suì rén yín qiū, yú zì yuè xī yóu dà dí kè, chāo rán guǎn yàn zuò yī shì ruò jiāng jiǔ yān, huò yuē dà dí tiān xià míng shān, zi tiān xià míng rén yě, yǐ míng rén kè míng shān, gù yí. rán zi shí nián jiān nǎi wǔ liù xī zuò, xí wèi nuǎn yòu xiāo rán ér dōng, bái fà chuí ěr, màn làng hú hǎi, wú níng jū. jīn zhī liú yǐ suì yuè qī hū? yú xiào yuē, yú běn wú míng, xī yǐ shān zhī míng bù míng wèi zāi. qiě tiān dì dà yě, qí zài xū kōng zhōng bù guò yī sù ěr, ér kuàng dà dí zài tiān dì zhī jiān zāi. xū kōng běn yě, tiān dì yóu guǒ yě, xū kōng guó yě, tiān dì yóu rén yě. yī běn suǒ shēng, bì fēi yī guǒ. yī guó suǒ shēng, bì fēi yī rén. wèi tiān dì zhī wài wú fù tiān dì yān, qǐ tōng lùn yé. yíng níng zhī shēng rén fù zhōng jīng shén suǒ zhào, bì yǐ wèi rì yuè gāo yè suǒ jìn, bì yǐ wèi jiāng hé jīn gǔ suǒ shù, bì yǐ wèi shān yuè qí zhōu liú bǎi hái liù zàng ér bù jiàn suǒ qióng, bì yǐ wèi sì fāng wàn lǐ ruò shì yuǎn yě. ér gào zhī yuē, yī rén zhī wài yòu yǒu ruò rén zhě, bǐ bù xìn yě. rén shēng yú tiān dì zhī jiān, hé yǐ yì cǐ rén zhī shēng yě. zì fēi shén jiǔ, tiān yǐ suì yuè qī zhī, gù yǒu jī yǐ. jì suì yuè zhī zài rén shēng hū rán ěr, jì rén shēng zhī zài gǔ jīn yì wú jǐ ěr, jīn yǐ yì tiān dì suǒ jiàn yī suì yuè suǒ qī, wàng jì qù liú qí jiān hū, suī rán, dà dí chéng míng shān yě, qián hū jū cǐ ruò wǒ bèi zhě, qǐ wú jìn guō xǔ èr jūn gōng mǎn dào bèi shàng dēng yú tiān. gài shì sú suǒ shén mù, ér dà dí zhī suǒ yǐ wèi míng yě. yóu jīn guān zhī, zé jīn rì qù jìn bù yóu dàn mù hū, dà dí qù tiān bù yóu zhǐ chǐ hū, wǒ yǔ èr jūn fāng xiāng cóng yǐ yóu xiāng wàng yǐ jū, ér yòu hé mò yān, jiǔ yì kě, sù yì kě, wèi wǒ yàn zuò, yì kě wèi èr jūn chōng jǔ, yì kě xìn yǐ wèi chāo rán hū zāi.
歲壬寅秋，余自越西遊大滌客，超然館燕坐一室若將久焉，或曰大滌天下名山，子天下名人也，以名人客名山，固宜。然子十年間乃五六西坐，席未暖又翛然而東，白髮垂耳，漫浪湖海，無寧居。今之留以歲月期乎？余笑曰，余本無名，奚以山之名不名為哉。且天地大也，其在虛空中不過一粟耳，而況大滌在天地之間哉。虛空本也，天地猶果也，虛空國也，天地猶人也。一本所生，必非一果。一國所生，必非一人。謂天地之外無復天地焉，豈通論耶。營寧之生人腹中精神所照，必以為日月膏液所浸，必以為江河筋骨所樹，必以為山嶽其周流百骸六臓而不見所窮，必以為四方萬里若是遠也。而告之曰，一人之外又有若人者，彼不信也。人生於天地之間，何以異此人之生也。自非甚久，天以歲月期之，固有積矣。計歲月之在人生忽然爾，計人生之在古今亦無幾爾，今以一天地所見一歲月所期，妄計去留其間乎，雖然，大滌誠名山也，前乎居此若我輩者，豈無晉郭許二君功滿道備上登於天。蓋世俗所甚慕，而大滌之所以為名也。由今觀之，則今日去晉不猶旦暮乎，大滌去天不猶咫尺乎，我與二君方相從以游相忘以居，而又何莫焉，久亦可，速亦可，為我燕坐，亦可為二君沖舉，亦可信以為超然乎哉。