strong shí ruǎn jiàn miàn xiǎn xiē fān liǎn　 tí qǐ xiān rén dùn huàn xiào yán strong
時阮見面險些翻臉　提起先人頓換笑顏

shī yuē:
詩曰：

bù gāi suàn jì bǎ rén tōu　 fǎn jiāng zì jǐ bǎo bèi diū
不該算計把人偷　反將自己寶貝丟

dào rén wèi dào fǎn bèi dào　 shī qù èr bǎo fàn le chóu
盜人未盜反被盜　失去二寶犯了愁

hé rén gǎn dào hóng máo guó　 yí rén yě dì shuí qù yóu
何人敢到紅毛國　夷人野地誰去游

zhǎo bǎo bù chéng fǎn sàng mìng　 shuí néng zì xún bǎ mìng xiū
找寶不成反喪命　誰能自尋把命休

huà shuō shí zhǎng qīng, bàn yè de gōng fū dào bù chéng cǐ mǎ, hòu bàn yè tā yòu kùn yòu fá, tā yě wàng le fáng bèi tā rén yào tōu zì jǐ de bǎo bèi, zhè jiù shì yì gāo dǎn dà. qián bàn yè qǐ lái yòu shuì xià, jǐ fān jǐ cì, yě yǒu xiē gè fá kùn, hòu bàn yè tā jiù zhēn shuì le. zhè yī shuì zhí dào le tiān dà liàng le. shuì xǐng le zhēng yǎn guān kàn, páng biān de nà wèi wú wén kuí jìng zōng yǐng bù jiàn.
話說時長青，半夜的工夫盜不成此馬，後半夜他又困又乏，他也忘了防備他人要偷自己的寶貝，這就是藝高膽大。前半夜起來又睡下，幾番幾次，也有些個乏困，後半夜他就真睡了。這一睡直到了天大亮了。睡醒了睜眼觀看，旁邊的那位吳文魁竟蹤影不見。

zhǎng qīng shuì xǐng xì zhēng jīng　 bù jiàn wén kuí chī yī jīng　 jí máng xià chuáng mén wài kàn nǎ yǒu nà wèi wú xiàng gōng　 huí shēn jiù zài chuáng yán zuò　 zì jué shé gàn kǒu bù qīng dī tóu guān kàn zì shēn shàng　 tòu lóng bǎo jiàn wú yǐng zōng　 huí shǒu dǒu suǒ mō yī mō xià de zì jǐ zhàn jīng jīng　 bì fǎ guān yě méi yǒu le　 liǎng zhǒng bǎo bèi diū le guāng hū rán tái tóu zhuǎn yǎn kàn　 qiáng shàng yǒu zì xiě de qīng　 nǐ hōng wǒ lái wǒ hōng nǐ bù zhī shuí jiāng shuí hōng tuǒ　 yào zhǎo bì fǎ tòu lóng jiàn　 jí sù qù dào hóng máo guó xiū ná wǒ dāng zhēn xiù shì　 nǚ bàn nán zhuāng jiù shì wǒ　 jiē yīn nǐ de xīn bù zhèng yào dào wǒ mǎ zì zhāo yāng
長青睡醒細睜睛　不見文魁吃一驚　急忙下床門外看哪有那位吳相公　回身就在床沿坐　自覺舌干口不清低頭觀看自身上　透龍寶劍無影蹤　回首抖索摸一摸嚇的自己戰兢兢　避法冠也沒有了　兩種寶貝丟了光忽然抬頭轉眼看　牆上有字寫的清　你哄我來我哄你不知誰將誰哄妥　要找避法透龍劍　急速去到紅毛國休拿我當真秀士　女扮男裝就是我　皆因你的心不正要盜我馬自招殃

shàng biān xiě de hóng máo guó xiū huā gōng zhǔ tí. shí zhǎng qīng kàn bà, rú mèng fāng xǐng, rú zuì fāng míng, zhī dào wú wén kuí nǎi shì hóng máo guó de gōng zhǔ nǚ bàn nán zhuāng, qián lái zhù diàn, yù zài yī chù. bù dàn wèi dào tā qiān lǐ jiǎn, fǎn bǎ zì jǐ de liǎng zhǒng bǎo bèi bèi tā dào qù, xīn zhōng nǎo hèn, huǐ zhī bù jí.
上邊寫的「紅毛國羞花公主題。」時長青看罷，如夢方醒，如醉方明，知道吳文魁乃是紅毛國的公主女扮男裝，前來住店，遇在一處。不但未盜他千里剪，反把自己的兩種寶貝被她盜去，心中惱恨，悔之不及。

zhǎng qīng kàn bà hǎo zháo jí　 zhè yàng guài shì suàn chū qí　 wài guó néng yǒu zhè nǚ zǐ tā jìng gǎn bǎ yì mǎ qí　 bù yòng péi suí zhǐ zì jǐ　 dān rén dú zì lái dào cǐ nǎ yǒu zhè yàng nǚ huā zhī　 kě xī yǔ wǒ tóng chuáng sù　 wǒ zhēn suàn gè yī tān ní jìng wèi kàn chū shì nǚ zǐ　 jiāo yán shuō huà yě bù zhī　 fǎn dào bèi tā jiāng wǒ hōng tōu qù bǎo bèi bǎ shī tí　 wǒ cái zhī dào shì jiǎ bàn　 wǒ zhēn shì gè shǎ dōng xī zhēn yào kàn chū shì nǚ zǐ　 zuó yè yǔ tā chéng fū qī　 dǎo shì bái rì tóng chuáng zhù pián yí fǎn dào bù pián yí
長青看罷好着急　這樣怪事算出奇　外國能有這女子她竟敢把異馬騎　不用陪隨只自己　單人獨自來到此哪有這樣女花枝　可惜與我同床宿　我真算個一灘泥竟未看出是女子　交言說話也不知　反倒被她將我哄偷去寶貝把詩題　我才知道是假扮　我真是個傻東西真要看出是女子　昨夜與她成夫妻　倒是白日同床住便宜反倒不便宜

