qǔ shì zhī bì, zhì jīn rì zhì kē ér jí yǐ. gù yì zōng cháng huàn zhī yě, wèi bá gòng bǎo jǔ zhǔn gòng tè shòu jī fēn huàn shòu, sī yǐ de dù wài zhī shì. nǎi bá gòng zhī shì, yóu rán jīng yì yě, kǎo guān bù qiǎn cí chén, shǔ zhī tí xué, jì yǐ qīng yú jiě shì yǐ.
取士之弊，至今日制科而極矣。故毅宗嘗患之也，為拔貢、保舉、准貢、特授、積分、換授，思以得度外之士。乃拔貢之試，猶然經義也，考官不遣詞臣，屬之提學，既已輕於解試矣。

bǎo jǔ zhī fǎ, suī yuē yǐ míng qǔ rén, bù zhī jīn zhī suǒ wèi míng zhě hé píng yě, shì bù dé bù zá yǐ huì lù qǐng tuō. jí qí pěng xí ér zhì, lì bù yǐ yī yì yī lùn shì zhī, shì jiě shì wèi yóu qīng yǐ. zhǔn gòng zhě yòng jiě shì zhī fù bǎng, tè shòu zhě yòng huì shì zhī fù bǎng. fū fù bǎng, chù luò zhī yú yě. qí chù luò zhě rú cǐ zhī zhòng, jiāng hé yǐ dài zhōng shì zhě hū? jī fēn bù qù zī láng, qí yuán bù néng qīng yě huàn shòu yǐ yōu zōng shì, qí jiào kě bù yù hū! fán cǐ liù zhě, jiē bù lí jīng yì, yù de shèng yú kē mù zhī rén, qí fǎ fǎn bù rú kē mù zhī xiáng, suǒ yǐ tú wèi fēn luàn ér wú yì yú shí yě.
保舉之法，雖曰以名取人，不知今之所謂名者何憑也，勢不得不雜以賄賂請託。及其捧檄而至，吏部以一義一論試之，視解試為尤輕矣。准貢者用解試之副榜，特授者用會試之副榜。夫副榜，黜落之餘也。其黜落者如此之重，將何以待中式者乎？積分不去貲郎，其源不能清也；換授以優宗室，其教可不豫乎！凡此六者，皆不離經義，欲得勝於科目之人，其法反不如科目之詳，所以徒為紛亂而無益於時也。

táng jìn shì shì shī fù, míng jīng shì mò yì. suǒ wèi mò yì zhě, měi jīng wèn yì shí dào, wǔ dào quán xiě shū, wǔ dào quán xiě zhù. sòng chū shì shì, shī fù lùn gè yī shǒu, cè wǔ dào, tiē lùn yǔ shí, tiē duì chūn qiū huò lǐ jì mò yì shí tiáo, qí jiǔ jīng wǔ jīng sān lǐ sān chuán xué jiū děng, shè kē suī yì, qí mò yì tóng yě.
唐進士試詩賦，明經試墨義。所謂墨義者，每經問義十道，五道全寫疏，五道全寫注。宋初試士，詩、賦、論各一首，策五道，帖《論語》十，帖對《春秋》或《禮記》墨義十條，其九經、五經、三禮、三傳、學究等，設科雖異，其墨義同也。

wáng ān shí gǎi fǎ, bà shī fù tiē jīng mò yì, zhōng shū zhuàn dà yì shì bān xíng, xū tōng jīng yǒu wén cǎi, nǎi wèi zhōng gé, bù dàn rú míng jīng mò yì cū jiě zhāng jù ér yǐ. rán fēi chuàng zì ān shí yě, táng liǔ miǎn jí yǒu míng liù jīng zhī yì, hé xiān wáng zhī dào zhě yǐ wèi shàng děng, qí jīng yú chuán zhù yǔ xià děng zhī yì. quán dé yú bó yuē: zhù shū yóu kě yǐ zhì yàn, bù zhě yǒu sī lǜ qíng shàng xià qí shǒu, jì shī qí mò, yòu bù dé qí běn, zé dàng rán yǐ.
王安石改法，罷詩賦、帖經、墨義，中書撰大義式頒行，須通經有文采，乃為中格，不但如明經、墨義、粗解章句而已。然非創自安石也，唐柳冕即有「明《六經》之義，合先王之道者以為上等，其精於傳注與下等」之議。權德輿駁曰：「註疏猶可以質驗，不者有司率情上下其手，既失其末，又不得其本，則蕩然矣。」

