strong cáo èr jiān zéi yòu fū duó sè　 wén zhèng qū xiàn bāo gōng xuě yuān strong
曹二奸賊誘夫奪色　文正屈陷包公雪冤

huà shuō cháo zhōu fǔ cháo shuǐ xiàn xiào lián fāng tiě qiū cūn, yǒu yī xiù cái xìng yuán míng wén zhèng. yòu xí jǔ yè, qǔ qī zhāng shì, mào měi ér xián. shēng de yī zi, nián yǐ yǒu sān suì. yuán xiù cái tīng dé dōng jīng jiāng kāi nán shěng, yǔ qī zǐ shāng yì, yào qù qǔ shì. zhāng shì dào: jiā shì jì pín, ér zi yòu xiǎo, jūn ruò qù hòu, jiào qiè gào zhe shuí lái. yuán xiù cái dá dào: shí nián dēng chuāng de kǔ, zhǐ wàng yī rì chéng míng. jì xián qī zài jiā wú kào, bù rú shōu shí tóng háng. liǎng gè lù shàng, xiǎo xíng yè zhù. bù zé yī rì, xíng dào dōng jīng chéng, tóu wáng pó diàn, xiē xià xíng lǐ, guò què yī xiāo. cì rì, yuán xiù cái shū xǐ fàn bà, tóng qī zǐ rù chéng wán jǐng. hū yī shēng, hè dào lái dào. tóu dā yǐ jìn qián, fū qī èr rén jí máng duǒ zài yī bàng. kàn nà mǎ shàng zuò zhe yī guì hóu, bú shì bié rén, nǎi shì cáo guó jiù. èr huáng qīn guó jiù mǎ shàng kàn jiàn zhāng shì měi lì, biàn dòng le qíng. zhe pái jūn qǐng nà xiù cái dào fǔ zhōng xiāng wàng. yuán xiù cái wén shì guó jiù yǒu qǐng, xīn zhōng yí shì yǔ guó rén jiāo bì yǒu dà wàng. wèi yǒu tuī cí, biàn tóng qī zǐ rù dé cáo fǔ lái.
話說潮州府潮水縣孝廉坊鐵丘村，有一秀才姓袁名文正。幼習舉業，娶妻張氏，貌美而賢。生得一子，年已有三歲。袁秀才聽得東京將開南省，與妻子商議，要去取試。張氏道：「家事既貧，兒子幼小，君若去後，教妾告着誰來。」袁秀才答道：「十年燈窗的苦，指望一日成名。既賢妻在家無靠，不如收拾同行。」兩個路上，曉行夜住。不則一日，行到東京城，投王婆店，歇下行李，過卻一宵。次日，袁秀才梳洗飯罷，同妻子入城玩景。忽一聲，喝道來到。頭搭已近前，夫妻二人急忙躲在一傍。看那馬上坐着一貴侯，不是別人，乃是曹國舅。二皇親國舅馬上看見張氏美麗，便動了情。着牌軍請那秀才到府中相望。袁秀才聞是國舅有請，心中疑是與國人交必有大望。未有推辭，便同妻子入得曹府來。

guó jiù qīn zì yíng jiē, duì miàn ér zuò, dòng wèn lái lì. yuán xiù cái gào zhī fù xuǎn de shì. guó jiù dà xǐ, xiān lìng shǐ nǚ yǐn zhāng shì rù hòu táng xiāng dài qù le. què lìng zuǒ yòu tái guò qí zhěng yán xí, qīn quàn. yuán xiù cái yǐn dé lào dīng dà zuì. mì lìng zuǒ yòu, fú xiàng pì chù, yòng má shéng jiǎo sǐ. bǎ nà sān suì hái ér dǎ sǐ le. kě lián yuán xiù cái, mǎn fù jīng lún wèi zhǎn, xiān zuò nán kē yī mèng. bǐ jí zhāng shì chū lái, yào yāo zhàng fū zhuǎn diàn shí, guó jiù dào: xiù cái yǐ guò zuì, fú rù fáng zhōng xiē qù. zhāng shì xīn huāng, bù kěn rù fǔ. yù dài zhàng fū xǐng lái. āi jìn huáng hūn, guó jiù lìng shǐ nǚ shuō zhī zhāng shì, nǐ zhàng fū yǐ sǐ de shì. qiě quàn tā yǔ wǒ wèi fū rén. shǐ nǚ tōng zhī, zhāng shì háo táo dà kū, yào sǐ yì bà. guó jiù jiàn bù yǔn, cóng lìng jiān zài shēn fáng nèi. rì shǐ shì nǚ quàn yù bù tīng.
