuǐ jǐn yǐ
」其言雖簡，而於論水盡矣。

fú chá zhī shuǐ, fā zì lǐ hóu
浮槎之水，發自李侯。

jiā yòu èr nián, lǐ hóu yǐ zhèn dōng jūn liú hòu chū shǒu lú zhōu, yīn yóu jīn líng, dēng jiǎng shān, yǐn qí shuǐ
嘉祐二年，李侯以鎮東軍留後出守廬州，因游金陵，登蔣山，飲其水。

jì yòu dēng fú chá, zhì qí shān, shàng yǒu shí chí, juān juān kě ài, gài yǔ suǒ wèi rǔ quán shí chí màn liú zhě yě
既又登浮槎，至其山，上有石池，涓涓可愛，蓋羽所謂乳泉、石池漫流者也。

yǐn zhī ér gān, nǎi kǎo tú jì, wèn yú gù lǎo, dé qí shì jī, yīn yǐ qí shuǐ yí yú yú jīng shī
飲之而甘，乃考圖記，問於故老，得其事跡，因以其水遺余於京師。

yú bào zhī yuē: lǐ hóu kě wèi xián yǐ
余報之曰：李侯可謂賢矣。

fū qióng tiān xià zhī wù wú bù dé qí yù zhě, fù guì zhě zhī lè yě
夫窮天下之物無不得其欲者，富貴者之樂也。

zhì yú yīn cháng sōng, jí fēng cǎo, tīng shān liú zhī chán yuán, yǐn shí quán zhī dī lì, cǐ shān lín zhě zhī lè yě
至於蔭長松，藉豐草，聽山流之潺湲，飲石泉之滴瀝，此山林者之樂也。

ér shān lín zhī shì shì tiān xià zhī lè, bù yī dòng qí xīn
而山林之士視天下之樂，不一動其心。

huò yǒu yù yú xīn, gù lì bù kě dé ér zhǐ zhě, nǎi néng tuì ér huò lè yú sī
或有欲於心，顧力不可得而止者，乃能退而獲樂於斯。

bǐ fù guì zhě zhī néng zhì wù yǐ, ér qí bù kě jiān zhě, wéi shān lín zhī lè ěr
彼富貴者之能致物矣，而其不可兼者，惟山林之樂爾。

wéi fù guì zhě ér bù kě de jiān, rán hòu pín jiàn zhī shì yǒu yǐ zì zú ér gāo shì
惟富貴者而不可得兼，然後貧賤之士有以自足而高世。

qí bù néng liǎng de, yì qí lǐ yǔ shì zhī rán yú
其不能兩得，亦其理與勢之然歟。

jīn lǐ hóu shēng zhǎng fù guì, yàn yú ěr mù, yòu zhī shān lín zhī lè, zhì yú pān yuán shàng xià, yōu yǐn qióng jué, rén suǒ bù jí zhě jiē néng dé zhī, qí jiān qǔ yú wù zhě kě wèi duō yǐ
今李侯生長富貴，厭於耳目，又知山林之樂，至於攀緣上下，幽隱窮絕，人所不及者皆能得之，其兼取於物者可謂多矣。

lǐ hóu zhé jié hào xué, xǐ jiāo xián shì, mǐn yú wéi zhèng, suǒ zhì yǒu néng míng
李侯折節好學，喜交賢士，敏於為政，所至有能名。

fán wù bù néng zì jiàn ér dài rén yǐ zhāng zhě, yǒu yǐ fán wù wèi bì kě guì ér yīn rén yǐ zhòng zhě, yì yǒu yǐ
凡物不能自見而待人以彰者，有矣；凡物未必可貴而因人以重者，亦有矣。

gù yú wèi zhì qí shì, bǐ shì zhī sī quán fā zì lǐ hóu shǐ yě
故余為志其事，俾世知斯泉發自李侯始也。

sān nián èr yuè èr shí yǒu sì rì, lú líng ōu yáng xiū jì
三年二月二十有四日，廬陵歐陽修記。