qí hòu sòng qí wáng guī lèi yǒu zhǐ wèn dà yì, bù zé jì sòng zhī zòu, ér bù guǒ xíng, zhì ān shí shǐ jué zhī.
其後宋祁、王圭累有「止問大義，不責記誦」之奏，而不果行，至安石始決之。

gù shí wén zhě tiē shū mò yì zhī liú yě. jīn rì zhī bì, zài dāng shí quán dé yú yǐ jǐn zhī. xiàng ruò yīn xún bù gǎi, zé zhuǎn xiāng mó lēi, rì qū fú báo, rén cái zhōng wú zhèn qǐ zhī shí. ruò bà jīng yì, suì kǒng yǒu qì jīng bù xué zhī shì, ér xiān wáng zhī dào yì shì wèi yū kuò wú yòng zhī jù.
故時文者帖書、墨義之流也。今日之弊，在當時權德輿已盡之。向若因循不改，則轉相模勒，日趨浮薄，人才終無振起之時。若罷經義，遂恐有棄經不學之士，而先王之道益視為迂闊無用之具。

yú wèi dāng fù mò yì gǔ fǎ, shǐ wèi jīng yì zhě quán xiě zhù shū dà quán hàn sòng zhū rú zhī shuō, yī yī tiáo jù yú qián, ér hòu shēn zhī yǐ jǐ yì, yì bù bì mò shǒu yī xiān shēng zhī yán. yóu qián zé kōng shū zhě chù, yóu hòu zé yú bì zhě chù, yì biàn fú báo zhī yī shù yě.
余謂當復墨義古法，使為經義者全寫註疏、大全、漢宋諸儒之說，一一條具於前，而後申之以己意，亦不必墨守一先生之言。由前則空疏者絀，由後則愚蔽者絀，亦變浮薄之一術也。

huò yuē: yǐ sòng shù jīng cū wèi zhōng fǒu, táng zhī suǒ yǐ jiàn míng jīng yě, níng fù guì qí suǒ jiàn hū? yuē: jīn rì zhī shí wén, yǒu fēi sòng shù shí wén suǒ de zhě hū? tóng yī sòng shù yě, xiān rú zhī yì xué, qí yù yú dòu dìng zhī jiǎo shuō yì kě zhī yǐ. fēi wèi shǒu cǐ zú yǐ dé tiān xià zhī shì yě, qū tiān xià zhī shì yú píng shí, ér tōng jīng xué gǔ zhī rén chū yān. xī zhī shī fù yì hé zú yǐ dé shì! rán bì fèi kǎo suǒ, tuī shēng bìng, wèi yǒu ruò shí wén, kōng shū bù xué zhī rén jiē kě wèi zhī yě.
或曰：「以誦數精粗為中否，唐之所以賤明經也，寧復貴其所賤乎？」曰：「今日之時文，有非誦數時文所得者乎？同一誦數也，先儒之義學，其愈於餖飣之剿說亦可知矣。非謂守此足以得天下之士也，趨天下之士於平實，而通經學古之人出焉。昔之詩賦亦何足以得士！然必費考索，推聲病，未有若時文，空疏不學之人皆可為之也。」

gǔ zhī qǔ shì yě kuān, qí yòng shì yě yán jīn zhī qǔ shì yě yán, qí yòng shì yě kuān. gǔ zhě xiāng jǔ lǐ xuǎn, shì zhī yǒu xián néng zhě, bù huàn yú bù zhī. jiàng ér táng sòng, qí wèi kē mù bù yī, shì bù dé yǔ yú cǐ, shàng kě zhuǎn ér cóng shì yú bǐ, shì qí qǔ zhī zhī kuān yě. wáng zhì lùn xiù shì, shēng zhī sī tú yuē xuǎn shì: sī tú lùn xuǎn shì zhī xiù zhě, shēng zhī xué yuē jùn shì: dà lè zhèng lùn zào shì zhī xiù zhě, shēng zhī sī mǎ yuē jìn shì, sī mǎ lùn jìn shì zhī xián zhě, yǐ gào yú wáng ér dìng qí lùn.
古之取士也寬，其用士也嚴；今之取士也嚴，其用士也寬。古者鄉舉里選，士之有賢能者，不患於不知。降而唐宋，其為科目不一，士不得與於此，尚可轉而從事於彼，是其取之之寬也。「王制」論秀士，升之司徒曰選士：司徒論選士之秀者，升之學曰俊士：大樂正論造士之秀者，升之司馬曰進士，司馬論進士之賢者，以告於王而定其論。

