xīng shì yú chūn tán, wèi rén tuī suàn, duō qí zhōng. ǒu báo yóu xiāng hàn, yǔ yī shì rén tóng zhōu, lùn pō kuǎn qià, jiǔ ér guài qí bù mián bù shí, yí wèi xiān guǐ. yè zhōng mì jié zhī, shì rén yuē: wǒ fēi xiān fēi guǐ, wén chāng sī lù zhī shén yě. yǒu shì yì nán yuè, yǔ jūn yǒu yuán, gù dé shù rì zhōu xuán ěr. yú yīn wèn zhī yuē: wú yú mìng lǐ, zì wèi pō shēn, cháng tuī mǒu dāng dà guì ér jìng wú yàn, jūn sī lù jí, dāng zhī qí yóu. shì rén yuē: shì mìng běn guì, yǐ rè zhōng xuē jiǎn shí zhī qī yǐ. yú yuē: shì huàn rè zhōng, shì yì cháng qíng, hé míng zhé ruò shì zhī zhòng? shì rén yuē: shì huàn rè zhōng, qí qiáng hàn zhě, bì hù quán hù quán zhě bì hěn ér bì. qí chán ruò zhě bì gù wèi, gù wèi zhě bì xiǎn ér shēn. qiě hù quán gù wèi, shì bì zào jìng, zào jìng xiāng yà, shì bì pái jǐ. zhì yú pái jǐ, zé bù wèn rén zhī xián fǒu, ér wèn dǎng zhī yì tóng. bù jì shì zhī kě fǒu, ér jì jǐ zhī shèng fù. liú bì bù kě shèng yán yǐ. shì qí è zài tān kù shàng. shòu qiě xuē jiǎn, hé zhǐ yú lù hū? yú yīn jì qí yǔ, yuè liǎng suì yú mǒu guǒ zú.
星士虞春潭，為人推算，多奇中。偶薄游襄漢，與一士人同舟，論頗款洽，久而怪其不眠不食，疑為仙鬼。夜中密詰之，士人曰：我非仙非鬼，文昌司祿之神也。有事詣南嶽，與君有緣，故得數日周旋耳。虞因問之曰：吾於命理，自謂頗深，嘗推某當大貴而竟無驗，君司祿籍，當知其由。士人曰：是命本貴，以熱中削減十之七矣。虞曰：仕宦熱中，是亦常情，何冥謫若是之重？士人曰：仕宦熱中，其強悍者，必怙權；怙權者必狠而愎。其孱弱者必固位，固位者必險而深。且怙權固位，是必躁競，躁競相軋，是必排擠。至於排擠，則不問人之賢否，而問黨 之異同。不計事之可否，而計己之勝負。流弊不可勝言矣。是其惡在貪酷上。壽且削減，何止於祿乎？虞陰記其語，越兩歲余某果卒。

zhāng xuàn ěr xiān shēng zhī zú, yǒu yǐ hú nǚ wèi qiè zhě. bié yíng jìng shì jū zhī, chuáng wéi qì jù yǔ rén wú yì. dàn zì yǒu bì ǎo, bù yòng zhāng zhī nú lì ěr. shì wú xiān chén, wéi zuò jiǔ jué yīn qì sēn rán, yì shí wén xiào yǔ, ér bù dǔ qí xíng. zhāng gù jù zú, měi yīn qī yàn jí, duō qǐng yī jiàn, jiē bù xǔ. yī rì zhāng gù qiáng zhī, zé yuē: mǒu jiā mǒu niáng zǐ yóu kě, tā rén duàn bù kě yě. rù shì xiāng wù, jǔ zhǐ xián yǎ, mào sì sān shí xǔ rén. jié