huà shuō shí zhǎng qīng sī xiǎng, diàn huǒ jì wèn dào: nǐ nà wèi péng yǒu tiān cái liàng tā jiù zǒu le, jiāng yé de fàn qián tā dōu suàn qīng le, bǎ yín zi fù le. tā bù jiào wǒ jiào nǐ, kǒng pà nǐ yào hái diàn fàn qián gāi dé duō fèi le. tā shuō de míng bái, děng nǐ nǎ shí shuì xǐng le jiào wǒ zài gào sù.
話說時長青思想，店夥計問道：「你那位朋友天才亮他就走了，將爺的飯錢他都算清了，把銀子付了。他不叫我叫你，恐怕你要還店飯錢該得多費了。他說的明白，等你哪時睡醒了叫我再告訴。」

diàn zhōng huǒ jì bǎ huà yán　 kè guān liú shén tīng zhōu quán　 nǐ de péng yǒu zhēn bù cuò dài nǐ fù de diàn fàn qián　 zhǎng qīng zhè biān máng lán dǎng　 huǒ jì bù bì nǐ duō yán nǐ kuài qù bǎ zhǎng guì qǐng　 zhè děng shì qíng fēi děng xián　 huǒ jì wén tīng máng wèn dào kè guān zhè shì wèi nǎ fān　 zhǎng qīng shuō shì nǐ bù xiǎo　 jí qǐng zhǎng guì dào zhè biān huǒ jì dá yīng wǎng wài zǒu　 lái dào wén fáng zhào shí yán　 zhǎng guì xìng wáng běn dì zhù tā de míng zì wáng yù shān　 wén tīng huǒ jì lái shuō huà　 jí máng lái jiàn shí kè guān jìn le wū zhōng cái luò zuò　 zhǎng qīng zhè biān shǎn mù guān　 zhǎng guì yuē yǒu sì xún wài yàn wěi rán bìn hēi de xiān
店中夥計把話言　客官留神聽周全　你的朋友真不錯代你付的店飯錢　長青這邊忙攔擋　夥計不必你多言你快去把掌柜請　這等事情非等閒　夥計聞聽忙問道客官這是為哪番　長青說是你不曉　急請掌柜到這邊夥計答應往外走　來到文房照實言　掌柜姓王本地住他的名字王玉山　聞聽夥計來說話　急忙來見時客官進了屋中才落坐　長青這邊閃目觀　掌柜約有四旬外雁尾髯鬢黑的鮮

běn diàn zhǎng guì de wáng yù shān dào le, wèn dào: kè guān, kě yǒu hé shì ne? shí zhǎng qīng shuō dào: zhǎng guì de, nǐ kàn kàn qiáng shàng de zì nǐ jiù míng bái le. zhǎng guì de wén tīng cǐ yán, tái qǐ tóu lái wàng qiáng shàng guān kàn, dàn jiàn shàng biān yǒu bā jù yán cí, nán jiě qí yì.
本店掌柜的王玉山到了，問道：「客官，可有何事呢？」時長青說道：「掌柜的，你看看牆上的字你就明白了。」掌柜的聞聽此言，抬起頭來望牆上觀看，但見上邊有八句言詞，難解其意。

lèng le duō shí máng wèn dào　 qiáng shàng xiě zì wèi hé qíng　 shàng xiě yán cí wǒ bù dǒng xué qiǎn cái shū shì nán míng　 zhǎng qīng huí yán shuō hú jiǎng　 nǐ zhēn shì gè hú tú chóng hóng máo guó gōng zhǔ lái cǐ　 nǚ bàn nán zhuāng xiě de qīng　 dào qù wǒ de liǎng zhǒng bǎo bì fǎ guān yǔ tòu lóng jiàn　 ruò yào bāo péi wú huà jiǎng　 rú bù péi wǒ kě bù zhōng zhǎng guì wén tīng shuō qiě zhù　 kè guān shuō huà lǐ bù tōng　 shuí zhī nǐ yǒu shèn bǎo bèi jìn diàn nǐ duì shuí shuō míng　 yín qián hái dé cún zài guì　 ruò bù cún jì nán zhī qíng shuí ràng nǐ liǎ yī wū zhù　 nǎ xiǎo nǐ men shén jiāo qíng
愣了多時忙問道　牆上寫字為何情　上寫言詞我不懂學淺才疏是難明　長青回言說胡講　你真是個糊塗蟲紅毛國公主來此　女扮男裝寫的清　盜去我的兩種寶避法冠與透龍劍　若要包賠無話講　如不賠我可不中掌柜聞聽說且住　客官說話理不通　誰知你有甚寶貝進店你對誰說明　銀錢還得存在櫃　若不存記難知情誰讓你倆一屋住　哪曉你們甚交情

diàn zhōng zhǎng guì de wén tīng shí zhǎng qīng zhī yán, shuō shì diū le liǎng zhǒng bǎo bèi, zhǎng guì de shuō: jìn diàn lái shuí zhī nǐ yǒu bǎo bèi ne? jiù shì yǒu yín qián, yě de jiāo dào guì fáng de. ruò bù jiāo chū diū le, kāi diàn zhī jiā yě shì bù guǎn de. shuì zháo le diū shī yī wù, kě yǐ bāo péi.
店中掌柜的聞聽時長青之言，說是丟了兩種寶貝，掌柜的說：「進店來誰知你有寶貝呢？就是有銀錢，也得交到櫃房的。若不交出丟了，開店之家也是不管的。睡着了丟失衣物，可以包賠。」

