bào wǔ shī yǐ dào héng wén, jū zhǎng ān zhōng, shī ér shì zhě qiān shù. měi xī dú chù yī shì, hé hù chè zhú. cháng yǒu sēng yú mén xì shì zhī, jiàn yǒu qìng yún zì kǒu zhōng chū. hòu nián jiǔ shí zú, shí fāng dà shǔ, ér qí shī wú wēi bài. táng zǎi xiàng dì wǔ qí yǔ shī shàn, jí zú, lái zhì sàng, jiāng yǐ xiāng rǔ guàn qí kǒu, yǐ ér yǒu xiáng guāng zì kǒu chū, huǎng rán sì zhào. gōng shén qí zhī. huò yuē: fú yǒu qìng xiáng guāng, jīn bào yù shī yǒu zhī, zhēn fú yǐ.
抱五師以道行聞，居長安中，師而事者千數。每夕獨處一室，闔戶撤燭。嘗有僧於門隙視之，見有慶雲自口中出。後年九十卒，時方大暑，而其屍無萎敗。唐宰相第五琦與師善，及卒，來治喪，將以香乳灌其口，已而有祥光自口出，晃然四照。公甚奇之。或曰：「佛有慶祥光，今抱玉師有之，真佛矣。」