yǐ shì zhōng hán lǐn zhī gù, yuē: niáng zǐ zì xīn jì ěr, shì gù wú tā yě. hòu zhāng jié yǐ dú jiàn shì rén zhī gù, yuē: rén yáng lèi, guǐ yīn lèi, hú jiè yú rén guǐ zhī jiān, rán yì yīn lèi yě. gù chū héng yǐ yè. bái zhòu shèng yáng zhī shí, bù gǎn qīng yǔ rén jiē yě. mǒu niáng zǐ yáng qì yǐ shuāi, gù wú dé jiàn. zhāng tì rán yuē: rǔ rì yǔ wú qǐn chù, wú qí shuāi hū? yuē: cǐ bié yǒu gù, fán hú zhī mèi rén yǒu liǎng tú, yī yuē gǔ huò, yī yuē sù yīn, gǔ huò zhě, yáng wèi yīn shí zé bìng, shí jǐn zé sǐ. sù yīn zé rén běn yǒu yuán, qì zì xiāng gǎn, yīn yáng xī hé, gù kě jiǔ ér xiāng ān. rán gǔ huò zhě shí zhī jiǔ, sù yīn zhě shí zhī yī. qí gǔ huò zhě, yì bì zì chēng sù yīn. dàn yǐ shāng rén bù shāng rén, zhī qí zhēn wěi ěr. hòu jiàn zhī rén, guǒ bù jiǔ xià shì.
張鉉耳先生之族，有以狐女為妾者。別營靜室居之，床 帷器具與人無異。但自有婢媼，不用張之奴隸耳。室無纖塵，惟坐久覺陰氣森然，亦時聞笑語，而不睹其形。張故巨族，每姻戚宴集，多請一見，皆不許。一日張固強之，則曰：某家某娘子猶可，他人斷不可也。入室相晤，舉止嫻雅，貌似三十許人。詰以室中寒凜之故，曰：娘子自心悸耳，室故無他也。後張詰以獨見是人之故，曰：人陽類，鬼陰類，狐介於人鬼之間，然亦陰類也。故出恆以夜。白晝盛陽之時，不敢輕與人接也。某娘子陽氣已衰，故吾得見。張惕然曰：汝日與吾寢處，吾其衰乎？曰：此別有故，凡狐之媚人有兩途，一曰蠱惑，一曰夙因，蠱惑者，陽為陰蝕則病，蝕盡則死。夙因則人本有緣，氣自相感，陰陽翕合，故可久而相安。然蠱惑者十之九，夙因者十之一。其蠱惑者，亦必自稱夙因。但以傷人不傷人，知其真偽耳。後見之人，果不久下世。

luó yǔ jiǎ bǐ wū ér jū, luó fù jiǎ pín. luó yù bìng jiǎ zhái, ér lēi qí zhí. yǐ shòu tā rén, luó yòu zǔ náo zhī. jiǔ ér yì jiǒng, bù dé yǐ jiǎn zhí shòu luó. luó jīng yíng gǎi zào, tǔ mù yī xīn, luò chéng zhī rì, shèng yán jì shén, zhǐ qián fǔ rán, hū kuáng fēng juǎn qǐ zhe liáng shàng, liè yàn zhòu fā, yān méi bèng sàn rú yǔ luò, dàn zhǐ jiān cùn chuán bù yí, bìng qí jiù lú xián yān. fāng huǒ qǐ shí, zhòng shǒu jiāo jiù, luó fǔ yīng zhǐ zhī, yuē: qǐng huǒ guāng zhōng, wú huǎng hū jiàn jiǎ zhī wáng fù, shì qí yuàn dú zhī suǒ wèi, jiù wú yì yě. wú huǐ wú jí yǐ. jí hū jiǎ zi zhì, yǐ yú tián èr shí mǔ shū quàn zèng zhī. zì shì gǎi háng cóng shàn, jìng yǐ shòu kǎo zhōng.
