qì zhī gāo yì yǐ xià shì, ān dāng wǒ yǒu mái jīn shā. yǐ sōng wò bìng wú yī qián, sú yī rú shān chuǎng lì duō.
器之高誼已下世，安當我友埋金沙。倚松臥病無一錢，俗醫如山闖利多。
tiān hán suì mù shān gǔ lǐ, èr lǎo bù zuò rú wǒ hé. wèi tiān gài gāo bù wú yì, jiān shēng xián zhě wèi dì yì.
天寒歲暮山谷里，二老不作如我何。謂天蓋高不無意，間生賢者為帝裔。
bù róng shēng sè xuàn ěr mù, dàn xǔ shī shū yǎng gěng dǐ. shào nián suǒ xué wú bù yǒu, jīng yán wǎng wǎng qióng yuān sǒu.
不容聲色眩耳目，但許詩書養梗柢。少年所學無不有，精研往往窮淵藪。
bù zhī yòng xīn néng jǐ hé, miào wù zì rán jué shī yǒu. dé chéng ér shàng yì wéi xià, cǐ yán duān wèi zhōng liú zhě.
不知用心能幾何，妙悟自然絕師友。德成而上藝為下，此言端為中流者。
xū zhī háo jié gài bù rán, yǐ dé yǎng yì sī yòu quán. ruò fēn shàng xià wèi yōu liè, qiān jīn ān dé chēng shén xiān.
須知豪傑蓋不然，以德養藝斯又全。若分上下為優劣，千金安得稱神仙。
dé wèi běn zhì yì qí shì, biǎo lǐ xiāng zī nǎi wǒ dé. yù zhī gōng zǐ zhì shén shēn, yǐ zhe qiān jīn zhuī jiù jī.
德為本質藝其飾，表里相資乃我德。欲知公子志甚深，已著千金追舊跡。
shì rén yǒu yì chū wú dé, wèi jiāo wèi ào wèi cán zéi. shā rén qǔ cái bù zhī jù, yóu kuā yōng wàng sì dàn huò.
世人有藝初無德，為驕為傲為殘賊。殺人取財不知懼，猶誇庸妄肆誕惑。
xū zhī gōng zǐ běn wú wǒ, yī qiè yǒu qiú wú bù kě. píng shēng gāo jiàn ài gǔ rén, fén qì jīng fāng jiàn hé zuǒ.
須知公子本無我，一切有求無不可。平生高見隘古人，焚棄經方見何左。
lǎo sēng nián lái xué yǔ bù, pián
老僧年來學禹步，跰
