kāi yuán zhōng, yáng shèn jīn wèi yù shǐ zhōng chéng. yī rì, jiāng rù cháo, jiā tóng kāi qí wài mén. jì qǐ suǒ, qí mén jìn bù kě jiě. shèn jīn qiě jīng qiě yì. jì tiān jiāng xiǎo, qí dǎo cóng lì zì wài jiàn shèn jīn mén yǒu yè chā, zhǎng zhàng yú, zhuàng jí yì, lì yú yǔ xià, yǐ zuǒ yòu shǒu jìn qí mén, huǒ wěn diàn móu, pàn gù zuǒ yòu. cóng lì jiàn zhī, jù jīng chù sì qù. jiǔ ér qú zhōng yú mǎ rén wù shāo duō, qí yè chā fāng nán xiàng ér qù. xíng zhě jiàn zhī, xián pì yì pū dì. shèn jīn wén qí shì, jù shén. hòu yuè yú, suì wèi lǐ lín fǔ suǒ wū, dì xiōng jiē zhū sǐ.
開元中，楊慎矜為御史中丞。一日，將入朝，家童開其外門。既啟鎖，其門噤不可解。慎矜且驚且異。洎天將曉，其導従吏自外見慎矜門有夜叉，長丈余，狀極異，立於宇下，以左右手噤其門，火吻電眸，盼顧左右。従吏見之，懼驚怵四去。久而衢中輿馬人物稍多，其夜叉方南向而去。行者見之，咸辟易仆地。慎矜聞其事，懼甚。後月余，遂為李林甫所誣，弟兄皆誅死。