lùn dìng rán hòu guān zhī, rèn guān rán hòu jué zhī, wèi dìng rán hòu lù zhī. yī rén zhī shēn, wèi rù shì zhī xiān fán jīng sì zhuǎn, yǐ rù shì zhī hòu fán jīng sān zhuǎn, zǒng qī zhuǎn, shǐ yǔ zhī yǐ lù. táng zhī shì, jí dì zhě wèi biàn jiě hè, rù shì lì bù, yòu fù shì zhī. hán tuì zhī sān shì yú lì bù wú chéng, zé shí nián yóu bù yī yě. sòng suī dēng dì rù shì, rán yì zhǐ shì bù wèi lìng lù, bǎng shǒu cái dé chéng pàn, shì qí yòng zhī zhī yán yě. kuān yú chǐ zé wú wǎng cái, yán yú yòng zé shǎo xìng jìn.
論定然後官之，任官然後爵之，位定然後祿之。一人之身，未入仕之先凡經四轉，已入仕之後凡經三轉，總七轉，始與之以祿。唐之士，及第者未便解褐，入仕吏部，又複試之。韓退之三試於吏部無成，則十年猶布衣也。宋雖登第入仕，然亦止是簿尉令錄，榜首才得丞判，是其用之之嚴也。寬於恥則無枉才，嚴於用則少幸進。

jīn yě bù rán. qí suǒ yǐ chéng shì zhě, zhǐ yǒu kē jǔ zhī yī tú, suī shǐ gǔ háo jié zhī shì ruò qū yuán sī mǎ qiān xiàng rú dǒng zhòng shū yáng xióng zhī tú, shě shì yì wú yóu ér jìn qǔ zhī, bù wèi yán hū zāi! yī rì gǒu dé, shàng zhī liè yú shì cóng, xià yì zhì zhī jùn xiàn jí qí chù luò ér wèi xiāng gòng zhě, zhōng shēn bù fù qǔ jiě, shòu zhī yǐ guān, yòng zhī yòu hé qí kuān yě! yán yú qǔ, zé háo jié zhī lǎo sǐ qiū hè zhě duō yǐ kuān yú yòng, cǐ zài wèi zhě duō bù dé qí rén yě.
今也不然。其所以程士者，止有科舉之一途，雖使古豪傑之士若屈原、司馬遷、相如、董仲舒、楊雄之徒，舍是亦無由而進取之，不謂嚴乎哉！一日苟得，上之列於侍從，下亦置之郡縣、即其黜落而為鄉貢者，終身不復取解，授之以官，用之又何其寬也！嚴於取，則豪傑之老死丘壑者多矣；寬於用，此在位者多不得其人也。

liú sú zhī rén, tú jiàn fū èr bǎi nián yǐ lái zhī gōng míng qì jié, yī èr chū yú qí zhōng, suì yǐ wèi kē fǎ yǐ shàn, bù bì tā qiú. bù zhī kē mù zhī nèi, jì jù cǐ bǎi qiān wàn rén, bù yīng gōng míng qì jié zhī shì dú bù dé rù, zé shì gōng míng qì jié zhī shì zhī dé kē mù, fēi kē mù zhī néng dé gōng míng qì jié zhī shì yě. jiǎ shǐ shì zǐ tàn chóu, dì qí zhǎng duǎn ér qǔ zhī, xíng zhī shù bǎi nián, zé gōng míng qì jié zhī shì yì zì yǒu chū yú tàn chóu zhī zhōng zhě, níng kě wèi tàn chóu wèi qǔ shì zhī shàn fǎ yé? jiū jìng gōng míng qì jié rén wù, bù jí hàn táng yuǎn shén, tú shǐ yōng wàng zhī bèi chōng sè tiān xià. qǐ tiān xià zhī bù shēng cái zāi? zé qǔ zhī zhī fǎ fēi yě.
流俗之人，徒見夫二百年以來之功名氣節，一二出於其中，遂以為科法已善，不必他求。不知科目之內，既聚此百千萬人，不應功名氣節之士獨不得入，則是功名氣節之士之得科目，非科目之能得功名氣節之士也。假使士子探籌，第其長短而取之，行之數百年，則功名氣節之士亦自有出於探籌之中者，寧可謂探籌為取士之善法耶？究竟功名氣節人物，不及漢唐遠甚，徒使庸妄之輩充塞天下。豈天下之不生才哉？則取之之法非也。

