mǒu shēng wú tā shì hào, yǐ fù guì lì dá zhī shì wèi shén kě xiū, dà bù huò yǐ, fú yóu chén sú. rán xiōng zhōng gěng gěng zhě, wèi cháng bù yù qí zhǎng jīng kuà huáng hè yǔ chì sōng qīng qín bèi xiāng yǔ zì suī yáo dàng yú wú hé yǒu zhī xiāng yě. sú shì bù zú yǐ yǔ dà fāng, rú yú fāng jiān chì yàn wàng jiǔ wàn lǐ fú yáo zhī yì jú jú rán xiào zhī, è zhī tiān yùn wú jī, tiān nián yì mài, shǔ gān chóng bì biàn huà yú chén āi fèn rǎng zhōng, zhōng wèi zào wù suǒ yòu, zhì yú shēng ér bù zháo, sǐ ér bù wáng, kuàng bǎi qiān wàn suì ér líng rán dú cún zhě wéi wǒ ěr! shì yǐ kāng bǐ tiān dì chú huàn rén wù, yǔ fū qún dòng bìng zuò bìng zhǐ, céng wú yǒu jiè rán zhī lèi, zú yǐ hùn wú xiōng cì zhě ruò shì, zú yǐ wèi tiān xià dá rén yǐ. suī rán, zhì dào yǎo míng shēn bù kě cè, xiān jiè fú shěn, huǐ lìn jí zhī. mǒu zì yín yuán mén xià tīng jiào huì zhī yú, qí xīn sǎ rán yǐ chéng qí shén, liáo rán yǐ qīng qí ěr mù, jiǎo rán yǐ míng dá. jí huán dǔ zhī shì cóng róng shī jū, zhēn zhī bā huāng zhī xì rú yī jiè, ér wú jīng shén sì dá, bìng liú shàng jì, yú zhì yáng zhī mén xià, jí yú zhì yīn zhī yuán yě. jīn sān shì zhī shū suī yǐ guàn chuān, suī yǐ wěn qì, ér dú yú tiān dì zhī shù suǒ bù xíng, guǐ shén zhī líng suǒ bù zhī, rì yuè xīng chén zhī yùn suǒ bù néng wèi, shàng wèi yǒu shì rán zhě. shì yǐ bù dàn jī sǎng tóu dì, guī mìng yú xià, zhí fú wàng cè rán chuí mǐn, shī yī bǐ zhī jì, shì bìng qǐ chèn, shǐ wén suǒ wèi wén, bù shèng hòu xìng. rú shàng yǐn mì tiān jī, qiān yán suì yuè, mǒu kǒng jīn rì zhī shì, lái rì fù bù zhǐ, cōng cōng bǎi nián hòu, wěi shēn xū mù jīng jí mǎng rán, hú tù xué qí zhōng, qiáo rén mù shù zhǐ ér xiào zhī yuē: gōng děng yǐ xiān rén zì jū, rú hé zhì cǐ hū! jiāng bì wèi shī mén xiū.
某生無他嗜好，以富貴利達之事為甚可羞，大不獲已，浮遊塵俗。然胸中耿耿者，未嘗不欲騎長鯨跨黃鶴與赤松青琴輩相與恣睢遙盪於無何有之鄉也。俗士不足以語大方，如榆枋間斥鷃望九萬里扶搖之翼局局然笑之，惡知天運無積，天年易邁，鼠肝蟲臂變化於塵埃糞壤中，終為造物所囿，至於生而不着，死而不亡，曠百千萬歲而靈然獨存者唯我爾！是以糠秕天地芻豢人物，與夫群動並作並止，曾無有介然之累，足以溷吾胸次者若是，足以為天下達人矣。雖然，至道杳冥深不可測，纖芥弗審，悔吝及之。某自夤緣門下聽教誨之餘，其心洒然以澄其神，漻然以清其耳目，皦然以明達。及環堵之室從容屍居，真知八荒之細如一芥，而吾精神四達，並流上際，於至陽之門下，及於至陰之原也。今三氏之書雖已貫穿，雖已吻契，而獨於天地之數所不行，鬼神之靈所不知，日月星辰之運所不能為，尚未有釋然者。是以不憚稽顙投地，皈命於下，執伏望惻然垂憫，施一匕之劑，釋病起疢，使聞所未聞，不勝厚幸。如尚隱秘天機，遷延歲月，某恐今日之逝，來日復不止，匆匆百年後，委身墟墓荊棘莽然，狐兔穴其中，樵人牧豎指而笑之曰：公等以仙人自居，如何至此乎！將必為師門羞。