rǔ yán guāng lù shū.
　　辱顏光祿書。

yǐ tú huà fēi zhǐ yì xíng. chéng dāng yǔ yì xiàng tóng tǐ. ér gōng zhuàn lì zhě, zì yǐ shū qiǎo wèi gāo. yù qí bìng biàn zǎo huì, hé qí yōu tóng.
　　以圖畫非止藝行。成當與《易》象同體。而工篆隸者，自以書巧為高。欲其並辯藻繪，核其攸同。

fū yán huì huà zhě, jìng qiú róng shì ér yǐ. qiě gǔ rén zhī zuò huà yě, fēi yǐ àn chéng yù biàn fāng zhōu biāo zhèn fù huà jìn liú. běn hū xíng zhě róng líng. ér dòng zhě biàn xīn. zhǐ líng wáng jiàn, gù suǒ tuō bù dòng.
　　夫言繪畫者，竟求容勢而已。且古人之作畫也，非以案城域、辯方州、標鎮阜、劃浸流。本乎形者融靈。而動者變心。止靈亡見，故所託不動。

mù yǒu suǒ jí, gù suǒ jiàn bù zhōu. yú shì hū yǐ yī guǎn zhī bǐ, nǐ tài xū zhī tǐ yǐ pàn qū zhī zhuàng, huà cùn móu zhī míng. qū yǐ wéi sōng gāo, qù yǐ wéi fāng zhàng, yǐ bá zhī huà, qí hū tài huá. wǎng zhī diǎn, biǎo fū lóng zhǔn. méi é jiá fǔ, ruò yàn xiào xī gū yán yù xiù, ruò tǔ yún xī. héng biàn zòng huà, gù dòng shēng yān, qián jǔ hòu fāng, ér líng chū yān. rán hòu gōng guàn zhōu chē, qì yǐ lèi jù quǎn mǎ qín yú, wù yǐ zhuàng fēn. cǐ huà zhī zhì yě.
　　目有所極，故所見不周。於是乎以一管之筆，擬太虛之體；以判軀之狀，畫寸眸之明。曲以為嵩高，趣以為方丈，以叐之畫，齊乎太華。枉之點，表夫隆準。眉額頰輔，若晏笑兮；孤岩郁秀，若吐雲兮。橫變縱化，故動生焉，前矩後方，（而靈）出焉。然後宮觀舟車，器以類聚；犬馬禽魚，物以狀分。此畫之致也。

wàng qiū yún, shén fēi yáng, lín chūn fēng, sī hào dàng. suī yǒu jīn shí zhī lè, guī zhāng zhī chēn, qǐ néng fǎng fú zhī zāi! pī tú àn dié, xiào yì shān hǎi, lù lín yáng fēng, bái shuǐ jī jiàn. hū hū! qǐ dú yùn zhū zhǐ zhǎng, yì yǐ míng shén jiàng zhī. cǐ huà zhī qíng yě.
　　望秋雲，神飛揚，臨春風，思浩蕩。雖有金石之樂，珪璋之琛，豈能髣髴之哉！披圖按牒，效異《山海》，綠林揚風，白水激澗。呼呼！豈獨運諸指掌，亦以明神降之。此畫之情也。