wú gù kuān qǔ shì zhī fǎ, yǒu kē jǔ, yǒu jiàn jǔ, yǒu tài xué, yǒu rèn zǐ, yǒu jùn yì zuǒ, yǒu pì zhào, yǒu jué xué, yǒu shàng shū, ér yòng zhī zhī yán fù jiàn yān.
吾故寬取士之法，有科舉，有薦舉，有太學，有任子，有郡邑佐，有辟召，有絕學，有上書，而用之之嚴附見焉。

kē jǔ zhī fǎ: qí kǎo xiào fǎng zhū zǐ yì: dì yī chǎng yì shī shū wèi yī kē, zǐ wǔ nián shì zhī sān lǐ jiān dà dài wèi yī kē, mǎo nián shì zhī sān chuán wèi yī dǒu, yǒu nián shì zhī. shì yì gè èr dào, zhū jīng jiē jiān sì shū yì yī dào. dá yì zhě xiān tiáo jǔ zhù shū jí hòu rú zhī shuō, jì bèi, rán hòu yǐ yú àn jié zhī. qí bù tiáo zhòng shuō, huò tiáo ér bù néng bèi, jìng rù jǐ yì zhě, suī tōng yì bù zhōng gé. yǒu sī yǒu bù yī zhāng jù yí wén pèi jiē mìng tí zhě, yǒu sàng lǐ fú zhì jì huì bù yǐ wèi tí zhě, jiē zuò zuì.
科舉之法：其考校仿朱子議：第一場《易》、《詩》、《書》為一科，子午年試之；《三禮》兼《大戴》為一科，卯年試之；《三傳》為一枓，酉年試之。試義各二道，諸經皆兼《四書》義一道。答義者先條舉註疏及後儒之說，既備，然後以「愚按」結之。其不條眾說，或條而不能備，竟入己意者，雖通亦不中格。有司有不依章句移文配接命題者，有喪禮服制忌諱不以為題者，皆坐罪。

dì èr chǎng zhōu chéng zhāng zhū lù liù zǐ wèi yī kē, sūn wú wǔ jīng wèi yī kē, xún dǒng yáng wén zhōng wèi yī kē, guǎn hán lǎo zhuāng wèi yī kē, fēn nián gè shì yī lùn.
第二場周、程、張、朱、陸六子為一科，孫、吳武經為一科，荀、董、揚、文中為一科，管、韓、老、莊為一科，分年各試一論。

dì sān chǎng zuǒ guó sān shǐ wèi yī kē, sān guó jìn shū nán běi shǐ wèi yī kē, xīn jiù táng shū wǔ dài shǐ wèi yī kē, sòng shǐ yǒu míng shí lù wèi yī kē, fēn nián shì shǐ lùn gè èr dào.
第三場《左》、《國》、《三史》為一科，《三國》、《晉書》、《南北史》為一科，新、舊《唐書》、《五代史》為一科，《宋史》、有明《實錄》為一科，分年試史論各二道。

dá zhě yì bì zhí shì shí ér biàn shì fēi. ruò shì shí bù xiáng, huò qiān lián tā shì ér yú běn shì fǎn lüè zhě, jiē bù zhōng gé.
答者亦必摭事實而辨是非。若事實不詳，或牽連他事而於本事反略者，皆不中格。