國舅親自迎接，對面而坐，動問來歷。袁秀才告知赴選的事。國舅大喜，先令使女引張氏入後堂相待去了。卻令左右抬過齊整筵席，親勸。袁秀才飲得酪酊大醉。密令左右，扶向僻處，用麻繩絞死。把那三歲孩兒打死了。可憐袁秀才，滿腹經綸未展，先作南柯一夢。比及張氏出來，要邀丈夫轉店時，國舅道：「秀才已過醉，扶入房中歇去。」張氏心慌，不肯入府。欲待丈夫醒來。挨近黃昏，國舅令使女說知張氏，你丈夫已死的事。且勸他與我為夫人。使女通知，張氏嚎啕大哭，要死亦罷。國舅見不允，從另監在深房內。日使侍女勸諭不聽。

yī rì, bāo gōng dào biān tíng shǎng kào sān jūn, huí cháo fèng shì yǐ bì, jí biàn hái fǔ. xíng guò shí qiáo biān, hū mǎ qián qǐ yī zhèn guài fēng, xuán rào bù sàn. bāo gōng cǔn dào: cǐ bì yǒu yuān wǎng shì. biàn chà suí cóng wáng xìng lǐ jí, zhuī cǐ guài fēng, qián qù kàn qí xià luò. wáng lǐ èr rén lǐng zhǐ, suí fēng qián lái. nà zhèn fēng zhí cóng cáo guó jiù gāo yá zhōng luò. liǎng gōng pái yǎng qián kàn shí, sì biān gāo qiáng zhōng jiān, mén shàng dà shū shù zì yǒu rén kàn de zhě, gē qù yǎn jīng. yòng shǒu zhǐ zhě, kǎn qù yī zhǎng. liǎng gōng xīn zhe xià, huí bǐng bāo yé. bāo gōng nù dào: bǐ yòu bú shì huáng shàng gōng diàn, gǎn cǐ luàn dào. jí qīn zì lái kàn, guǒ shì yī zuò gāo yuàn mén hù, bù zhī qí shuí guì hòu jiā. nǎi lìng jūn pái qǐng dé yī lǎo rén wèn zhī, lǎo rén bǐng dào: shì huáng qīn cáo èr guó jiù zhī fǔ dì. bāo gōng dào: biàn shì huáng qīn suǒ shè, yì wú cǐ gāo dà. bǐ zhǐ shì yī gè guó jiù, qǐ cǐ yàng fǔ yuàn. lǎo rén tàn le yī shēng qì dào: dà rén bù shuō, shuāi lǎo nà lǐ gǎn dào. tā de quán shì, bǐ jīn huáng shàng de yóu shén. yǒu fàn zài tā shǒu zhě, biàn shì tiě jiā. rén jiā fù nǚ shēng de měi mào zhě, biàn qiáng ná qù jiān zhàn. bù zhī dǎ sǐ jǐ duō rén mìng. jìn rì fǔ zhōng, yīn hài de rén duō, bái zhòu lǐ chū guài. guó jiù zhù bù níng, hé fǔ yí wǎng bié chù qù le.