shí zhǎng qīng wén yán kǒu sāi　 zhè zhuāng shì qíng suàn yīng gāi　 zhǎng guì suǒ shuō quán yǒu lǐ yě jiù wú fǎ bǎ kǒu kāi　 wú nài zhǐ kě huà huí wǎn　 wú shēng tā kě cháng wǎng lái zhǎng guì bì rán zhī tā dǐ　 nǎ lǐ jū zhù shuō míng bái　 dǎo shì nán lái huò shì nǚ wèi hé zhè yàng qiǎo ān pái　 tā shì suàn zhàng wǒ bù xiǎo　 yīng dāng bǎ wǒ zhǎo guò lái yīn hé nǐ men bù yán yǔ　 jiào tā zì jǐ jiù zǒu kāi　 suī shì wǒ yǐ shuì chén le huǒ jì jiào wǒ yě yīng gāi　 tā yòu bú shì tōu zhe zǒu　 jiào rén bù zhī suàn gāi zāi shuō de zhǎng guì wú huà duì　 dī xià xiàng jǐng tóu bù tái
時長青聞言口塞　這樁事情算應該　掌柜所說全有理也就無法把口開　無奈只可話回挽　吳生他可常往來掌柜必然知他底　哪裡居住說明白　倒是男來或是女為何這樣巧安排　她是算賬我不曉　應當把我找過來因何你們不言語　叫她自己就走開　雖是我已睡沉了夥計叫我也應該　她又不是偷着走　叫人不知算該哉說的掌柜無話對　低下項頸頭不抬

zhǎng guì de wén tīng suǒ shuō de yě shì hé lǐ. tā gěi wǒ hái diàn qián zhī shí, jiù yīng jiào wǒ zhī cái shì dào lǐ, wèi hé bù jiào wǒ yī shēng ne? tā hái bù zhī nèi lǐ xì qíng zhī huà, jiù shì nà shí jiào tā, tā yě bù néng xǐng le.
掌柜的聞聽所說的也是合理。他給我還店錢之時，就應叫我知才是道理，為何不叫我一聲呢？他還不知內里細情之話，就是那時叫他，他也不能醒了。

shū zhōng jiāo dài, tā yě shì dà yì, bèi wú wén kuí àn zhōng qǔ chū xūn xiāng diǎn shàng, jiāng tā xūn guò qù le. shí zhǎng qīng kàn cǐ guāng jǐng, yě wú fǎ kě é. diàn zhōng zhī rén yòu kǔ kǔ de āi gào, jí cǐ jī huì shuō dào: bù yǔ nǐ men diàn zhōng xiāng gān jiù shì le, hái dé wǒ zì jǐ zhǎo tā qù yào bǎo bèi. shuō zhe huà, zhàn qǐ wǎng jiù zǒu.
書中交代，他也是大意，被吳文魁暗中取出薰香點上，將他薰過去了。時長青看此光景，也無法可訛。店中之人又苦苦的哀告，藉此機會說道：「不與你們店中相干就是了，還得我自己找她去要寶貝。」說着話，站起往就走。

diàn zhōng zhī rén jiāng tā sòng chū le diàn mén.
店中之人將他送出了店門。

zhǎng qīng chū le lǚ diàn mén　 zì jǐ zǒu lù kǒu wèn xīn　 wǒ kě zěn yàng qù xún zhǎo tā běn shì gè wài guó rén　 hóng máo guó suī rán bù yuǎn　 wài guó shuō huà nán zhī yīn nà néng xiàng tā huì hàn yǔ　 nǚ bàn nán zhuāng huà bù fēn　 bì shì tā cháng lái wǒ guó xué huì wǒ guó huà yǔ zhēn　 guó zhōng shuō huà rén nán dǒng　 yào qù zěn zhǎo tā de shēn wài guó gōng zhǔ fēi xiǎo kě　 dào zài tā guó guì rén zūn　 nà néng jiù jiào wài rén jiàn wǒ qù yě shì bái fèi xīn　 néng shì qù dào tā jiù gěi　 yě de hǎo yán bǎ lǐ yún yān néng shàn jiāng bǎo bèi hái　 zhè zhuāng shì qíng fèi yīn qín　 yuè xiǎng cǐ shì fēi róng yì tái tóu kàn jiàn zì jiā mén
長青出了旅店門　自己走路口問心　我可怎樣去尋找她本是個外國人　紅毛國雖然不遠　外國說話難知音那能像她會漢語　女扮男裝話不分　必是她常來我國學會我國話語真　國中說話人難懂　要去怎找她的身外國公主非小可　到在她國貴人尊　那能就叫外人見我去也是白費心　能似去到她就給　也得好言把理雲焉能善將寶貝還　這樁事情費殷勤　越想此事非容易抬頭看見自家門

shí zhǎng qīng sī sī xiǎng xiǎng, lái dào le zì jǐ de mén qián, zǒu jìn le mén, zhí bèn jìn le wū zhōng. xiān kàn jiàn le jīn guì tóng zhe ruǎn yīng huā yún píng dōu lái zài jiā zhōng. yī jiàn tā jiù míng bái le, xiǎng yào tuì huí bù lái yòu wú fǎ cáng duǒ, cái zǒu jìn wū mén. jiù tīng jīn guì shuō huà.
時長青思思想想，來到了自己的門前，走進了門，直奔進了屋中。先看見了金貴同着阮英、花雲平都來在家中。一見他就明白了，想要退回步來又無法藏躲，才走進屋門。就聽金貴說話。

