wèi xiān shēng dà jīng, jiě liáng rén, yǐ wén xué wén. bù xiá sú, cháng bì mén jué rén shì. shēng ér mǐn wù. zhōu zhī tiān wén lì xiàng, qióng míng suǒ xuán, hòu yǐ shòu zhōng, mù yú jiě liáng zhī yě. kāi yuán zhōng dà shuǐ, jiāng shī dù fèng zhào záo wú jiǎn hé yǐ gài yán tián, chǎn shì lú kuì qiū mù shén duō, jiě liáng rén jiē bìng zhī. jì zhì wèi xiān shēng mù qián, fā jī dì, dé yī shí kè zì wèi míng, gài xiān shēng zhī cí yě. yuē: jiāng shī dù gēng yí xiàng nán sān wǔ bù. gōng rén dé zhī, yǐ zhuàng yán zhī yú shī dù. shī dù yì qí shì, tàn yǒng jiǔ zhī. gù wèi liáo lì yuē: wèi xiān shēng zhēn qí shì yě. jí mìng gōng rén qiān qí hé, yuǎn xiān shēng zhī mù shù shí bù.
衛先生大經，解梁人，以文學聞。不狎俗，常閉門絕人事。生而敏悟。周知天文曆象，窮冥索玄，後以壽終，墓於解梁之野。開元中大水，姜師度奉詔鑿無鹼河以溉鹽田，剗室廬、潰丘墓甚多，解梁人皆病之。既至衛先生墓前，發基地，得一石刻字為銘，蓋先生之詞也。曰：「姜師度更移向南三五步。」工人得之，以狀言之於師度。師度異其事，嘆詠久之。顧謂僚吏曰：「衛先生真奇士也。」即命工人遷其河，遠先生之墓數十步。