táng zé tiān shí, huò gào fù mǎ cuī xuān móu fǎn, chì yù shǐ zhāng xíng jí àn zhī. gào zhě xiān yòu cáng xuān qiè, yún qiè jiāng fā qí móu, xuān shā zhī. xíng jí àn ér wú zhuàng. zé tiān yuē: bù huò qiè, hé yǐ zì xuě? xuān zài cóng dì sī jīng duō zhì qián bó mù zhī xuān jiā. měi yì shì, zé yù zhōng gào zhě xū zhī. sī jīng yí xuān jiā yǒu tóng móu zhě, nǎi zhà yuē: xū gù xiá kè shā gào zhě. yǔ le suì qīn chén cì yú tái cè, yǒu guǎn kè sù wèi xuān xìn rèn, zhì tái lù mén lì yǐ tōng gào zhě. sī jīng yīn mà yuē: ruò xiàn cuī xuān, bì shā rǔ yǐ. nǎi yǐn sī jīng yú gào zhě zhī dǎng, sōu huò qí qiè, xuān shǐ dé miǎn.
唐則天時，或告駙馬崔宣謀反，敕御史張行岌按之。告者先誘藏宣妾，雲妾將發其謀，宣殺之。行岌按而無狀。則天曰：不獲妾，何以自雪？宣再從弟思兢多致錢帛募之宣家。每議事，則獄中告者須知。思兢疑宣家有同謀者，乃詐曰：須雇俠客殺告者。語了遂侵晨伺於台側，有館客素為宣信任，至台賂門吏以通告者。思兢因罵曰：若陷崔宣，必殺汝矣。乃引思兢於告者之黨，搜獲其妾，宣始得免。