shí gē nǐ cái huí jiā zhōng　 wǒ hái lǐng lái èr rén xiōng　 zuó rì wǒ men jiù dào le piān yù nǐ wèi zài jiā zhōng　 lǎo niáng jiāng ǎn quán liú xià　 dān děng nǐ huí yǒu shì qíng wǒ yuē nǐ bì huí jiā zhuǎn　 nǐ kuài guò lái jiàn bīn péng　 zhǎng qīng wén tīng chū wú nài jí máng xiàng qián bǎ lǐ xíng　 duì zhe ruǎn yīng xiān gǒng shǒu　 rán hòu yòu jiàn huā yún píng mò hòu cái jiàn xiǎo jīn guì　 zhǎng qīng zì jǐ bǎ huà míng　 bù yòng nǐ men xiān wèn wǒ wǒ zuò zhī shì bù jiāo qíng　 shù lín zhī zhōng jiē bǎo jiàn　 wú fēi shuǎ xiào èr rén xiōng bìng fēi yǒu xīn zhēn qiǎng jiàn　 wǒ cái qù guān lù shēn xíng　 wǒ yào zhēn shì qiǎng bǎo bèi bù néng lòu miàn xiàn xíng róng
時哥你才回家中　我還領來二仁兄　昨日我們就到了偏遇你未在家中　老娘將俺全留下　單等你回有事情我約你必回家轉　你快過來見賓朋　長青聞聽出無奈急忙向前把禮行　對着阮英先拱手　然後又見花雲平末後才見小金貴　長青自己把話明　不用你們先問我我作之事不交情　樹林之中接寶劍　無非耍笑二仁兄並非有心真搶劍　我才去冠露身形　我要真是搶寶貝不能露面現形容

huà shuō shí zhǎng qīng, tā xīn zhōng yǒu bìng, jiàn miàn jiù zhī shì lái zhǎo tā yào bǎo bèi lái le. wèi hé děng tā men xiān shuō huà ne? dào bù rú zì jǐ xiān shuō le, hǎo shěng le shāng hé qì. suǒ yǐ tā jiù tí qǐ zài shù lín jiē jiàn, wú fēi shuǎ xiào ér yǐ, bìng bú shì zhēn xīn qiǎng duó bǎo jiàn. shí zhǎng qīng shuō: wǒ yě bù kěn yǔ dào lù wèi chóu, nǐ wǒ quán shì jiāng yáng dà dào de péng yǒu, yān néng dé zuì èr wèi rén xiōng ne! ruǎn yīng bù huāng bù máng, děng tā bǎ huà shuō wán, kàn tā shì jiāo hái bǎo jiàn, kě shì bù hái bǎo jiàn. tīng tā suǒ shuō de jǐn shì jiāo qíng huà, dào wú dé zuì zhī yán.
話說時長青，他心中有病，見面就知是來找他要寶貝來了。為何等他們先說話呢？倒不如自己先說了，好省了傷和氣。所以他就提起在樹林接劍，無非耍笑而已，並不是真心搶奪寶劍。時長青說：「我也不肯與道路為仇，你我全是江洋大道的朋友，焉能得罪二位仁兄呢！」阮英不慌不忙，等他把話說完，看他是交還寶劍，可是不還寶劍。聽他所說的儘是交情話，倒無得罪之言。

děng zhe tā bǎ huà shuō wán　 ruǎn yīng zhè biān cái jiē yán　 shuō shì nǐ yě huì shuǎ xiào zhěng zhěng wán xiào dào sān tiān　 ruǎn yīng lěng xiào shuō bù cuò　 nǐ shì dào zhōng hǎo hàn jiān wán xiào wǒ men jǐ hū sǐ　 jiào wǒ yī mìng dào huáng quán　 cǐ shí bù bì duì nǐ jiǎng jiǔ hòu nǐ néng zhī xián yú　 duō kuī jīn guì tā yì qì　 lǐng wǒ dào zài nǐ jiā yuán xìng ér jīn rì jiàn nǐ miàn　 kuài bǎ bǎo jiàn jiāo huí hái　 zhǎng qīng wén tīng yào bǎo jiàn bù yóu dǐng shàng bǎ dāo zuān
等着他把話說完　阮英這邊才接言　說是你也會耍笑整整玩笑到三天　阮英冷笑說不錯　你是道中好漢尖玩笑我們幾乎死　叫我一命到黃泉　此時不必對你講久後你能知賢愚　多虧金貴他義氣　領我到在你家園幸而今日見你面　快把寶劍交回還　長青聞聽要寶劍不由頂上把刀鑽

huà shuō shí zhǎng qīng yǔ ruǎn yīng jiàn le miàn, shuō le hǎo xiē dào zhōng de jiāo qíng. ruǎn yīng děng tā shuō wán le huà, zhè cái xiàng tā shuō dào: jì rán jiǎng dào zhōng de yì qì, kuài bǎ tòu lóng jiàn jiāo hái wǒ jiù suàn wán shì, bù bì duō fèi yán cí. shí zhǎng qīng tīng de ruǎn yīng yào jiàn, tā yī shí de zháo jí, wú yán huí dá, yòu xiū yòu kuì.
話說時長青與阮英見了面，說了好些道中的交情。阮英等他說完了話，這才向他說道：「既然講道中的義氣，快把透龍劍交還我就算完事，不必多費言詞。」時長青聽的阮英要劍，他一時的着急，無言回答，又羞又愧。

