qiáng zhì cí bù wèi kāi fēng fǔ cāng cáo cān jūn, shí jìn zhōng lù jī yóu mù, yī xī huǒ. zhǔ shǒu zhě jiē yīng sǐ. zhì yù tīng yàn, yí huǒ suǒ qǐ, zhào mù gōng xùn zhī. gōng yán zhì mù xū zá tā yào, xiāng yīn jì jiǔ, dé shī zé fán. fǔ wèi shàng wén, rén zōng wù yuē: qǐng zhě zhēn zōng shān líng huǒ qǐ, yóu yī zhōng qí shì, zhèng ěr zhǔ shǒu zhě. suì bǐ qīng diǎn. xī jìn wǔ kù huǒ, zhāng huá yǐ wèi jī yóu suǒ zhì, shì yě.
強至祠部為開封府倉曹參軍，時禁中露積油幕，一夕火。主守者皆應死。至預聽讞，疑火所起，召幕工訊之。工言制幕須雜他藥，相因既久，得濕則燔。府為上聞，仁宗悟曰：頃者真宗山陵火起，油衣中其事，正爾主守者。遂比輕典。昔晉武庫火，張華以為積油所致，是也。