rǔ yán guāng lù shū.
　　辱颜光禄书。

yǐ tú huà fēi zhǐ yì xíng. chéng dāng yǔ yì xiàng tóng tǐ. ér gōng zhuàn lì zhě, zì yǐ shū qiǎo wèi gāo. yù qí bìng biàn zǎo huì, hé qí yōu tóng.
　　以图画非止艺行。成当与《易》象同体。而工篆隶者，自以书巧为高。欲其并辩藻绘，核其攸同。

fū yán huì huà zhě, jìng qiú róng shì ér yǐ. qiě gǔ rén zhī zuò huà yě, fēi yǐ àn chéng yù biàn fāng zhōu biāo zhèn fù huà jìn liú. běn hū xíng zhě róng líng. ér dòng zhě biàn xīn. zhǐ líng wáng jiàn, gù suǒ tuō bù dòng.
　　夫言绘画者，竟求容势而已。且古人之作画也，非以案城域、辩方州、标镇阜、划浸流。本乎形者融灵。而动者变心。止灵亡见，故所托不动。

mù yǒu suǒ jí, gù suǒ jiàn bù zhōu. yú shì hū yǐ yī guǎn zhī bǐ, nǐ tài xū zhī tǐ yǐ pàn qū zhī zhuàng, huà cùn móu zhī míng. qū yǐ wéi sōng gāo, qù yǐ wéi fāng zhàng, yǐ bá zhī huà, qí hū tài huá. wǎng zhī diǎn, biǎo fū lóng zhǔn. méi é jiá fǔ, ruò yàn xiào xī gū yán yù xiù, ruò tǔ yún xī. héng biàn zòng huà, gù dòng shēng yān, qián jǔ hòu fāng, ér líng chū yān. rán hòu gōng guàn zhōu chē, qì yǐ lèi jù quǎn mǎ qín yú, wù yǐ zhuàng fēn. cǐ huà zhī zhì yě.
　　目有所极，故所见不周。于是乎以一管之笔，拟太虚之体；以判躯之状，画寸眸之明。曲以为嵩高，趣以为方丈，以叐之画，齐乎太华。枉之点，表夫隆准。眉额颊辅，若晏笑兮；孤岩郁秀，若吐云兮。横变纵化，故动生焉，前矩后方，（而灵）出焉。然后宫观舟车，器以类聚；犬马禽鱼，物以状分。此画之致也。

wàng qiū yún, shén fēi yáng, lín chūn fēng, sī hào dàng. suī yǒu jīn shí zhī lè, guī zhāng zhī chēn, qǐ néng fǎng fú zhī zāi! pī tú àn dié, xiào yì shān hǎi, lù lín yáng fēng, bái shuǐ jī jiàn. hū hū! qǐ dú yùn zhū zhǐ zhǎng, yì yǐ míng shén jiàng zhī. cǐ huà zhī qíng yě.
　　望秋云，神飞扬，临春风，思浩荡。虽有金石之乐，珪璋之琛，岂能髣髴之哉！披图按牒，效异《山海》，绿林扬风，白水激涧。呼呼！岂独运诸指掌，亦以明神降之。此画之情也。