tīng shuō yào jiàn xià yī tiào　 wǒ kě duì tā zěn me yán　 shuō le xǔ duō jiāo qíng huà yīng gāi bǎ jiàn jiāo huí hái　 rú hé shuō shì diū le jiàn　 ruò yào shuō chū bì rě fán zhè kě zěn yàng duì tā jiǎng　 wǒ yòu pà tā bǎ liǎn fān　 jí de xīn luàn wú yán yǔ xīn kuī zhī huà zhēn wèi nán　 ruò yào shuō chū diū jiàn shì　 shí zài diū qì bù suàn nán fǎn bèi tā men chǐ xiào wǒ　 zhū rì dǎ yàn bèi yàn dǎ　 suàn gè shén me jiāng yáng dào lǜ lín zhī zhōng bù kuí yuán　 bù dàn zì jǐ míng diū jǐn　 xiān rén zhī míng yě suàn wán xiū de miàn hóng rú chì pí　 mǎn miàn xiū cán wú chù zuān　 hǎo xiē gōng fū méi huà shuō rú tóng yǎ rén yī yàng bān　 sān wèi yīng xióng yě fā lèng　 kàn tā hǎo xiàng zhōng fēng diān ruǎn yīng huā yún píng jīn guì sān rén, kàn jiàn shí zhǎng qīng jiù xiàng xiàn dé le shén me bìng zhèng de yàng zi, kǒu bù néng yán, jìng shì fēng diān. ruǎn yīng děng le duō shí, tā yě wèi shuō bǎo jiàn rú hé, shì jiāo hái huò zhě shì bù néng jiāo hái, bìng méi shuō huà. ruǎn yīng děng de zháo jí, zhè cái shuō dào: nǐ jì jiǎng yì qì, wèi hé bù dé jiāo hái wǒ de tòu lóng jiàn ne? shí zhǎng qīng zhǐ de dǎ hāi shēng, shuō diū le bǎo jiàn de huà shí zài de nán yú chū kǒu. jīn guì tā kàn chū tā shì wèi le nán le.
聽說要劍嚇一跳　我可對他怎麼言　說了許多交情話應該把劍交回還　如何說是丟了劍　若要說出必惹煩這可怎樣對他講　我又怕他把臉翻　急的心亂無言語心虧之話真為難　若要說出丟劍事　實在丟棄不算男反被他們恥笑我　諸日打雁被雁打　算個甚麼江洋盜綠林之中不魁元　不但自己名丟盡　先人之名也算完羞的面紅如赤皮　滿面羞慚無處鑽　好些工夫沒話說如同啞人一樣般　三位英雄也發愣　看他好像中瘋癲阮英、花雲平、金貴三人，看見時長青就像現得了甚麼病症的樣子，口不能言，竟似瘋癲。阮英等了多時，他也未說寶劍如何，是交還或者是不能交還，並沒說話。阮英等的着急，這才說道：「你既講義氣，為何不得交還我的透龍劍呢？」時長青只得打嗨聲，說丟了寶劍的話實在的難於出口。金貴他看出他是為了難了。

jīn guì kàn chū tā wèi nán　 zhè biān jí máng bǎ huà yán　 shí xiōng wèi hé zhè guāng jǐng wǒ kàn nǐ shì wèi dà nán　 yǒu hé nán shì duì wǒ jiǎng　 wǒ néng fēn yōu gǎn shàng qián bù pà fù tāng yǔ tóu huǒ　 nǎ guǎn yóu guō gòng dāo shān　 péng yǒu néng yǒu zé shàn dào huàn nán xiāng fú shì yì bān　 yǒu huà zhǐ guǎn duì wǒ jiǎng　 kàn wǒ rén xiǎo dǎn dà kuān wǒ néng yǔ nǐ chū wēi jiě　 hé bì nǐ yòu bǎ wǒ mán　 shì wǒ tì nǐ shuō le huà nǐ hǎo chéng cǐ jiāng huà yán　 shén me dà shì quán zài wǒ　 qiān jīn zhòng dān wǒ gǎn dān tiān xià wú yǒu nán wèi shì　 jiù pà wèi rén xīn bù zhuān　 zhǎng qīng wén tīng jīn guì shuō zì jǐ néng bǎ jīng shén tiān　 tā cái shuō chū diū bǎo jiàn　 cóng cǐ yào bǎ wǒ míng juān hái shì jīn guì kàn chū, shí zhǎng qīng yǒu le dà wèi nán zhī shì, bù hǎo chū kǒu de yàng zi. jīn guì tì tā shuō le huà, shí zhǎng qīng yě bù dé bù shuō le. wàn bān wú nài, zhè cái shuō dào: lǜ lín zhī zhōng, jiào wǒ suàn bǎ míng dōu diū jǐn le, shí zài méi yǒu liǎn miàn huó zài shì shàng.
金貴看出他為難　這邊急忙把話言　時兄為何這光景我看你是為大難　有何難事對我講　我能分憂敢上前不怕赴湯與投火　哪管油鍋共刀山　朋友能有擇善道患難相扶是一般　有話只管對我講　看我人小膽大寬我能與你出危解　何必你又把我瞞　是我替你說了話你好乘此將話言　甚麼大事全在我　千斤重擔我敢擔天下無有難為事　就怕為人心不專　長青聞聽金貴說自己能把精神添　他才說出丟寶劍　從此要把我名捐還是金貴看出，時長青有了大為難之事，不好出口的樣子。金貴替他說了話，時長青也不得不說了。萬般無奈，這才說道：「綠林之中，叫我算把名都丟盡了，實在沒有臉面活在世上。」

