yì rén mǒu nián shào wú lài, ǒu yóu cūn wài, jiàn shǎo fù chéng mǎ lái, wèi tóng yóu zhě yuē: wǒ néng lìng qí yī xiào. zhòng bù xìn, yuē dǔ zuò yán. mǒu jù bēn qù chū mǎ qián, lián shēng huā yuē: wǒ yào sǐ! yīn yú qiáng tóu chōu liáng xiá yī běn, héng chǐ xǔ, jiě dài guà qí shàng, yǐn jǐng zuò yì zhuàng. fù guǒ guò ér shěn zhī, zhòng yì càn rán. fù qù jì yuǎn, mǒu yóu bù dòng, zhòng yì xiào zhī. jìn shì zé shé chū mù míng, ér qì zhēn jué yǐ. liáng gàn zì jīng, bù yì qí zāi? shì kě yǐ wèi xuān báo zhě jiè.
邑人某年少無賴，偶游村外，見少婦乘馬來，謂同游者曰：「我能令其一笑。」眾不信，約賭作筵。某遽奔去出馬前，連聲嘩曰：「我要死！」因於牆頭抽粱黠一本，橫尺許，解帶掛其上，引頸作縊狀。婦果過而哂之，眾亦粲然。婦去既遠，某猶不動，眾益笑之。近視則舌出目瞑，而氣真絕矣。粱干自經，不亦奇哉？是可以為儇薄者戒。