dōng dōu táo huà lǐ yǒu kòng zhái, dà hé zhōng, zhāng xiù cái jiè dé yì yè. cháng hū hū bù ān, zì niàn wèi nán zǐ, dāng bào kāng kǎi zhī zhì, bù yí kuāng qiè yǐ zì ruǎn, yīn yí rù zhōng táng yǐ chù zhī. yè shēn yī zhěn, nǎi jiàn dào shì yǔ sēng tú gè shí wǔ rén cóng táng zhōng chū, xíng róng zhǎng duǎn jiē xiāng sì, pái zuò liù háng, wēi yí róng zhǐ, yī yī kě jìng. xiù cái yǐ wèi líng xiān suǒ jí, bù gǎn tì xī, yīn yáng qǐn yǐ kuī zhī. liáng jiǔ, bié yǒu èr wù zhǎn zhuǎn yú dì, měi yī wù gè yǒu èr shí yī yǎn, nèi sì yǎn shàn shàn rú huǒ sè, xiāng chí zhú, ér mù guāng xuàn zhuǎn, huò huō yǒu shēng. qūn xún jiān, sēng dào sān shí rén, huò chí huò zǒu, huò dōng huò xī, huò nán huò běi, dào shì yī rén dú lì yī chù, zé bèi yī sēng jī ér qù zhī. qí èr wù zhōu liú yú sēng dào zhī zhōng, wèi cháng zàn xī. rú cǐ zhēng xiāng jī tuán, huò fēn huò jù. yī rén hū jiào yún: zhuō jué yǐ. yán jìng, sēng dào jiē mò rán ér xī. nǎi jiàn èr wù xiāng wèi yuē: xiàng zhě qún sēng yǔ dào liú miào fǎ jué gāo, rán jiē lài wǒ èr wù chéng qí jiào xíng ěr, bù rán, ān dé chēng zhuō jué zāi! xiù cái nǎi zhī bì yāo guài yě, yīn yǐ zhěn ér zhì zhī. sēng dào sān shí rén yǔ èr wù yī shí jīng zǒu, yuē: bù sù qù, wú bèi qiě wèi cuò dà suǒ shǐ yě. suì jiē bù jiàn. míng rì sōu xún zhī, yú bì jiǎo zhōng de yī bài náng, zhōng yǒu zhǎng háng zǐ sān shí gè bìng tóu zǐ yī shuāng ěr.
東都陶化里有空宅，大和中，張秀才借得肄業。常忽忽不安，自念為男子，當抱慷慨之志，不宜恇怯以自軟，因移入中堂以處之。夜深欹枕，乃見道士與僧徒各十五人従堂中出，形容長短皆相似，排作六行，威儀容止，一一可敬。秀才以為靈仙所集，不敢惕息，因佯寢以窺之。良久，別有二物展轉於地，每一物各有二十一眼，內四眼剡剡如火色，相馳逐，而目光眩轉，砉剨有聲。逡巡間，僧道三十人，或馳或走，或東或西，或南或北，道士一人獨立一處，則被一僧擊而去之。其二物周流於僧道之中，未嘗暫息。如此爭相擊摶，或分或聚。一人忽叫云：「卓絕矣。」言竟，僧道皆默然而息。乃見二物相謂曰：「向者群僧與道流妙法絕高，然皆賴我二物成其教行耳，不然，安得稱卓絕哉！」秀才乃知必妖怪也，因以枕而擲之。僧道三十人與二物一時驚走，曰：「不速去，吾輩且為措大所使也。」遂皆不見。明日搜尋之，於壁角中得一敗囊，中有長行子三十個並骰子一雙耳。