qì zhī gāo yì yǐ xià shì, ān dāng wǒ yǒu mái jīn shā. yǐ sōng wò bìng wú yī qián, sú yī rú shān chuǎng lì duō.
器之高谊已下世，安当我友埋金沙。倚松卧病无一钱，俗医如山闯利多。

tiān hán suì mù shān gǔ lǐ, èr lǎo bù zuò rú wǒ hé. wèi tiān gài gāo bù wú yì, jiān shēng xián zhě wèi dì yì.
天寒岁暮山谷里，二老不作如我何。谓天盖高不无意，间生贤者为帝裔。

bù róng shēng sè xuàn ěr mù, dàn xǔ shī shū yǎng gěng dǐ. shào nián suǒ xué wú bù yǒu, jīng yán wǎng wǎng qióng yuān sǒu.
不容声色眩耳目，但许诗书养梗柢。少年所学无不有，精研往往穷渊薮。

bù zhī yòng xīn néng jǐ hé, miào wù zì rán jué shī yǒu. dé chéng ér shàng yì wéi xià, cǐ yán duān wèi zhōng liú zhě.
不知用心能几何，妙悟自然绝师友。德成而上艺为下，此言端为中流者。

xū zhī háo jié gài bù rán, yǐ dé yǎng yì sī yòu quán. ruò fēn shàng xià wèi yōu liè, qiān jīn ān dé chēng shén xiān.
须知豪杰盖不然，以德养艺斯又全。若分上下为优劣，千金安得称神仙。

dé wèi běn zhì yì qí shì, biǎo lǐ xiāng zī nǎi wǒ dé. yù zhī gōng zǐ zhì shén shēn, yǐ zhe qiān jīn zhuī jiù jī.
德为本质艺其饰，表里相资乃我德。欲知公子志甚深，已著千金追旧迹。

shì rén yǒu yì chū wú dé, wèi jiāo wèi ào wèi cán zéi. shā rén qǔ cái bù zhī jù, yóu kuā yōng wàng sì dàn huò.
世人有艺初无德，为骄为傲为残贼。杀人取财不知惧，犹誇庸妄肆诞惑。

xū zhī gōng zǐ běn wú wǒ, yī qiè yǒu qiú wú bù kě. píng shēng gāo jiàn ài gǔ rén, fén qì jīng fāng jiàn hé zuǒ.
须知公子本无我，一切有求无不可。平生高见隘古人，焚弃经方见何左。

lǎo sēng nián lái xué yǔ bù, pián
老僧年来学禹步，跰