羅與賈比屋而居，羅富賈貧。羅欲並賈宅，而勒其值。以售他人，羅又阻撓之。久而益窘，不得已減值售羅。羅經營改造，土木一新，落成之日，盛筵祭神，紙錢甫燃，忽狂風捲起著樑上，烈焰驟發，煙煤迸散如雨落，彈指間寸椽不遺，並其舊廬癎焉。方火起時，眾手交 救，羅拊膺止之，曰：頃火光中，吾恍惚見賈之亡父，是其怨毒之所為，救無益也。吾悔無及矣。急呼賈子至，以腴田二十畝書券贈之。自是改行從善，竟以壽考終。

cāng zhōu fán shì fú jī, hé gōng mǒu guān zài yān. jiàng jī zhě guān dì yě. hū dà shū yuē: mǒu lái qián, rǔ jù wén chàn huǐ, yǔ duō huí hù, duì shén shàng ěr, duì rén kě zhī. fū wù shāng rén zhě guò yě, huí hù zé è yǐ. tiān dào yòu guò ér jí è, qí tīng rǔ qiǎo biàn hū! qí rén fú dì tì xī, huī hàn rú yǔ, zì shì yàng yàng rú yǒu shī, shù yuè bìng zú, jìng bù zhī suǒ chàn huǐ zhě hé shì yě.
滄州樊氏扶乩，河工某官在焉。降乩者關帝也。忽大書曰：某來前，汝具文懺悔，語多回護，對神尚爾，對人可知。夫誤傷人者過也，回護則惡矣。天道宥過而殛惡，其聽汝巧辯乎！其人伏地惕息，揮汗如雨，自是怏怏如有失，數月病卒，竟不知所懺悔者何事也。

chǔ sì nóng jiā yǒu fù gū tóng qǐn zhě, yè yǔ qiáng pǐ, ní tǔ sù sù xià, fù wén shēng jí qǐ, yǐ bèi fù qiáng ér jí hū gū xǐng, gū pú fú duò kàng xià, fù jìng yā yān. qí shī zhèng dāng gū wò chù, shì zhēn xiào fù, yǐ wēi jiàn wú rén wén yú guān, jiǔ ér bìng yì qí xìng shì yǐ. xiāng chuán fù sǐ zhī hòu, gū kū zhī tòng, yī rì, lín rén gào qí gū yuē: yè mèng rǔ fù, guān pèi lái yuē, chuán yǔ wǒ gū, wú kū wǒ. wǒ yǐ dài sǐ zhī gù, jīn yǐ wèi shén yǐ. xiāng zhī fù lǎo jiē yuē: wú yè suǒ mèng yì rú shì. huò yuē fù guǒ wèi shén, hé bù shì mèng yú qí gū, cǐ xiāng lín yù huǎn qí tòng, zào shì yán yě. yú wèi zhōng xiào jié yì, mò bì wèi shén. tiān dào zhāo zhāo, lì yǒu zhèng yàn, cǐ shì kě yǐ xìn qí yǒu. jí yuē yī rén zào yán, zhòng rén fù hè, tiān shì zì wǒ mín shì, tiān tīng zì wǒ mín tīng. rén xīn yǐ wèi shén, tiān yì bì yǐ wèi shén yǐ. hé bì yòu yí qí wàng yān.
