dōng luò yǒu gù zhái, qí táng ào xuān jí shén hóng tè, rán jū zhě duō bào sǐ, shì yǐ kōng ér jiàn zhī qiě jiǔ. gù yòu sàn qí cháng shì wàn yáng lú qián, zhēn yuán zhōng, wèi yù shǐ fēn chá dōng tái, cháng yù mào qí zhái ér zhǐ yān. huò yuē: cǐ zhái yǒu guài, bù kě jū. qián yuē: wú zì néng mǐ zhī. xī, qián yǔ cóng lì tóng qǐn qí táng, mìng pú shǐ jǐn zhǐ yú mén wài. cóng lì yǒng hàn shàn shè, yú shì zhí gōng shǐ zuò qián xuān xià. yè jiāng shēn, wén yǒu kòu mén zhě, cóng lì jí wèn zhī, yīng shēng yuē: liǔ jiāng jūn qiǎn fèng shū yú lú shì yù. qián bù yīng. yǐ ér tóu yī fú shū xuān xià, zì shì rú bǐ ér shū zhě, diǎn huà xiān rán. qián mìng cóng lì shì, qí zì yún: wú jiā yú cǐ yǒu nián yǐ. táng ào xuān jí, jiē wú zhī jū yě mén shén hù líng, jiē wú zhī lì yě. ér jūn tū rù wú shě, qǐ qí lǐ yé! jiǎ lìng jūn yǒu
東洛有故宅，其堂奧軒級甚宏特，然居者多暴死，是以空而鍵之且久。故右散騎常侍萬陽盧虔，貞元中，為御史分察東台，常欲貿其宅而止焉。或曰：「此宅有怪，不可居。」虔曰：「吾自能弭之。」夕，虔與従吏同寢其堂，命僕使盡止於門外。従吏勇悍善射，於是執弓矢坐前軒下。夜將深，聞有叩門者，従吏即問之，應聲曰：「柳將軍遣奉書於盧侍御。」虔不應。已而投一幅書軒下，字似濡筆而書者，點畫纖然。虔命従吏視，其字云：「吾家於此有年矣。堂奧軒級，皆吾之居也；門神戶靈，皆吾之隸也。而君突入吾舍，豈其理耶！假令君有

hòu yī xī, qián yǔ cóng lì tóng qǐn qí táng, mìng pú shǐ jǐn zhǐ yú mén wài. cóng lì yǒng hàn shàn shè, yú shì zhí gōng shǐ zuò qián xuān xià. yè jiāng shēn, wén yǒu kòu mén zhě, cóng lì jí wèn zhī, yīng shēng yuē: liǔ jiāng jūn qiǎn fèng shū yú lú shì yù. qián bù yīng. yǐ ér tóu yī fú shū xuān xià, zì shì rú bǐ ér shū zhě, diǎn huà xiān rán. qián mìng cóng lì shì, qí zì yún: wú jiā yú cǐ yǒu nián yǐ. táng ào xuān jí, jiē wú zhī jū yě mén shén hù líng, jiē wú zhī lì yě. ér jūn tū rù wú shě, qǐ qí lǐ yé! jiǎ lìng jūn yǒu shě, wú rù zhī kě hū jì bù jù wú, níng bù kuì yú xīn yé jūn sù qù, cōng zhāo bài wáng zhī rǔ. dú jì bì, qí shū piāo rán sì sàn, ruò fēi jìn zhī zhuàng. é yòu wén yǒu yán zhě: liǔ jiāng jūn yuàn jiàn lú yù shǐ. yǐ ér yǒu dà lì zhì, shēn zhǎng shù shí xún, lì tíng, shǒu zhí yī piáo. qí cóng lì jí yǐn mǎn ér fā, zhōng suǒ zhí. qí lì suì tuì, wěi qí piáo. jiǔ zhī yòu lái, fǔ xuān ér lì, wǎn qí shǒu qiě kuī yān, mào shén yì. cóng lì yòu shè zhī, zhōng qí xiōng. lì jīng, ruò yǒu jù, suì dōng xiàng ér qù. yǒu gù zhái, qí táng ào xuān jí shén hóng tè, rán jū zhě duō bào sǐ, shì yǐ kōng ér jiàn zhī qiě jiǔ. gù yòu sàn qí cháng shì wàn yáng lú qián, zhēn yuán zhōng, wèi yù shǐ fēn chá dōng tái, cháng yù mào qí zhái ér zhǐ yān. huò yuē: cǐ zhái yǒu guài, bù kě jū. qián yuē: wú zì néng mǐ zhī.
後一夕，虔與従吏同寢其堂，命僕使盡止於門外。従吏勇悍善射，於是執弓矢坐前軒下。夜將深，聞有叩門者，従吏即問之，應聲曰：「柳將軍遣奉書於盧侍御。」虔不應。已而投一幅書軒下，字似濡筆而書者，點畫纖然。虔命従吏視，其字云：「吾家於此有年矣。堂奧軒級，皆吾之居也；門神戶靈，皆吾之隸也。而君突入吾舍，豈其理耶！假令君有舍，吾入之可乎既不懼吾，寧不愧於心耶君速去，匆招敗亡之辱。」讀既畢，其書飄然四散，若飛燼之狀。俄又聞有言者：「柳將軍願見盧御史。」已而有大厲至，身長數十尋，立庭，手執一瓢。其従吏即引滿而發，中所執。其厲遂退，委其瓢。久之又來，俯軒而立，挽其首且窺焉，貌甚異。従吏又射之，中其胸。厲驚，若有懼，遂東向而去。有故宅，其堂奧軒級甚宏特，然居者多暴死，是以空而鍵之且久。故右散騎常侍萬陽盧虔，貞元中，為御史分察東台，常欲貿其宅而止焉。或曰：「此宅有怪，不可居。」虔曰：「吾自能弭之。」

zhì míng, qián mìng qióng qí jī, zhì zhái dōng xì dì, jiàn liǔ gāo bǎi yú chǐ, yǒu yī shǐ guàn qí shàng, suǒ wèi liǔ jiāng jūn yě. qián fá qí xīn. zì cǐ qí zhái jū zhě wú yàng. hòu suì yú, yīn zhòng gòu táng shì, yú wū wǎ xià de yī piáo, zhǎng yuē zhàng yú, yǒu shǐ guàn qí bǐng, jí jiāng jūn suǒ zhí zhī piáo yě.
至明，虔命窮其跡，至宅東隙地，見柳高百餘尺，有一矢貫其上，所謂柳將軍也。虔伐其薪。自此其宅居者無恙。後歲余，因重構堂室，於屋瓦下得一瓢，長約丈余，有矢貫其柄，即將軍所執之瓢也。