táng jiàn zhōng chū, yǒu lè ān rèn xū zhě, hǎo dú shū, bù xǐ chén sú shì, jū shēn shān zhōng, yǒu zhōng yān zhī zhì. cháng yī rì, bì guān zhòu zuò, yǒu yī wēng kòu mén lái yè, yī huáng yī, mào shén xiù, yè zhàng ér zhì. xū yán zuò yǔ yǔ. jì jiǔ, xū yà qí yán nè ér sè jǔ, shén yǒu bù lè shì, yīn wèn wēng yuē: hé wèi ér sè jǔ hū, qǐ fēi yǒu yōu yé bù rán, shì jiā yǒu jí ér wēng niàn zhī shēn yé! lǎo rén yuē: guǒ rú shì. wú yōu qí zi yī wèn gù jiǔ yǐ. qiě wǒ fēi rén, nǎi lóng yě. xī qù yī lǐ yǒu dà jiǎo, wú jiā zhī shù bǎi suì, jīn wèi yī rén suǒ kǔ, huò qiě jiāng jí, fēi zi bù néng tuō wǒ sǐ, zhé lái fèng sù. zi jīn xìng wèn wǒ, gù dé ér yán yě. xū yuē: mǒu chén zhōng rén ěr, dú zhī yǒu shī shū lǐ lè, tā shù zé mǒu bù néng xiǎo, rán hé yǐ tuō wēng zhī huò hū? lǎo rén yuē: dàn shòu wǒ yǔ, fēi jí tā shù, dú láo shù shí yán ér yǐ. xū yuē: yuàn shòu jiào. wēng yuē: hòu èr rì, yuàn zi wèi wǒ chén zhì jiǎo shàng, dāng tíng wǔ zhī jì, yǒu yī dào shì zì xī lái zhě, cǐ suǒ wèi huò wǒ zhě yě. dào shì dāng jié wǒ jiǎo zhōng shuǐ, qiě tú wǒ. zi cì qí jiǎo shuǐ jié, yí lì shēng hū yuē: tiān yǒu mìng, shā huáng lóng zhě sǐ. yán bì, jiǎo dāng mǎn. dào shì bì yòu wèi shù, zi yīn yòu hū zhī. rú shì zhě sān, wǒ dé wán qí shēng yǐ. bì zhòng bào, xìng wú tā wèi lǜ. xū nuò zhī. yǐ ér qí xiè shén kěn, jiǔ zhī fāng qù. lè ān rèn xū zhě,
唐建中初，有樂安任頊者，好讀書，不喜塵俗事，居深山中，有終焉之志。嘗一日，閉關晝坐，有一翁叩門來謁，衣黃衣，貌甚秀，曳杖而至。頊延坐與語。既久，頊訝其言訥而色沮，甚有不樂事，因問翁曰：「何為而色沮乎，豈非有憂耶不然，是家有疾而翁念之深耶！」老人曰：「果如是。吾憂俟子一問固久矣。且我非人，乃龍也。西去一里有大湫，吾家之數百歲，今為一人所苦，禍且將及，非子不能脫我死，輒來奉訴。子今幸問我，故得而言也。」頊曰：「某塵中人耳，獨知有詩書禮樂，他術則某不能曉，然何以脫翁之禍乎？」老人曰：「但授我語，非藉他術，獨勞數十言而已。」頊曰：「願受教。」翁曰：「後二日，願子為我晨至湫上，當亭午之際，有一道士自西來者，此所謂禍我者也。道士當竭我湫中水，且屠我。子伺其湫水竭，宜厲聲呼曰：『天有命，殺黃龍者死。』言畢，湫當滿。道士必又為術，子因又呼之。如是者三，我得完其生矣。必重報，幸無他為慮。」頊諾之。已而祈謝甚懇，久之方去。樂安任頊者，

hòu èr rì, xū suì wǎng shān xī, guǒ yǒu dà jiǎo. jí zuò yú jiǎo páng yǐ cì zhī. zhì dāng wǔ, hū yǒu piàn yún, zì xī rǎn rǎn ér jiàng yú jiǎo shàng, yǒu yī dào shì zì yún zhōng xià, qí rán ér zhǎng, yuē zhàng yú, lì jiǎo zhī àn, yú xiù zhōng chū mò fú shù dào tóu jiǎo zhōng. qǐng zhī, jiǎo shuǐ jǐn hé. jiàn yī huáng lóng tiē rán fǔ yú shā. xū jí lì shēng hū: tiān yǒu mìng, shā huáng lóng zhě sǐ. yán qì, jiǎo shuǐ jǐn yì. dào shì nù, jí yú xiù zhōng chū dān zì shù fú tóu zhī, jiǎo shuǐ yòu jié. jí zhèn shēng hū, rú qián cí, qí shuǐ zài yì. dào shì nù shén, fán shí qǐng, nǎi chū zhū fú shí yú dào, xiàng kōng zhì zhī, jǐn huà wèi chì yún, rù jiǎo, jiǎo shuǐ jí jié. hū zhī rú qián cí, jiǎo shuǐ yòu yì. dào shì gù wèi xū yuē: wú yī shí nián shǐ dé cǐ lóng wèi shí, nài hé zi rú shì yě, xī jiù cǐ yì lèi yé! nù zé shù yán ér qù. xū yì hái shān zhōng. lǎo rén lái xiè yuē: lài dé
後二日，頊遂往山西，果有大湫。即坐於湫旁以伺之。至當午，忽有片雲，自西冉冉而降於湫上，有一道士自雲中下，頎然而長，約丈余，立湫之岸，於袖中出墨符數道投湫中。頃之，湫水盡涸。見一黃龍帖然俯於沙。頊即厲聲呼：「天有命，殺黃龍者死。」言訖，湫水盡溢。道士怒，即於袖中出丹字數符投之，湫水又竭。即震聲呼，如前詞，其水再溢。道士怒甚，凡食頃，乃出朱符十餘道，向空擲之，盡化為赤雲，入湫，湫水即竭。呼之如前詞，湫水又溢。道士顧謂頊曰：「吾一十年始得此龍為食，奈何子儒士也，奚救此異類耶！」怒責數言而去。頊亦還山中。老人來謝曰：「賴得

shì xī, mèng qián shí lǎo rén lái xiè yuē: lài dé jūn zǐ jiù wǒ, bù rán, jǐ sǐ dào shì shǒu. shēn chéng suǒ gǎn, qiān wàn hé yán. jīn zòu yī zhū, kě yú jiǎo àn fǎng zhī, yòng biǎo wǒ xīn zhòng bào yě. xū wǎng xún zhī, guǒ dé yī lì jìng cùn zhū yú jiǎo àn cǎo zhōng, guāng yào dòng chè, dài bù kě shí. xū hòu tè zhì guǎng líng shì, yǒu hú rén jiàn zhī yuē: cǐ zhēn lí lóng zhī bǎo yě. ér shì rén mò kě dé. yǐ shù qiān wàn wèi jià ér shì zhī.
是夕，夢前時老人來謝曰：「賴得君子救我，不然，幾死道士手。深誠所感，千萬何言。今奏一珠，可於湫岸訪之，用表我心重報也。」頊往尋之，果得一粒徑寸珠於湫岸草中，光耀洞澈，殆不可識。頊後特至廣陵市，有胡人見之曰：「此真驪龍之寶也。而世人莫可得。」以數千萬為價而市之。