一日，包公到邊庭賞犒三軍，回朝奉事已畢，即便還府。行過石橋邊，忽馬前起一陣怪風，旋繞不散。包公忖道：「此必有冤枉事。」便差隨從王興、李吉，追此怪風，前去看其下落。王李二人領旨，隨風前來。那陣風直從曹國舅高衙中落。兩公牌仰前看時，四邊高牆中間，門上大書數字「有人看得者，割去眼睛。用手指者，砍去一掌。」兩公心着嚇，回稟包爺。包公怒道：「彼又不是皇上宮殿，敢此亂道。」即親自來看，果是一座高院門戶，不知其誰貴候家。乃令軍牌請得一老人問之，老人稟道：「是皇親曹二國舅之府第。」包公道：「便是皇親所設，亦無此高大。彼只是一個國舅，起此樣府院。」老人嘆了一聲氣道：「大人不說，衰老那裡敢道。他的權勢，比今皇上的尤甚。有犯在他手者，便是鐵枷。人家婦女生得美貌者，便強拿去奸占。不知打死幾多人命。近日府中，因害得人多，白晝里出怪。國舅住不寧，合府移往別處去了。」

bāo gōng tīng bà, suì shǎng lǎo rén ér qù. jí lìng pái jūn dǎ kāi mén suǒ, rén dào gāo tīng shàng zuò dìng. lǐ tóu hóng chǎng, qià sì tiān gōng. jiào wáng xìng lǐ jí jìn qián, gōu qǔ mǎ qián xuán fēng guǐ zhèng zhuàng. èr rén chū mén, ēn liàng wú jì, kào tuō jiān nǎi yú cáo fǔ mén shǒu gāo jiào. hū yī zhèn fēng chù, jiàn yī yuān guǐ, shǒu bào sān suì ér zi, suí gōng pái lái jiàn bāo yé. bāo gōng jiàn qí pī tóu sàn fà, mǎn shēn shì xuè. guǐ jiāng fù shì shì qíng, bèi cáo fǔ móu sǐ, qì shī zài hòu huā yuán jǐng zhōng, cóng tóu lì shuō yī biàn. bāo gōng yòu wèn: jì rǔ qī zài, hé bù lìng tā lái gào. yuān guǐ yuán wén zhèng dào: qī jīn bèi tā dài qù zhèng zhōu sān gè yuè, rú hé dé jiàn xiàng gōng. bāo gōng dào: jīn gěi nǐ lìng pái yī dào, chà yīn shǐ dài nǐ zhèng zhōu, tuō qī yī mèng, jiào tā lái gào. dào bà, yuān guǐ yī qián zuò yī zhèn kuáng fēng ér qù.
包公聽罷，遂賞老人而去。即令牌軍打開門鎖，人到高廳上坐定。裡頭宏敞，恰似天宮。叫王興李吉近前，勾取馬前旋風鬼證狀。二人出門，恩量無計，靠脫間乃於曹府門首高叫。忽一陣風處，見一冤鬼，手抱三歲兒子，隨公牌來見包爺。包公見其披頭散髮，滿身是血。鬼將赴試事情，被曹府謀死，棄屍在後花園井中，從頭歷說一遍。包公又問：「既汝妻在，何不令他來告。」冤鬼袁文正道：「妻今被他帶去鄭州三個月，如何得見相公。」包公道：「今給你令牌一道，差陰使帶你鄭州，托妻一夢，叫他來告。」道罷，冤鬼依前作一陣狂風而去。

cì rì shēng tīng, jí gōng pái fēn fù dào: zuó yè yuān hún shuō, cáo fǔ hòu yuán, qióng huā jǐng lǐ, cáng dé qiān liǎng huáng jīn. yǒu rén kěn xià qù qǔ zhī, fēn qí yī bàn. wáng lǐ èr gōng rén bǐng guò le yào qù, diào xià jǐng zhōng kàn shí, èr rén mō jiàn yī gè sǐ shī, jīng pà. shàng lái bǐng zhī bāo gōng. gōng dào: wǒ bù xìn, zòng sǐ shī yì lāo lái kàn. èr rén fù diào xià jǐng, qǔ de shī shēn shàng lái. bāo gōng lìng tái rù kāi fēng fǔ lái, jiāng shī fàng yú xī láng xià. biàn wèn pái jūn: cáo guó jiù yí jū hé chù? pái jūn bǐng dào: jīn yí zài shī ér xiàng nèi zhù. jí lìng zhāng qiān mǎ wàn bèi le yáng jiǔ, qián qù zuò hè tā de. bāo gōng dào de cáo fǔ lái, dà guó jiù zài cháo wèi huí, qí mǔ tài jùn fū rén guài nù bāo gōng bù dāng hè lǐ. bāo gōng bèi fū rén suǒ rǔ, zhèng zhuǎn huí fǔ. qià yù dà guó jiù huí lái, jiàn bāo gōng xià mǎ, xù wèn liáng jiǔ. yīn dào zhī lái hè, xián fū rén xiū chì, guó jiù péi xiǎo xīn dào: xiū guài. èr rén xiāng bié, guó jiù huí fǔ fán nǎo, duì tài jùn fū rén shuō: shì jiān bāo dà rén yù jiàn hái ér shuō lái hè fū rén, bèi fū rén xiū rǔ ér qù. jīn èr dì zuò xià nì lǐ de shì, tǎng bèi zhī zhī yī mìng nán bǎo. fū rén xiào yuē: wǒ nǚ wèi zhèng gōng huáng hòu, pà tā shén me. dà guó jiù yòu dào: jīn huáng shàng ruò yǒu guò fàn, tā qiě bù pà, pà shén me huáng hòu. bù rú xiě shū fù yǔ èr dì, lìng tā jiāng xiù cái zhī qī móu sǐ, fāng jué hòu huàn. fū rén yī yán, shǐ xiū shū chāi rén sòng dào zhèng zhōu. èr guó jiù jiē shū kàn bà, zhè yě méi nài hé. huàn zhāng yuàn zi zhī qī jīn lián xié jiǔ, jiǎ shuō cáo fū rén sòng jiǔ. zhāng niáng zǐ hè yuè, jiāng jiǔ guàn zuì. mìng yuàn zi zhāng qīng chí dāo shā zhī, yǐ jué hòu huàn.
