táng gù bīng bù shàng shū xiāo xīn cháng wèi jīng zhào yǐn. shí jīng shī dà hàn, yán yù zhī qì, zhēng wèi jí lì. dài zōng mìng zǎi chén xià yǒu sī rù sì shān chuān, fán yǒu yuè yú, shǔ qì yù shèng. shí tiān zhú sēng bù kōng sān zàng jū yú jìng zhù sì, sān zàng shàn yǐ chí niàn zhào lóng xìng yún yǔ. xīn yú shì yì sì, wèi sān zàng yuē: jīn zī jiāo yáng lěi yuè yǐ, shèng shàng xuán yōu, chè lè biǎn shí, suì xiōng shì niàn, mín zhài wèi yōu. xìng wú shī wèi jié tán chǎng zhì yǔ yě. sān zàng yuē: yì yǔ ěr. rán zhào lóng yǐ xìng yún yǔ, wú kǒng fēng léi zhī zhèn, yǒu hài yú shēng zhí, yòu hé bǔ yú jià sè yé! xīn yuē: xùn léi shén yǔ, chéng bù néng zī bǎi gǔ, shì zú yǐ qīng shǔ rè, ér shǎo jiě qián shǒu zhī bìng yě. yuàn wú cí yān. sān zàng bù huò yǐ, nǎi mìng qí tú, qǔ huá mù pí jǐn chǐ yú, zuǎn xiǎo lóng yú qí shàng, ér yǐ lú ōu xiāng shuǐ zhì yú qián, sān zàng zhuǎn zhòu, zhèn shé hū zhù. zhòu zhě shí qǐng, jí fā zuǎn lóng shòu xīn yuē: kě tóu cǐ yú qǔ jiāng zhōng. tóu qì jí hái, wú mào fēng yǔ. xīn rú yán tóu zhī. xuán yǒu bái lóng cái chǐ yú, yáo liè zhèn lín zì shuǐ chū, é ér shēn zhǎng shù zhàng, zhuàng rú yè sù, shū hū gèn tiān. xīn biān mǎ jí qū, wèi jí shù shí bù, yún wù níng huì, bào yǔ zhòu jiàng. bǐ zhì yǒng chóng lǐ, dào zhōng zhī shuǐ, yǐ ruò jué qú yǐ.
唐故兵部尚書蕭昕常為京兆尹。時京師大旱，炎郁之氣，蒸為疾癧。代宗命宰臣下有司褥祀山川，凡有月余，暑氣愈盛。時天竺僧不空三藏居於靜住寺，三藏善以持念召龍興雲雨。昕於是詣寺，謂三藏曰：「今茲驕陽累月矣，聖上懸憂，撤樂貶食，歲凶是念，民瘵為憂。幸吾師為結壇場致雨也。」三藏曰：「易與耳。然召龍以興雲雨，吾恐風雷之震，有害於生植，又何補於稼穡耶！」昕曰：「迅雷甚雨，誠不能滋百穀，適足以清暑熱，而少解黔首之病也。願無辭焉。」三藏不獲已，乃命其徒，取華木皮僅尺余，纘小龍於其上，而以爐甌香水置於前，三藏轉咒，震舌呼祝。咒者食頃，即發纘龍授昕曰：「可投此於曲江中。投訖亟還，無冒風雨。」昕如言投之。旋有白龍才尺余，搖鬣振鱗自水出，俄而身長數丈，狀如曳素，倏忽亘天。昕鞭馬疾驅，未及數十步，雲物凝晦，暴雨驟降。比至永崇里，道中之水，已若決渠矣。