jìn yáng dōng nán èr shí lǐ, yǒu tái tái miào, zài fén shuǐ páng. yuán hé zhōng, wáng è zhèn hé dōng shí, yǒu lǐ mín dǎng guó qīng zhě, shàn jiàn wū. yī xī, mèng hēi yī rén zhì mén, wèi guó qīng yuē: tái tái shén zhào rǔ. suí zhī ér qù, chū dōu mén, xíng èr shí lǐ, zhì tái tái shén miào. miào mén wài yǒu lì zú shù shí, bèi jiǎ zhí bīng, luó liè zuǒ yòu. guó qīng kǒng jì bù gǎn jìn, shǐ zhě yuē: zi wú jù. yǐ ér rù yè, jiàn yǒu bīng shì bǎi yú rén, chuán dǎo shén yán. jì zài bài, tái tái shén zhào guó qīng shēng jiē yuē: wú miào yǔ huī lòu, fēng rì piāo sǔn, měi tiān yù, jí wú zhī yī jū jǐ xí zhān shī, qiě ěr wèi wú sāi qí xià xì, wú shǐ yǒu fēng yǔ zhī kǔ. guó qīng yuē: jǐn shòu mìng. yú shì bó tú dēng miào shě, jǐn bǔ qí lòu. jì bì, shén zhào hēi yī zhě, sòng guó qīng hái. chū miào mén, xī běi ér qù. wèi xíng shí lǐ, hū wén chuán hū zhī shēng, shǐ zhě yǔ guó qīng jù nì yú dào zuǒ. é jiàn bǎi yú qí, zì běi ér nán, zhí bīng shè pì zhě shù shí. yǒu yī rén jù guān miǎn, zǐ yī jīn pèi, yù bái mǎ, yí zhuàng kuí wěi, diàn hòu zhě zuì zhòng. shǐ zhě yuē: mó jī shān shén yě. yǐ míng rì huì shí yú lǐ shì zhī mén, jīn xī gù xiān yè wú jūn yú miào ěr. guó qīng yǔ shǐ zhě jù rù chéng mén, hū jué mù zì wēi cǎn, yǐ shǒu sāo zhī, jì rán ér wù. míng rì, wǎng tái tái miào zhōng, jiàn jǐ shàng yǒu wū huài xiè yǔ zhī jī. shì qí wū, guǒ yǒu bǔ qì zhī chù. jí guī, xíng wèi liù qī lǐ, wén dào xī cūn bǎo zhōng yǒu xiāo gǔ shēng, yīn wǎng yè yān. jiàn shè yán, yǒu wū zhě hū wǔ, nǎi jiào shén yě. guó qīng xùn zhī, yuē: cǐ lǐ shì zhī jū yě. lǐ cún gǔ cháng wèi yá jiāng, wǎng nián fàn sī tú zuì qí màn fǎ, yǐ yǒu jūn gōng, gù yòu qí sǐ, bìn yú yàn mén jùn. yàn mén yǒu mó jī shān shén, cún gǔ cháng dǎo qí miào, yuàn dé shēng hái. jìn zhě yǐ shè huò guī, cún gǔ wèi mó jī shān shén suǒ yòu, yú shì jiào zhī. guǒ yǔ guó qīng mèng tóng yě.
晉陽東南二十里，有台駘廟，在汾水旁。元和中，王鍔鎮河東時，有里民黨國清者，善建屋。一夕，夢黑衣人至門，謂國清曰：「台駘神召汝。」隨之而去，出都門，行二十里，至台駘神廟。廟門外有吏卒數十，被甲執兵，羅列左右。國清恐悸不敢進，使者曰：「子無懼。」已而入謁，見有兵士百餘人，傳導甚嚴。既再拜，台駘神召國清升階曰：「吾廟宇隳漏，風日飄損，每天雨，即吾之衣裾幾席沾濕，且爾為吾塞其罅隙，無使有風雨之苦。」國清曰：「謹受命。」於是搏塗登廟舍，盡補其漏。既畢，神召黑衣者，送國清還。出廟門，西北而去。未行十里，忽聞傳呼之聲，使者與國清俱匿於道左。俄見百餘騎，自北而南，執兵設辟者數十。有一人具冠冕，紫衣金佩，御白馬，儀狀魁偉，殿後者最眾。使者曰：「磨笄山神也。以明日會食於李氏之門，今夕故先謁吾君於廟耳。」國清與使者俱入城門，忽覺目眥微慘，以手搔之，悸然而寤。明日，往台駘廟中，見几上有屋壞泄雨之跡。視其屋，果有補葺之處。及歸，行未六七里，聞道西村堡中有簫鼓聲，因往謁焉。見設筵，有巫者呼舞，乃醮神也。國清訊之，曰：「此李氏之居也。李存古嘗為衙將，往年范司徒罪其慢法，以有軍功，故宥其死，擯於雁門郡。雁門有磨笄山神，存古常禱其廟，願得生還。近者以赦獲歸，存古謂磨笄山神所祐，於是醮之。」果與國清夢同也。