次日升廳，集公牌吩咐道：「昨夜冤魂說，曹府後園，瓊花井裡，藏得千兩黃金。有人肯下去取之，分其一半。」王李二公人稟過了要去，吊下井中看時，二人摸見一個死屍，驚怕。上來稟知包公。公道：「我不信，縱死屍亦撈來看。」二人復吊下井，取得屍身上來。包公令抬入開封府來，將屍放於西廊下。便問牌軍：「曹國舅移居何處？」牌軍稟道：「今移在獅兒巷內住。」即令張千馬萬備了羊酒，前去作賀他的。包公到得曹府來，大國舅在朝未回，其母太郡夫人怪怒包公不當賀禮。包公被夫人所辱，正轉回府。恰遇大國舅回來，見包公下馬，敘問良久。因道知來賀，賢夫人羞叱，國舅陪小心道：「休怪。」二人相別，國舅回府煩惱，對太郡夫人說：「適間包大人遇見孩兒說來賀夫人，被夫人羞辱而去。今二弟做下逆理的事，倘被知之一命難保。」夫人笑曰：「我女為正宮皇后，怕他甚麼。」大國舅又道：「今皇上若有過犯，他且不怕，怕甚麼皇后。不如寫書付與二弟，令他將秀才之妻謀死，方絕後患。」夫人依言，使修書差人送到鄭州。二國舅接書看罷，這也沒奈何。喚張院子之妻金蓮攜酒，假說曹夫人送酒。張娘子賀月，將酒灌醉。命院子張清持刀殺之，以絕後患。

què shuō nà yīn shǐ, dài dé yuān hún dào le cáo fǔ èr huáng qīn fǔ mén. zhèng jiàn mén shén bǎ jié, bù róng tā jìn. wén zhèng lì chū yī fān yuān qíng. wàng mén shén shū fàng, róng wǒ jiàn qī shēn tuō zhī yī mèng, gǎn dài bù qiǎn yǐ. mén shén shuō dào: ǎn zhè lǐ fàng shēng bù fàng sǐ, yào jìn qù bù dé, nǐ kě wǎng bié chù qù bà. yīn shǐ jiàn mén shén bù kěn shū fàng, jí tí chū bāo yé pái lìng, mén shén guān zhī shū fàng jìn fǔ. jiàn qī shuì shú tuō zhī yī mèng, wén zhèng yī jiàn xián qī zǐ shuō dào: wǒ shì zhàng fū yuán wén zhèng, fèng le bāo yé pái lìng fāng dé dào cǐ, tuō qī yī mèng. huǐ hèn dāng chū, yī shí zhī cuò, yīn jiàn cáo fǔ xiāng qǐng, wǒ zhī dào yǔ guó rén jiāo, zhǐ wàng gōng míng chéng jiù. shuí xiǎng luò zài tā de quān tào, qǐng rù fǔ zhōng, jiāng jiǔ guàn zuì, má shéng jiǎo sǐ. shī shēn diū zài hòu huā yuán gǔ jǐng zhōng. xìng lài bāo yé dào biān tíng shǎng kào sān jūn huí cháo, jiào guò shí qiáo biān, wǒ bǎ yuān hún xuán rào. bāo gōng cǔn dào: cǐ bì yǒu yuān wǎng shì. dài jìn fǔ mén, wǒ bǎ qián yuān gào zhī. yé yé shuō dào: jì yǒu qī zǐ, hé bù lìng lái gào zhuàng? wǒ dào: qī bèi tā dài qù zhèng zhōu sān gè yuè. yé lìng xíng pái yī dào, biàn chà yīn shǐ dài dào cáo fǔ jiàn qī yī miàn. mù jīn huò shì yǐ zhì, cáo èr chà wěi zhāng qīng chí dāo lái shā nǐ. kě shuāng xī guì zài tā de gēn qián shuō dào: zhāng qīng gē, lì sù kǔ yuān. tā shì cí xīn de rén, jiàn yuān bù shā, bì dìng yǒu gè lián mǐn zhī xīn. nǐ biàn jí jí zǒu dào kāi fēng fǔ, bāo yé tái qián āi gào. zì rán yǔ nǐ xuě cǐ shēn yuān. zhǔ bà, zhāng qīng yǐ zhì, shǒu chí lì rèn zǒu rù fáng lái. wén zhèng duó tā de dāo, zhāng qīng wú dāo bù néng shā zhī. zhǐ de jīng xǐng zhāng shì, guì zài zhāng qīng gēn qián. kǒu chēng zhāng qīng gē lì sù qián yuān, zhāng qīng jiù zhī. wén zhèng yuān hún yì qù. sī kāi le hòu mén, jiāng huā yín shí liǎng yǔ zhāng niáng zǐ zuò lù fèi, jiào tā zhí shàng dōng jīng bāo dà rén chù. zhāng shì bài xiè chū mén. tā shì gè guī mén nǚ zǐ, dú zì rú hé dé dào dōng jīng. bēi āi gǎn dòng le tài bái xīng, huà zuò yī gè lǎo rén, zhí yǐn tā dào le dōng jīng. réng chéng qīng fēng ér qù.