dì sì chǎng shí wù cè sān dào.
第四場時務策三道。

fán bó shì dì zǐ yuán yù yǐ shàng sì nián zhòng qiū, jí yú xíng shěng ér shì zhī, bù xiàn míng shù, yǐ zhōng gé wèi dù. kǎo guān pìn míng rú, bù lùn bù yī zài wèi, ér yǐ tí xué zhǔ zhī. míng nián huì shì, jīng zi shǐ kē, yì yī xiāng wéi fēn nián, lǐ bù shàng shū zhī gòng jǔ. dēng dì zhě tīng zǎi xiàng jiàn bié, fēn zhì liù bù gè yá mén wèi lì, guǎn lǐng bù shū. bá qí yóu zhě, fǎng gǔ shì zhōng zhī zhí zài tiān zǐ zuǒ yòu, sān kǎo mǎn cháng diào ér hòu chū guān jùn xiàn. yòu bá qí yóu zhě wèi gè bù zhǔ shì, luò dì zhě tuì wèi dì zǐ yuán, réng qǔ jiě shì ér hòu dé rù lǐ wéi.
凡博士弟子員遇以上四年仲秋，集於行省而試之，不限名數，以中格為度。考官聘名儒，不論布衣、在位，而以提學主之。明年會試，經、子、史科，亦依鄉闈分年，禮部尚書知貢舉。登第者聽宰相鑑別，分置六部各衙門為吏，管領簿書。拔其尤者，仿古侍中之職在天子左右，三考滿常調而後出官郡縣。又拔其尤者為各部主事，落第者退為弟子員，仍取解試而後得入禮闈。

jiàn jǔ zhī fǎ: měi suì jùn jǔ yī rén, yǔ yú dài zhào zhī liè. zǎi xiàng yǐ guó jiā yí nán zhī shì wèn zhī, guān qí suǒ duì, lìng tíng chén fǎn fù jié nán, rú hàn zhī xián liáng wén xué yǐ yán tiě fā cè shì yě. néng zì lǐ qí shuō zhě, liàng cái guān zhī huò jiǎ zhī zhí shì, guān qí suǒ xiào ér hòu guān zhī. ruò yōng xià zhī cái jiǎo shuō qī rén zhě, jǔ zhǔ zuò zuì, qí rén bào bà. ruò dào dé rú wú yǔ bì chén xiàn zhāng, zé bù cì dài zhī, jǔ zhǔ shòu shàng shǎng.
薦舉之法：每歲郡舉一人，與於待詔之列。宰相以國家疑難之事問之，觀其所對，令廷臣反覆詰難，如漢之賢良、文學以鹽鐵發策是也。能自理其說者，量才官之；或假之職事，觀其所效而後官之。若庸下之材剿說欺人者，舉主坐罪，其人報罷。若道德如吳與弼、陳獻章，則不次待之，舉主受上賞。

tài xué zhī fǎ: zhōu xiàn xué měi suì yǐ dì zǐ yuán zhī xué chéng zhě, liè qí cái néng dé yì yǐ shàng zhī, bù xiàn míng shù, quē rén zé zhǐ. tài xué shòu ér kǎo zhī, qí cái néng dé yì yǔ suǒ shàng bù yīng zhě, běn shēng bào bà. fán shì zǐ zhī zài xué zhě, jī suì yuè lèi shì, fēn wèi sān děng: shàng děng zé tóng dēng dì zhě, zǎi xiàng fēn zhī wèi shì zhōng shǔ lì zhōng děng zé bù qǔ jiě shì, jìng rù lǐ wéi xià děng zé bà guī xiāng lǐ.
太學之法：州縣學每歲以弟子員之學成者，列其才能德藝以上之，不限名數，缺人則止。太學受而考之，其才能德藝與所上不應者，本生報罷。凡士子之在學者，積歲月累試，分為三等：上等則同登第者，宰相分之為侍中屬吏；中等則不取解試，竟入禮闈；下等則罷歸鄉里。

rèn zǐ zhī fǎ: liù pǐn yǐ shàng, qí zi shí yǒu wǔ nián jiē rù zhōu xiàn xué, bǔ bó shì dì zǐ yuán, ruò jiào zhī shí wǔ nián ér wú chéng zé chū xué. sān pǐn yǐ shàng, qí zi shí yǒu wǔ nián jiē rù tài xué, ruò jiào zhī shí wǔ nián ér wú chéng zé chū xué. jīn yě dài fū zhī zǐ yǔ shù mín zhī zǐ tóng shì, tí xué shòu qí qǐng tuō, shì shǐ qí shǐ jìn bù yǐ zhèng, bù shòu qí qǐng tuō, fēi suǒ yǐ yōu mén dì yě. gōng qīng zhī zǐ bù lùn qí xián fǒu ér shì zhī, xián zhě zé kùn yú cháng diào, bù xián zhě ér shǐ zhī zài mín shàng, jì yǒu hài yú mín, yì fēi suǒ yǐ ài zhī yě.
任子之法：六品以上，其子十有五年皆入州縣學，補博士弟子員，若教之十五年而無成則出學。三品以上，其子十有五年皆入太學，若教之十五年而無成則出學。今也大夫之子與庶民之子同試，提學受其請託，是使其始進不以正，不受其請託，非所以優門第也。公卿之子不論其賢否而仕之，賢者則困於常調，不賢者而使之在民上，既有害於民，亦非所以愛之也。

