guō sī kōng zhāo, dà hé zhōng, zì zǐ tóng yí zhèn xī liáng fǔ. shí yǒu hūn zhě shén jǐn pǔ, zhāo niàn zhī, duō wěi yǐ shì. cháng yī rì, zhāo mìng shì wén zēng sī bó bǎi yú duàn, qí jià bèi, qiě yǐ wèi qī wǒ, jí qiú yú yù, yòng zhì qí zuì. yù jì jù, zhāo mìng chī yú tíng. hū yǒu shí yú quǎn zhēng yōng qí bèi, lì zú mò néng zhì. zhāo dà yì zhī, qiě xùn qí shì. hūn zhě yuē: mǒu hǎo yuè fú shì jīn gāng jīng, zì hái zhì cháng yǐ shí sì qún quǎn, bù zhī qí tā. zhāo tàn yuē: quǎn shàng néng gǎn qí huì, wú ān kě yǐ bù shī ēn. suì shì fàng hūn zhě.
郭司空釗，大和中，自梓潼移鎮西涼府。時有閽者甚謹朴，釗念之，多委以事。常一日，釗命市紋繒絲帛百餘段，其價倍，且以為欺我，即囚於獄，用致其罪。獄既具，釗命笞於庭。忽有十餘犬爭擁其背，吏卒莫能制。釗大異之，且訊其事。閽者曰：「某好閱佛氏《金剛經》，自孩稚常以食飼群犬，不知其他。」釗嘆曰：「犬尚能感其惠，吾安可以不施恩。」遂釋放閽者。