褚寺農家有婦姑同寢者，夜雨牆圮，泥土簌簌下，婦聞聲急起，以背負牆而疾呼姑醒，姑匍匐墮炕下，婦竟壓焉。其屍正當姑臥處，是真孝婦，以微賤無人聞於官，久而並佚其姓氏矣。相傳婦死之後，姑哭之慟，一日，鄰人告其姑曰：夜夢汝婦，冠帔來曰，傳語我姑，無哭我。我以代死之故，今已為神矣。鄉之父老皆曰：吾夜所夢亦如是。或曰婦果為神，何不示夢於其姑，此鄉鄰欲緩其慟，造是言也。余謂忠孝節義，歿必為神。天道昭昭，歷有證驗，此事可以信其有。即曰一人造言，眾人附和，天視自我民視，天聽自我民聽。人心以為神，天亦必以為神矣。何必又疑其妄焉。

zhǎng shān niè sōng yán, yǐ zhuàn kè yóu jīng shī. cháng guǎn yú jiā, yán qí xiāng yǒu yǔ hú yǒu zhě, měi bīn péng yàn jí, zhāo zhī tóng zuò, yǐn shí xiào yǔ, wú yì yú rén. wéi wén shēng ér bù dǔ qí xíng ěr. huò qiáng shǐ xiāng jiàn, yuē: duì miàn bù dǔ, hé yǐ wèi xiāng jiāo . hú yuē: xiāng jiāo zhě jiāo yǐ xīn, fēi jiāo yǐ mào yě. fū rén xīn pǒ cè, xiǎn yú shān chuān, jī jǐng wàn duān, yóu sī yǐn fú. zhū jūn bù jiàn qí xīn, yǐ mào xiāng jiāo , fǎn yǐ wèi mì yú bù jiàn mào duān, fǎn yǐ wèi shū, bù yì bèi hū? tián bái yán yuē: cǐ hú zhī yuè shì shēn yǐ.
長山聶松岩，以篆刻游京師。嘗館余家，言其鄉有與狐友者，每賓朋宴集，招之同坐，飲食笑語，無異於人。惟聞聲而不睹其形耳。或強使相見，曰：對面不睹，何以為相交 。狐曰：相交 者交 以心，非交 以貌也。夫人心叵測，險於山川，機阱萬端，由斯隱伏。諸君不見其心，以貌相交 ，反以為密；於不見貌端，反以為疏，不亦悖乎？田白岩曰：此狐之閱世深矣。

sù níng lǎo rú wáng dé ān, kāng xī bǐng xū jìn shì yě. xiān yáo ān gōng cóng shòu yè yān. cháng xià rì guò yǒu rén jiā, ài qí yuán tíng xuān shuǎng, yù xià tà yú shì. yǒu rén yǐ yè yǒu guǐ wù cí, wáng yīn jǔ suǒ jiàn yī shì yuē: jiāng nán cén shēng, cháng jiè sù cāng zhōu zhāng dié zhuāng jiā, bì zhāng zhōng kuí xiàng, qí gāo rú rén, qián fù chén yī zì míng zhōng, cén chén zuì jiù qǐn, jiē wèi jí jiàn. yè bàn jiǔ xǐng, yuè míng rú zhòu, wén jī lún gé gé, yǐ chà shén, hū jiàn huà xiàng, yǐ wèi qí guǐ, qǔ àn shàng duān yàn yǎng jī zhī, dà shēng pēng rán, zhèn dòng hù yǒu. tóng pú pái tà rù shì, zé mò shěn lín lí, tóu miàn jù hēi, huà qián zhōng jí yù píng cí dǐng, yǐ suì liè yǐ. wén zhě wú bù jué dào. rán zé dòng yún jiàn guǐ, jiē rén zì dǎn qiè ěr. guǐ jiū zài hé chù yé? yǔ fǔ tuō kǒu, qiáng yú hū yīng shēng yuē: guǐ jí zài cǐ, yè dāng bài yè, xìng wù yǐ yàn jiàn jī. wáng mò rán jìng chū, hòu cháng jǔ yǐ gào mén rén yuē: guǐ wú bái zhòu duì yǔ lǐ, cǐ bì hú yě. wú dé kǒng bù zú shèng yāo, shì yǐ bì zhī. gài zhōng chí wú guǐ zhī lùn yě.
