yì wèi liù jīng yí xùn zǔ, shī guān wàn lǐ fēng huà jī.
易为六经彝训祖，诗关万里风化机。

zhōu kǒng pài wài shuí fù dé, shāng cì yán hòu zhī zhě shuí.
周孔派外谁复得，商赐言后知者谁。

chuān záo bǒ nòng dào jīn rì, jiā zì wèi shī rén zì yì.
穿凿簸弄到今日，家自为诗人自易。

shù bù jí lǐ shù yì wàng, yín ér wú yòng yín hé yì.
数不及理数亦妄，吟而无用吟何益。

jīng fáng bèi, wǎn táng shī,
京房辈，晚唐诗，

bèi miù zhī qú lí zhī mí. suī bù néng wéi běn zhēn lèi,
悖谬之渠漓之靡。虽不能为本真累，

néng wù lái zhě tāo tāo dì. yín mù duō yuán kuí bì zhào,
能误来者滔滔地。鄞幕多缘奎壁照，

tiě zuò jǐ liáng zhǔ gōng dào. yǒu shí fā jīng běn zhǐ zuò hǔ pí,
铁做脊梁主公道。有时发经本旨坐虎皮，

yǒu shí xù gǔ zhèng yīn chì chán zào. lǎo fū mào yǐ bù chū shān,
有时续古正音斥蝉噪。老夫耄矣不出山，

sù xué yǐ duò hán huī xián. zhuō zāi sī wén yǒu kě zōng,
宿学已堕寒灰閒。卓哉斯文有可宗，

shēn suī bù qián xīn yǐ pān. èr sōng zhǔ rén hū chuán yì,
身虽不前心已攀。二松主人忽传意，

wèi céng chǐ jí qióng xìng le. shēng lái qiàn shí hán jīng zhōu,
谓曾齿及穷姓了。生来欠识韩荆州，

wǒ yì zì fēn chén wú jǐ. cǐ xīn hú wéi hū lái zāi,
我亦自分陈无己。此心胡为乎来哉，

qīng fēng míng yuè gān dǎn kāi. mǎn tiān xià shì shì wèi shì,
清风明月肝胆开。满天下是事为事，

zhōng guī mǐn shǒu jīng lún cái. rén wén suǒ yǐ jīng tiān dì,
终归敏手经纶才。人文所以经天地，

zhí xū xiān jiē shān huǒ bēn. mín shì suǒ yǐ shòu gēn běn,
直须掀揭山火贲。民事所以寿根本，

yào shǐ rén rén gē jì zuì. zì gù guāng yīn pò xià chōng,
要使人人歌既醉。自顾光阴迫下舂，

yóu yù shì mù rú shù gōng. bù néng sòng tài jiāo yú fēng yún zhī biǎo,
犹欲拭目儒术功。不能颂泰交于风云之表，

yì kě gē fēng nián yú quǎn mǔ zhī zhōng.
亦可歌丰年于畎亩之中。