xú qú wèn tián jiū yuē: chén wén zhì shì bù xí xià ér yù jūn, shèng rén bù jiàn gōng ér jiē shàng. lìng yáng chéng yì qú, míng jiāng yě, ér cuò yú máo bó gōng sūn dǎn huí, shèng xiāng yě, ér guān yú zhōu bù, hé zāi? tián jiū yuē: cǐ wú tā gù yì wù, zhǔ yǒu dù shàng yǒu shù zhī gù yě. qiě zú xià dú bù wén chǔ jiāng sòng gū ér shī qí zhèng, wèi xiāng féng lí ér wáng qí guó? èr jūn zhě qū yú shēng cí, xuàn hū biàn shuō, bù shì yú máo bó, bù guān hū zhōu bù, gù yǒu shī zhèng wáng guó zhī huàn. yóu shì guān zhī, fū wú máo bó zhī shì, zhōu bù zhī guān, qǐ míng zhǔ zhī bèi zāi!
徐渠問田鳩曰：「臣聞智士不襲下而遇君，聖人不見功而接上。令陽城義渠，明將也，而措於毛伯；公孫亶回，聖相也，而關於州部，何哉？」田鳩曰：「此無他故異物，主有度、上有術之故也。且足下獨不聞楚將宋觚而失其政，魏相馮離而亡其國？二君者驅於聲詞，眩乎辯說，不試於毛伯，不關乎州部，故有失政亡國之患。由是觀之，夫無毛伯之試，州部之關，豈明主之備哉！」

táng xī gōng wèi hán zǐ yuē: chén wén fú lǐ cí ràng, quán zhī shù yě xiū xíng tuì zhì, suì zhī dào yě. jīn xiān shēng lì fǎ shù, shè dù shù, chén qiè yǐ wèi wēi yú shēn ér dài yú qū. hé yǐ xiào zhī? suǒ wén xiān shēng shù yuē: chǔ bù yòng wú qǐ ér xuē luàn, qín háng shāng jūn ér fù qiáng. èr zi zhī yán yǐ dāng yǐ, rán ér wú qǐ zhī jiě ér shāng jūn chē liè zhě, bù féng shì yù zhǔ zhī huàn yě.' féng yù bù kě bì yě, huàn huò bù kě chì yě. fū shě hū quán suì zhī dào ér sì hū wēi dài zhī xíng, qiè wèi xiān shēng wú qǔ yān. hán zǐ yuē: míng xiān shēng zhī yán yǐ. fū zhì tiān xià zhī bǐng, qí mín méng zhī dù, shén wèi yì chù yě. rán suǒ yǐ fèi xiān wáng zhī jiào, ér xíng jiàn chén zhī suǒ qǔ zhě, qiào yǐ wèi lì fǎ shù, shè dù shù, suǒ yǐ lì mín méng biàn zhòng shù zhī dào yě. gù bù dàn luàn zhǔ àn shàng zhī huàn huò, ér bì sī yǐ qí mín méng zhī zī lì zhě, rén zhì zhī xíng yě. dàn luàn zhǔ àn shàng zhī huàn huò, ér bì hū sǐ wáng zhī hài, zhī míng ér bù jiàn mín méng zhī zī fū kē shēn zhě, tān bǐ zhī wèi yě. chén bù rěn xiàng tān bǐ zhī wèi, bù gǎn shāng rén zhì zhī xíng. xiān wáng yǒu xìng chén zhī yì, rán yǒu dà shāng chén zhī shí.
堂谿公謂韓子曰：「臣聞服禮辭讓，全之術也；修行退智，遂之道也。今先生立法術，設度數，臣竊以為危於身而殆於軀。何以效之？所聞先生術曰：『楚不用吳起而削亂，秦行商君而富強。二子之言已當矣，然而吳起支解而商君車裂者，不逢世遇主之患也。'逢遇不可必也，患禍不可斥也。夫舍乎全遂之道而肆乎危殆之行，竊為先生無取焉。」韓子曰：「明先生之言矣。夫治天下之柄，齊民萌之度，甚未易處也。然所以廢先王之教，而行賤臣之所取者，竅以為立法術，設度數，所以利民萌便眾庶之道也。故不憚亂主暗上之患禍，而必思以齊民萌之資利者，仁智之行也。憚亂主暗上之患禍，而避乎死亡之害，知明而不見民萌之資夫科身者，貪鄙之為也。臣不忍向貪鄙之為，不敢傷仁智之行。先王有幸臣之意，然有大傷臣之實。」