肅寧老儒王德安，康熙丙戌進士也。先姚安公從受業焉。嘗夏日過友人家，愛其園亭軒爽，欲下榻於是。友人以夜有鬼物辭，王因舉所見一事曰：江 南岑生，嘗借宿滄州張蝶莊家，壁張鍾馗像，其高如人，前復陳一自鳴鐘，岑沉醉就寢，皆未及見。夜半酒醒，月明如晝，聞機輪格格，已詫甚，忽見畫像，以為奇鬼，取案上端硯仰擊之，大聲砰然，震動戶牖。僮僕排闥入視，則墨瀋淋漓，頭面俱黑，畫前鍾及玉瓶磁鼎，已碎裂矣。聞者無不絕倒。然則動雲見鬼，皆人自膽怯耳。鬼究在何處耶？語甫脫口，牆隅忽應聲曰：鬼即在此，夜當拜謁，幸勿以硯見擊。王默然竟出，後嘗舉以告門人曰：鬼無白晝對語理，此必狐也。吾德恐不足勝妖，是以避之。蓋終持無鬼之論也。

míng qì, gǔ zhī zàng lǐ yě, hòu shì fù zào zhǐ chē zhǐ mǎ, mèng yún qīng gǔ wǎn gē yuē: míng míng hé suǒ xū, jǐn wǒ shēng rén yì. gài gū yǐ huǎn tòng yún ěr. rán zhǎng ér rǔ jí bìng gé shí, qí nǚ wèi fén yī zhǐ mǎ, rǔ jí jué ér fù sū yuē: wú hún chū mén, máng máng rán bù zhī suǒ xiàng, yù lǎo pú wáng lián shēng qiān yī mǎ lái, sòng wǒ guī. hèn qí zú bǒ, pō diān bǒ bù shì, fén mǎ zhī nú qì rán yuē: shì nú zuì yě. jǔ huǒ shí shí wù zhé qí zú. yòu liù cóng jiù mǔ cháng shì, mí liú shí nán nán zì yǔ yuē: shì wǎng kàn xīn zhái pō jiā, dàn dōng bì sǔn huài, kě nài hé? shì jí zhě wǎng shì qí guān, guǒ zuǒ cè xiǔ, chuān yī xiǎo kǒng, jiàng yǔ dū gōng zhě shàng jūn wèi jué yě.
明器，古之葬禮也，後世復造紙車紙馬，孟雲卿古輓歌曰：冥冥何所須，盡我生人意。蓋姑以緩慟云爾。然長兒汝佶病革時，其女為焚一紙馬，汝佶絕而復甦曰：吾魂出門，茫茫然不知所向，遇老僕王連升牽一馬來，送我歸。恨其足跛，頗顛簸不適，焚馬之奴泣然曰：是奴罪也。舉火時實誤折其足。又六從舅母常氏，彌留時喃喃自語曰：適往看新宅頗佳，但東壁損壞，可奈何？侍疾者往視其棺，果左側朽，穿一小孔，匠與督工者尚均未覺也。

lǐ yòu dān xiān shēng yán, xī yǒu hán shì xià dì zhě, fén qí yí juǎn, dié sù yú wén chāng cí. yè mèng shén yǔ yuē: ěr dú shū bàn shēng, shàng bù zhī qióng dá yǒu mìng yé? cháng shì xiān yáo ān gōng, ǒu shù shì shì. xiān yáo ān gōng fú rán yuē: yòu dān yīng jǔ zhī shì, chuán cǐ yǔ zé kě, rǔ bèi shǒu zhǎng wén héng zhě, chuán cǐ yǔ zé bù kě. jù kuí táng zhù, yǒu xióng xiào gǎn xiāng guó tí lián yuē: hè hè kē tiáo, xiù lǐ cháng cún wéi bái jiǎn. míng míng àn dú, lián qián hé chù yǒu zhū yī. rǔ wèi zhī jiàn hū?