wèi zēng shuō huà xiān dài xiū　 wǒ zài lǜ lín bǎ míng diū　 shuō qǐ yī zhuāng qí qiǎo shì sān wèi liú shén tīng gēn yóu　 jiē yīn yù jiàn rén yī gè　 rú yǎ xiù shì shì nǚ liú nǚ bàn nán zhuāng jiāng rén hōng　 lǚ diàn jiù jiāng tā cún liú　 yù jiàn wǒ shì zhēn xiā yǎn dà yì bìng wèi xì chá shōu　 yǔ tā yī wū tóng chuáng sù　 wǒ xiǎng bǎ tā bǎo bèi tōu nà pǐ mǎ míng qiān lǐ jiǎn　 yī rì néng bǎ qiān lǐ yóu　 dǐng shàng zhǎng chū yī ròu jiǎo ruò yǒu dà shì bǎ jiǎo jiū　 sì tí dēng yún téng kōng qǐ　 zhēn suàn yì shòu shí nán qiú wǒ shì yào dào tā de mǎ　 yòng shàng gōng fū áo xīn tóu　 dào mǎ wèi dé fǎn bèi dào jiào tā bǎ wǒ bǎo bèi tōu
未曾說話先帶羞　我在綠林把名丟　說起一樁奇巧事三位留神聽根由　皆因遇見人一個　儒雅秀士是女流女扮男裝將人哄　旅店就將她存留　遇見我是真瞎眼大意並未細查收　與她一屋同床宿　我想把她寶貝偷那匹馬名千里剪　一日能把千里游　頂上長出一肉角若有大事把角揪　四蹄登雲騰空起　真算異獸實難求我是要盜她的馬　用上工夫熬心頭　盜馬未得反被盜叫她把我寶貝偷

qián bàn yè tā hái wèi shuì, wèn tā huà, tā jiù duì dá. guò qù le wǒ cái míng bái, tā shì yī xīn yě yào tōu wǒ de bǎo bèi, wǒ jìng bǎ tā rén tōu wǒ zhī shì wàng le. hòu bàn yè wǒ jiù kùn shuì chén le, zhōng le tā de xūn xiāng, bǎ wǒ de bì fǎ guān yǔ tòu lóng jiàn quán dōu bèi tā dào qù.
前半夜她還未睡，問她話，她就對答。過去了我才明白，她是一心也要偷我的寶貝，我竟把她人偷我之事忘了。後半夜我就困睡沉了，中了她的薰香，把我的避法冠與透龍劍全都被她盜去。

yě shì yī shí wǒ bù míng　 zhōng le tā de jì láo lóng　 dào qù wǒ de liǎng jiàn bǎo lín zǒu qiáng shàng xiě de qīng　 qī yán bā jù liú shī jǐng　 yào zhǎo liǎng yàng dé fèi gōng bì děi qù dào hóng máo guó　 liǎng zhǒng bǎo bèi dé shǒu zhōng　 tā guó gōng zhǔ liú shī jù jìng gǎn qián lái xiǎn qí néng　 wài guó néng chū zhè nǚ zǐ　 shèng shì ǎn guó dà yīng xióng hé rén gǎn dào wài guó dì　 rén dì liǎng shēng zěn qù xíng　 zhǎng qīng shuō wán tā de huà zhè biān qì huài xiǎo ruǎn yīng　 diū le bǎo jiàn huò fēi xiǎo　 nà yě bù néng wǒ shì dōng gé kūn shī fù chì fǎ dào　 běn shì tā guó jiàn tòu lóng　 shì wǒ dǎ dǔ sān dào bǎo yào dào xiāng fǔ zhǎn yāo sēng
也是一時我不明　中了她的計牢籠　盜去我的兩件寶臨走牆上寫的清　七言八句留詩警　要找兩樣得費工必得去到紅毛國　兩種寶貝得手中　他國公主留詩句竟敢前來顯奇能　外國能出這女子　勝似俺國大英雄何人敢到外國地　人地兩生怎去行　長青說完他的話這邊氣壞小阮英　丟了寶劍禍非小　那也不能我是東葛昆師父赤法道　本是他國劍透龍　是我打賭三盜寶要到相府斬妖僧

ruǎn yīng tīng tā bǎ tòu lóng jiàn diū le, kě zhe le jí, shuō dào: zhè kǒu bǎo jiàn bú shì wǒ de, nǎi shì huā xiōng de péng yǒu, jiào gǔn dì léi gé kūn de shī fù chì fǎ zhēn rén liàn chéng zhè kǒu bǎo jiàn, zhuān néng zhǎn yāo chú xié, jiè yǔ gé kūn zhèn zhái. suī rán yǔ wǒ dǎ dǔ dào lái, shì hòu hái dé sòng huí, wù guī běn zhǔ, nǎ néng liú xià cǐ jiàn? ruǎn yīng zháo jí de shuō dào: nǐ yào shì zhēn wán xiào, dāng rì jiù gāi jiāng jiàn jiāo huí, bǎ huà shuō kāi le, cái shì dào lǐ, suàn wán xiào yě jiù shì le. wèi hé nǐ yòu dài zhe bǎo jiàn zài wài yóu wán, shì hé dào lǐ! nǐ yòu jiāng jiàn diū shī, nán dào nǐ bǎ jiàn bái gěi diū liǎo bù chéng?
阮英聽他把透龍劍丟了，可着了急，說道：「這口寶劍不是我的，乃是花兄的朋友，叫滾地雷葛昆的師父赤法真人練成這口寶劍，專能斬妖除邪，借與葛昆鎮宅。雖然與我打賭盜來，事後還得送回，物歸本主，哪能留下此劍？」阮英着急的說道：「你要是真玩笑，當日就該將劍交回，把話說開了，才是道理，算玩笑也就是了。為何你又帶着寶劍在外遊玩，是何道理！你又將劍丟失，難道你把劍白給丟了不成？」