jùn xiàn zuǒ zhī fǎ: jùn xiàn gè shè liù cáo, tí xué shì dì zǐ yuán zhī gāo děng zhě fēn zhì zhī, rú hù cáo guǎn fù shuì chū rù, lǐ cáo zhǔ sì shì xiāng yǐn jiǔ shàng xià jí xiōng zhī lǐ, bīng cáo tǒng mín hù suǒ chū zhī bīng chéng shǒu bǔ kòu gōng cáo zhǔ jùn yì zhī xìng zuò, xíng cáo zhǔ xíng yù, lì cáo zhǔ gè cáo zhī qiān chú zī fèng yě. mǎn sān kǎo shēng gòng tài xué, qí cái néng yóu zhù zhě, bǔ liù bù gè yá mén shǔ lì. fán lǐn shēng jiē bà.
郡縣佐之法：郡縣各設六曹，提學試弟子員之高等者分置之，如戶曹管賦稅出入，禮曹主祀事、鄉飲酒、上下吉凶之禮，兵曹統民戶所出之兵、城守、捕寇、工曹主郡邑之興作，刑曹主刑獄，吏曹主各曹之遷除資俸也。滿三考升貢太學，其才能尤著者，補六部各衙門屬吏。凡廩生皆罷。

pì zhào zhī fǎ: zǎi xiàng liù bù fāng zhèn jí gè shěng xún fǔ, jiē dé zì pì qí shǔ lì, shì yǐ zhí shì, rú gǔ zhī shè guān. qí néng xiǎn zhe, rán hòu shàng wén jí zhēn. jué xué zhě, rú lì suàn lè lǜ cè wàng zhàn hòu huǒ qì shuǐ lì zhī lèi shì yě. jùn xiàn shàng zhī yú cháo, zhèng fǔ kǎo qí guǒ yǒu fā míng, shǐ zhī dài zhào. fǒu zé bà guī.
辟召之法：宰相、六部、方鎮及各省巡撫，皆得自辟其屬吏，試以職事，如古之攝官。其能顯著，然後上聞即真。絕學者，如歷算、樂律、測望、占候、火器、水利之類是也。郡縣上之於朝，政府考其果有發明，使之待詔。否則罷歸。

shàng shū yǒu èr: yī, guó jiā yǒu dà shì huò dà jiān, cháo tíng zhī shàng bù gǎn yán ér cǎo yě yán zhī zhě, rú táng liú fén sòng chén liàng shì yě, zé dāng chù yǐ jiàn zhí. ruò wèi rén sǒu shǐ, yīn ér náo luàn cháo zhèng zhě, rú dōng hàn láo xiū gào bǔ dǎng rén zhī shì, jí yīng chù zhǎn.
上書有二：一，國家有大事或大奸，朝廷之上不敢言而草野言之者，如唐劉蕡、宋陳亮是也，則當處以諫職。若為人嗾使，因而撓亂朝政者，如東漢牢修告捕黨人之事，即應處斬。

yī, yǐ suǒ zhe shū jìn lǎn, huò tā rén dài jìn, xiáng kàn qí shū zú yǐ chuán shì zhě, zé yǔ dēng dì zhě yī tǐ chū shēn. ruò wú suǒ fā míng, cuàn jí jiù shū, qiě shì fēi miù luàn zhě, rú jīn rì zhào huàn guāng shuō wén zhǎng jiān liú zhèn shí dà biān zhī lèi, bù zhì suī fán, què qí shū ér qiǎn zhī.
一，以所著書進覽，或他人代進，詳看其書足以傳世者，則與登第者一體出身。若無所發明，篡集舊書，且是非謬亂者，如今日趙宦光《說文長箋》、劉振《識大編》之類，部帙雖繁，卻其書而遣之。