李又聃先生言，昔有寒士下第者，焚其遺卷，牒訴於文昌祠。夜夢神語曰：爾讀書半生，尚不知窮達有命耶？嘗侍先姚安公，偶述是事。先姚安公怫然曰：又聃應舉之士，傳此語則可，汝輩手掌文衡者，傳此語則不可。聚奎堂柱，有熊孝感相國題聯曰：赫赫科條，袖裡常存惟白簡。明明案牘，簾前何處有朱衣。汝未之見乎？

hǎi yáng lǐ yù diǎn qián bèi yán, yǒu liǎng shēng dú shū fó sì. yè fāng nì xiá, hū bì shàng xiàn dà yuán jìng, jìng zhàng yú, guāng míng rú zhòu, háo fà bì dǔ, wén yán jì yǔ yuē: fó fǎ guǎng dà, gù bù rǔ chēn, dàn rǔ zì shì jìng zhōng, shì hé xíng zhuàng. yú wèi yōu qī mì yuē, bì wú rén zài páng, shì shuí jiàn zhī. liǎng shēng duàn wú zì yán lǐ, yòu hé yǐ wén zhī, rán qí shì wèi lǐ suǒ yí yǒu, gù bù bì yǐ zi xū wū yǒu shì zhī. yù diǎn yòu yán, yǒu lǎo rú shè zhàng fèi pǔ zhōng, yī yè wén yuán wài yín é shēng, é yòu wén biàn lùn shēng, yòu wén xiāo zhēng shēng, yòu wén gòu lì shēng, jiǔ zhī suì wén ōu jī shēng, pǔ hòu kuàng wú jū rén, xīn zhī wèi guǐ, fāng zhàn lì jiān, yǐ dòu zhì chuāng wài, qí yī shèng qì dà hū yuē: qú píng bó wú wén, shí wèi yuān fèn, jīn tóng jiù zhèng yú xiān shēng. yīn lǎng yín shù bǎi yán, jù jù shǒu zì jī jié, qí yī qiě shēn yín hū tòng, qiě wēi shěn zhī. lǎo rú tì xī bù gǎn yán, qí yī lì shēng yuē: xiān shēng jiū yǐ wèi rú hé. lǎo rú niè rú jiǔ zhī, yǐ é kòu zhěn yuē: jī lē bù zú yǐ dāng zūn quán. qí yī dà xiào qù, qí yī wǎng lái chuāng wài, qì xiū xiū rán. zhì jī míng nǎi jì yún. wén zhī jiāo zhōu fǎ huáng shang, yú wèi cǐ yì huáng shang yù yán yě.
海陽李玉典前輩言，有兩生讀書佛寺。夜方昵狎，忽壁上現大圓鏡，徑丈余，光明如晝，毫髮畢睹，聞檐際語曰：佛法廣大，固不汝嗔，但汝自視鏡中，是何形狀。余謂幽期密約，必無人在旁，是誰見之。兩生斷無自言理，又何以聞之，然其事為理所宜有，固不必以子虛烏有視之。玉典又言，有老儒設帳廢圃中，一夜 聞垣外吟哦聲，俄又聞辯論聲，又聞囂爭聲，又聞詬詈聲，久之遂聞毆擊聲，圃後曠無居人，心知為鬼，方戰慄間，已斗至窗外，其一盛氣大呼曰：渠評駁吾文，實為冤憤，今同就正於先生。因朗吟數百言，句句手自擊節，其一且呻吟呼痛，且微哂之。老儒惕息不敢言，其一厲聲曰：先生究以為如何。老儒囁嚅久之，以額叩枕曰：雞肋不足以當尊拳。其一大笑去，其一往來窗外，氣咻咻然。至雞鳴乃寂雲。聞之膠州法黃裳，余謂此亦黃裳寓言也。

tiān jīn mèng shēng wén mào yǒu juàn cái, zhāng shí lín xiān shēng zuì ài zhī, yī rì sǎo mù guī, yù mèng yú lù páng jiǔ sì, jiàn qí bì shàng xīn xiě yī shī yuē: dōng fēng jiǎn jiǎn yàng chūn yī, xìn bù xún fāng xìn bù guī, hóng yìng táo huā rén yī xiào, yuán zhē yáng liǔ yàn shuāng fēi, pái huái qū jìng lián xiāng cǎo, chóu chàng qiáo lín guà luò huī, jì qǔ jīn zhāo yán zhù chù, jiǔ lóu xī pàn shì chái fēi. jié qí suǒ yǐ, huì bù yán. gù jié zhī shǐ yún, shì yú dào cè jiàn lì nǚ, qí róng jué dài, gù zuò cǐ jì qí zài chū, zhāng wèn qí chù, mèng shǒu zhǐ zhī. zhāng dà hài yuē: shì mǒu jiā fén yuàn, huāng fèi jiǔ yǐ, ān dé yǒu shì. tóng wǎng xún zhī, guǒ mǎ liè péng kē, yǎo wú rén jī.
