zhǎng shān wáng jìn shì ke shēng wèi lìng shí, měi tīng sòng, àn lǜ zhī qīng zhòng, fá lìng nà dié zì shú táng shàng qiān bǎi qí fàng, rú fēng piāo suì jǐn, wáng nǎi pāi àn dà xiào. yī yè mèng yī nǚ zǐ, yī shang huá hǎo, cóng róng ér rù, yuē: zāo jūn nüè zhèng, zǐ mèi duō wù gù. dāng shǐ jūn xiān shòu fēng liú zhī xiǎo qiǎn ěr. yán yǐ huà wèi dié, huí xiáng ér qù. míng rì, fāng dú zhuó shǔ zhōng, hū bào zhí zhǐ shǐ zhì, huáng jù ér chū, guī zhōng xì yǐ sù huā zān guān shàng, wàng chú zhī. zhí zhǐ jiàn zhī, yǐ wèi bù gōng, dà shòu gòu mà ér fǎn. yóu shì fá dié zhī lìng suì zhǐ.
長山王進士嵙生為令時，每聽訟，按律之輕重，罰令納蝶自贖；堂上千百齊放，如風飄碎錦，王乃拍案大笑。一夜夢一女子，衣裳華好，從容而入，曰：「遭君虐政，姊妹多物故。當使君先受風流之小譴耳。」言已化為蝶，迴翔而去。明日，方獨酌署中，忽報直指使至，皇遽而出，閨中戲以素花簪冠上，忘除之。直指見之，以為不恭，大受詬罵而返。由是罰蝶之令遂止。

qīng chéng yú zhòng yín, xìng fàng dàn. wèi sī lǐ shí, yuán xī yǐ huǒ huā bào zhú fù lǘ shàng, shǒu wěi bìng mǎn, qiān dēng tài shǒu zhī mén, jī tuò ér qǐng, zì bái: mǒu xiàn huǒ lǘ, xìng chū yī lǎn. shí tài shǒu yǒu ài zi huàn dòu, xīn xù fāng è, cí zhī. yú gù qǐng zhī. tài shǒu bù dé yǐ, shǐ hūn rén qǐ yào. mén fǔ pì, kāi huǒ fā jī, tuī lǘ rù. bào zhèn lǘ jīng, dì jué kuáng bēn yòu fēi huǒ shè rén, rén mò gǎn jìn. lǘ chuān táng rù shì, pò ōu huǐ zèng, huǒ chù chéng chén, chuāng shā dōu jìn. jiā rén dà huā. dòu ér jīng xiàn, zhōng yè ér sǐ. tài shǒu tòng hèn, jiāng jiē hé zhī. yú měi zhū sī dào, dēng táng fù jīng, nǎi miǎn.
青城於重寅，性放誕。為司理時，元夕以火花爆竹縛驢上，首尾並滿，牽登太守之門，擊柝而請，自白：「某獻火驢，幸出一覽。」時太守有愛子患痘，心緒方惡，辭之。於固請之。太守不得已，使閽人啟鑰。門甫辟，開火發機，推驢入。爆震驢驚，踶趹狂奔；又飛火射人，人莫敢近。驢穿堂入室，破甌毀甑，火觸成塵，窗紗都燼。家人大嘩。痘兒驚陷，終夜而死。太守痛恨，將揭劾之。於浼諸司道，登堂負荊，乃免。