ruǎn yīng bù yóu fā fán zào　 bái diū bǎo jiàn chēng yīng xióng　 nǐ yě yīng gāi zǐ xì fǎng ruǎn yīng nǎi shì xiǎo yīng háo　 jiāng yáng lù shàng shuí bù xiǎo　 nǎ gè gǎn bǎ wǒ xiǎo qiáo wǔ hú sì hǎi jiāo péng yǒu　 zhàng yì shū cái bǎ yǒu jiāo　 yī bǎ dān dāo lǜ lín chuǎng wǒ yě cháng cháng bǎ qì táo　 zhuān guǎn shì shàng bù píng shì　 ruò yù è bà dìng bù ráo dào jiàn yě wèi jiù rén shì　 xiù yīng méng sǎo bǎ mìng táo　 fēi shì róng yì dào bǎo jiàn fèi jǐn xīn jī zhèng sān zāo　 jiāng jiàn cái néng dé dào shǒu　 yào dào xiāng fǔ qù chú yāo bù xiǎng bèi nǐ qiǎo jiē qù　 ruǎn yīng wǒ liǎ nǐ è diāo　 jìng gǎn jiāng jiàn diū shī le míng yào qī wǒ bù dǒng jiāo
阮英不由發煩躁　白丟寶劍稱英雄　你也應該仔細訪阮英乃是小英豪　江洋路上誰不曉　哪個敢把我小瞧五湖四海交朋友　仗義疏財把友交　一把單刀綠林闖我也常常把氣淘　專管世上不平事　若遇惡霸定不饒盜劍也為救人事　秀英盟嫂把命逃　非是容易盜寶劍費盡心機正三遭　將劍才能得到手　要到相府去除妖不想被你巧接去　阮英我倆你惡刁　竟敢將劍丟失了明要欺我不懂交

ruǎn yīng dòng nù shuō dào: nǐ diū de bǎo jiàn, zěn me duì wǒ shuō diū le jiù suàn wán shì? nǐ xiǎng yào bái diū le, nà néng zhōng yòng? ruǎn yīng jiù yào shuō shāng hé qì de yán yǔ le, huā yún píng jiàn shì bù xiáng, jí máng jiē yán shuō dào: shí zhǎng qīng, nǐ de qù shì xiān rén, què wèi duì wǒ gào sù.
阮英動怒說道：「你丟的寶劍，怎麼對我說丟了就算完事？你想要白丟了，那能中用？」阮英就要說傷和氣的言語了，花雲平見事不祥，急忙接言說道：「時長青，你的去世先人，卻未對我告訴。」

yún píng xì wèn jiāng gēn pán　 zhǎng qīng zhè biān biàn kāi yán　 wèn wǒ xiān rén yě bù ruǎn dāng chū jū zhù zài liáng shān　 tí qǐ rén rén dōu zhī xiǎo　 xìng shí dān zì yī gè qiān yún píng wén tīng shuō bà le　 shén me dà shì suàn wán quán　 duō kuī wǒ xiān pán wèn nǐ pà nǐ gē liǎ bǎ liǎn fān　 liáng shān yī bǎi dān bā wèi　 quán shì jié méng qù shì xiān tā xì ruǎn shì sān xióng hòu　 wǒ fù huā róng fēi děng xián　 nǐ fù shí qiān shì hǎo hàn suī rán rén sǐ měi míng chuán　 ǎn men xiān rén tóng jié yì　 qīn dì qīn xiōng yī yàng bān fù wǎng zi jiāo bù xū tào　 shuí yào fān liǎn dào bù xián　 ruǎn yīng wén tīng xiāo le qì fù yòu xíng lǐ fǎn tiān huān
雲平細問將根盤　長青這邊便開言　問我先人也不軟當初居住在梁山　提起人人都知曉　姓時單字一個千雲平聞聽說罷了　甚麼大事算完全　多虧我先盤問你怕你哥倆把臉翻　梁山一百單八位　全是結盟去世先他系阮氏三雄後　我父花榮非等閒　你父時遷是好漢雖然人死美名傳　俺們先人同結義　親弟親兄一樣般父往子交不虛套　誰要翻臉倒不賢　阮英聞聽消了氣復又行禮反添歡

huà shuō hóu zi ruǎn yīng, huà yǔ zhī zhōng, yuè shuō yuè jǐn, miàn shàng dài qì, jiù yào fān liǎn de yàng zi. shí zhǎng qīng yě zài nián yòu, shuí kěn ràng shuí ne? duō kuī huā yún píng jí máng lán zǔ, xì pán wèn, quán bú shì wài rén, jù shì liáng shān shàng hǎo hàn de hòu rén, nǎ néng fān liǎn? zěn kěn bù rén bù yì zuò shì ne?
話說猴子阮英，話語之中，越說越緊，面上帶氣，就要翻臉的樣子。時長青也在年幼，誰肯讓誰呢？多虧花雲平急忙攔阻，細盤問，全不是外人，俱是梁山上好漢的後人，哪能翻臉？怎肯不仁不義作事呢？