天津孟生文皃有雋才，張石鄰先生最愛之，一日掃墓歸，遇孟於路旁酒肆，見其壁上新寫一詩曰：東風翦翦漾春衣，信步尋芳信步歸，紅映桃花人一笑，緣遮楊柳燕雙飛，徘徊曲徑憐香草，惆悵喬林掛落暉，記取今朝延佇處，酒樓西畔是柴扉。詰其所以，諱不言。固詰之始雲，適於道側見麗女，其容絕代，故坐此冀其再出，張問其處，孟手指之。張大駭曰：是某家墳院，荒廢久矣，安得有是。同往尋之，果馬鬣蓬科，杳無人跡。

yú zài wū lǔ mù qí shí, yī rì, bào jūn xiào wáng mǒu, chà yùn yī lí jūn xiè, qí qī dú chù, jīn rì guò wǔ, mén bù qǐ, hū zhī bù yīng, dāng yǒu tā gù. yīn xí dí huà tóng zhī mù jīn tài wǎng kān, pò fēi ér rù, zé nán nǚ èr rén, gòng zhěn wò luǒ tǐ xiāng bào, jiē pōu liè qí fù sǐ. nán zǐ bù zhī hé zì lái, yì wú shí zhě. yán wèn lín lǐ, máng wú duān xù, nǐ yǐ yí yù jié yǐ. shì xī, nǚ shī hū shēn yín, shǒu zhě jīng shì, yǐ fù shēng, yuè rì néng yán. zì gòng yǔ shì rén yòu xiāng ài, jì jià yóu sī huì, hòu suí fū zhù fáng xī yù, shì rén niàn zhī bù shì, fù xún fǎng ér lái, fǔ zhì mén, jí yǐn rù shì. gù lín lǐ jiē wèi jué, lǜ zàn huì zhōng lí, suì xiāng yuē tóng sǐ, shòu rèn shí tòng jí hūn mí, shū rú mèng jué, zé hún yǐ lí tǐ. jí mì shì rén, bù zhī hé wǎng. wéi dú lì shā qì zhōng, bái cǎo huáng yún, sì wú biān jì. zhèng páng huáng jiān, wèi yī guǐ fù qù. zhì yī guān fǔ, shén jiàn jié rǔ. yún shì suī wú chǐ, mìng shàng wèi zhōng. chì zhàng yī bǎi, qū zhī fǎn. zhàng nǎi tiě zhù, bù shèng chǔ dú, fù yūn jué. jí jiàn sū, zé huí shēng yǐ. shì qí gǔ, guǒ zhàng hén zhòng dié. zhù fáng dà chén bā gōng yuē: shì yǐ shòu míng fá, jiān zuì kě wù zhòng kē yǐ. yú wū lǔ mù qí zá shī yǒu yuē: yuān yāng bì jìng bù shuāng fēi, tiān shàng rén jiān jiù yuàn wéi, bái cǎo xiāo xiāo mái lǚ chèn, yī shēng cháng duàn huá shān jī. jí yǒng cǐ shì yě.
余在烏魯木齊時，一日，報軍校王某，差運伊犁軍械，其妻獨處，今日過午，門不啟，呼之不應，當有他故。因檄迪化同知木金泰往勘，破扉而入，則男女二人，共枕臥裸體相抱，皆剖裂其腹死。男子不知何自來，亦無識者。研問鄰里，茫無端緒，擬以疑獄結矣。是夕，女屍忽呻吟，守者驚視，已復生，越日能言。自供與是人幼相愛，既嫁猶私會，後隨夫駐防西域，是人念之不釋，復尋訪而來，甫至門，即引入室。故鄰里皆未覺，慮暫會終離，遂相約同死，受刃時痛極昏迷，倏如夢覺，則魂已離體。急覓是人，不知何往。惟獨立沙磧中，白草黃雲，四無邊際。正彷徨間，為一鬼縛去。至一官府，甚見詰辱。雲是雖無恥，命尚未終。叱杖一百，驅之返。杖乃鐵鑄，不勝楚毒，復暈絕。及漸蘇，則回生矣。視其股，果杖痕重疊。駐防大臣巴公曰：是已受冥罰，奸罪可勿重科矣。余烏魯木齊雜詩有曰：鴛鴦畢竟不雙飛，天上人間舊願違，白草蕭蕭埋旅櫬，一生腸斷華山畿。即詠此事也。

zhū qīng yún yán, cháng yǔ gāo xī yuán sàn bù shuǐ cì. shí chūn bīng chū pàn, jìng lǜ yíng róng, gāo yuē: yì wǎn táng yǒu yú lín kě lián zǐ, yā máo zì rán bì jù, wú yī zì yán chūn shuǐ, ér qíng bō huá hù zhī zhuàng, rú zài mù qián. xī bù jì qí xìng míng yǐ. zhū chén sī wèi duì, wén lǎo liǔ hòu yǒu rén yǔ yuē: cǐ chū táng liú xī yí shī, fēi wǎn táng yě. qū shì wú yī rén, zhū sǒng rán yuē: bái rì jiàn guǐ yǐ. gāo wēi xiào yuē: rú cǐ guǐ, jiàn yì dà jiā, dàn kǒng bù kěn xiāng jiàn ěr. duì shù sān yī ér xíng. guī jiǎn liú shī, guǒ yǒu cǐ èr yǔ. yú ǒu yǐ gào dài dōng yuán, dōng yuán yīn yán yǒu liǎng shēng zhú xià duì tán, zhēng chūn qiū zhōu zhēng xià zhèng, wǎng fù shén kǔ, chuāng wài hū tài xī yán yuē: zuǒ shì zhōu rén, bù róng bù zhī zhōu zhēng shuò, èr xiān shēng hé bì cí fèi yě. chū shì chuāng wài, wéi yī xiǎo tóng fāng hān shuì. guān cǐ èr shì rú zhě rì tán kǎo zhèng, jiǎng yuē ruò jī gǔ, dòng zhì shí sì wàn yán. ān zhī míng míng zhī zhōng, wú zài páng yé yú zhě hū?
朱青雲言，嘗與高西園散步水次。時春冰初泮，淨綠瀛溶，高曰：憶晚唐有魚鱗可憐紫，鴨毛自然碧句，無一字言春水，而晴波滑笏之狀，如在目前。惜不記其姓名矣。朱沉思未對，聞老柳後有人語曰：此初唐劉希夷詩，非晚唐也。趨視無一人，朱悚然曰：白日見鬼矣。高微笑曰：如此鬼，見亦大佳，但恐不肯相見耳。對樹三揖而行。歸檢劉詩，果有此二語。余偶以告戴東原，東原因言有兩生燭下對談，爭春秋周正夏正，往復甚苦，窗外忽太息言曰：左氏周人，不容不知周正朔，二先生何必詞費也。出視窗外，惟一小僮方酣睡。觀此二事儒者日談考證，講曰若稽古，動至十四萬言。安知冥冥之中，無在旁揶揄者乎？