duō kuī yún píng rén cōng míng　 pán wèn chēng rén yǒu biǎo qíng　 ruǎn yīng hǎo jiù nán fān liǎn jīn rì yù jiàn hǎo dì xiōng　 liáng shān chū jù yīng xióng huì　 wèi wèi dōu shì nà yàng néng dì xiōng yì qì tóng shēng sǐ　 cái néng liú xià wàn gǔ míng　 ào gǔ yīng fēng yī rán zài hòu rén yě de zhào qián xíng　 bù gǎi jiā mén shì xiào zǐ　 yě xué xiān rén jiāo bīn péng suī rán nán bǐ liáng shān shì　 bù shī yì qì shì yīng xióng　 ruǎn yīng bù dàn bù dòng nù fǎn dào huān yuè zhǎng xiào róng　 pán wèn hái shì zhǎng qīng dà　 ruǎn yīng dài xiào zūn rén xiōng jǐ hū wǒ wèi shī yán yǔ　 dé zuì xiōng tái zěn dān chéng　 nǐ wǒ rú tóng qīn gǔ ròu xìng zhōng zhī xìng lái xiāng féng
多虧雲平人聰明　盤問稱人有表情　阮英好就難翻臉今日遇見好弟兄　梁山初聚英雄會　位位都是那樣能弟兄義氣同生死　才能留下萬古名　傲骨英風依然在後人也得照前行　不改家門是孝子　也學先人交賓朋雖然難比梁山事　不失義氣是英雄　阮英不但不動怒反倒歡悅長笑容　盤問還是長青大　阮英帶笑尊仁兄幾乎我為失言語　得罪兄台怎擔承　你我如同親骨肉幸中之幸來相逢

ruǎn yīng jiāng huà wǎn huí, dà jiā xiāng hé. ruǎn yīng fù yòu shuō dào: wài guó zhī dì, yǔ wǒ guó shì liǎng yàng. jì shì jiāng èr bǎo dé qù, shuí néng wǒ de huí lái?
阮英將話挽回，大家相合。阮英復又說道：「外國之地，與我國是兩樣。既是將二寶得去，誰能我的回來？」

wài guó zhǎo bǎo shí zài nán　 dào le nà huà zěn me yán　 liǎng xià shuō huà quán bù dǒng xū dài tōng yán zài páng biān　 tā jì jiāng bǎo dào le qù　 gù yì nǎ néng jiāo huí hái wài guó gōng zhǔ fēi xiǎo kě　 nán yǐ jiàn miàn bǎ tā guān　 ruò qù bèi tā hài le mìng hái méi dì fāng qù shēn yuān　 wǒ suī dǎn dà bù gǎn qù　 ruò shì wài guó bú shì wán yún píng jiē yán shuō bù cuò　 zhǎo yě bù gǎn dào nà biān　 ǎn men dì xiōng dé shāng yì tǎng yǒu chěng néng bǎ mìng guān　 zhǎng qīng zhè biān máng shuō dào　 zǒu lù xiǎng zhe zhēn shì nán yǒu xīn wǒ qù jiāng tā zhǎo　 shě chū xìng mìng zǒu yī fān　 fǎn fù dīng zhǔ wǒ zì jǐ zǒng yǒu hài pà bǎ jīng dān　 jīn guì tīng shuō hā hā xiào　 kàn wǒ rén xiǎo dǎn bāo tiān tā men sān gè rén quán bù gǎn dào hóng máo guó qù yào bì fǎ guān tòu lóng jiàn. jīn guì hā hā dà xiào: èr wèi rén xiōng, bù yòng wèi nán. fāng cái wǒ jiù xiān shuō míng bái le, bié guǎn shén me dà shì, quán zài wǒ de shēn shàng. wǒ yī rén yào dào hóng máo guó zǒu shàng yī huí, ná huí liǎng zhǒng bǎo bèi huí lái, cái rú dì yuàn.
外國找寶實在難　到了那話怎麼言　兩下說話全不懂須帶通言在旁邊　她既將寶盜了去　故意哪能交回還外國公主非小可　難以見面把她觀　若去被她害了命還沒地方去伸冤　我雖膽大不敢去　若是外國不是玩雲平接言說不錯　找也不敢到那邊　俺們弟兄得商議倘有逞能把命關　長青這邊忙說道　走路想着真是難有心我去將她找　捨出性命走一番　反覆叮囑我自己總有害怕把驚擔　金貴聽說哈哈笑　看我人小膽包天他們三個人全不敢到紅毛國去要避法冠、透龍劍。金貴哈哈大笑：「二位仁兄，不用為難。方才我就先說明白了，別管甚麼大事，全在我的身上。我一人要到紅毛國走上一回，拿回兩種寶貝回來，才如弟願。」

fāng cái wǒ jiù xiān shuō míng　 tiān dà zhī shì gǎn yīng chéng　 wǒ jiù jí dào hóng máo guó zhòu zhòu méi tóu xìng zì gèng　 bú shì jīn guì shuō dà huà　 yào huí èr bǎo tán xiào zhōng jīn rì qǐ shēn wǒ jiù qù　 shì shì tā néng shì wǒ néng　 néng gòu dé huí liǎng zhǒng bǎo yī nù dào tā mǎ zǒu lóng　 jiào tā zhī dào néng rén yǒu　 shěng tā huǎng zhà yǎn tài kōng zhǐ zhī zì jǐ duō qiǎo miào　 néng rén zhī zhōng yǒu yīng xióng　 shuō bà zhàn qǐ wǎng wài zǒu zhè biān xià huài rén sān míng　 yào zhī jīn guì jí xiōng shì　 xià bù shū zhōng shuō fēn míng
方才我就先說明　天大之事敢應承　我就急到紅毛國皺皺眉頭姓字更　不是金貴說大話　要回二寶談笑中今日起身我就去　試試她能是我能　能夠得回兩種寶一怒盜她馬走龍　叫她知道能人有　省她謊詐眼太空只知自己多巧妙　能人之中有英雄　說罷站起往外走這邊嚇壞人三名　要知金貴吉凶事　下部書中說分明