卻說那陰使，帶得冤魂到了曹府二皇親府門。正見門神把截，不容他進。文正歷出一番冤情。「望門神疏放，容我見妻身托知一夢，感戴不淺矣。」門神說道：「俺這裡放生不放死，要進去不得，你可往別處去罷。」陰使見門神不肯疏放，即提出包爺牌令，門神觀之疏放進府。見妻睡熟托知一夢，文正一見賢妻子說道：「我是丈夫袁文正，奉了包爺牌令方得到此，托妻一夢。悔恨當初，一時之錯，因見曹府相請，我只道與國人交，指望功名成就。誰想落在他的圈套，請入府中，將酒灌醉，麻繩絞死。屍身丟在後花園古井中。幸賴包爺到邊庭賞犒三軍回朝，轎過石橋邊，我把冤魂旋繞。包公忖道：此必有冤枉事。帶進府門，我把前冤告知。爺爺說道：『既有妻子，何不令來告狀？』我道：『妻被他帶去鄭州三個月。』爺令行牌一道，便差陰使帶到曹府見妻一面。目今禍事已至，曹二差委張清持刀來殺你。可雙膝跪在他的跟前說道：張清哥，歷訴苦冤。他是慈心的人，見冤不殺，必定有個憐憫之心。你便急急走到開封府，包爺台前哀告。自然與你雪此深冤。」囑罷，張清已至，手持利刃走入房來。文正奪他的刀，張清無刀不能殺之。只得驚醒張氏，跪在張清跟前。口稱「張清哥」歷訴前冤，張清救之。文正冤魂亦去。私開了後門，將花銀十兩與張娘子作路費，教他直上東京包大人處。張氏拜謝出門。他是個閨門女子，獨自如何得到東京。悲哀感動了太白星，化作一個老人，直引他到了東京。仍乘清風而去。

zhāng shì jīng yí, qǐ tóu wàng shí, zhèng shì jiù rì wáng pó diàn mén shǒu, rù qù tóu sù. wáng pó pō rèn dé, sù chū qián qíng, wáng pó yì wèi zhī xià lèi. nǎi dào: jīn wǔ gēng, bāo dà rén xíng xiāng, dài huí lái kě jiē mǎ tóu xià zhuàng. zhāng shì qǐng rén zuò le zhuàng zi wán bèi. qià chū jiē lái, zhèng yù jiàn yī guān rén, bú shì bāo dà rén què shì dà guó jiù. jiàn zhe zhuàng zi dà jīng, jiù wèn tā yī gè chōng mǎ tóu de zuì. dēng shí yòng tiě biān jiāng zhāng shì dǎ yūn qù le, sōu jiǎn shēn shàng yǒu huā yín shí liǎng, yì duó dé qù. jiāng qí shī diū zài pì xiàng. wáng pó tīng dé xiāo xī, jí lái kàn shí, qì shàng wèi jué. lián máng bào huí diàn lǐ jiù sū. guò èr sān rì, tàn tīng bāo dà rén zài mén shǒu guò, zhāng shì jiē mǎ tóu gào zhuàng. bāo gōng jiàn zhuàng, biàn lìng gōng pái lǐng zhāng shì rù fǔ zhōng, qù láng xià dī xuè rèn shī, guǒ shì qí fū shī shǒu. bù jué xuè lèi huái, bēi āi bù jué. bāo gōng yòu jū diàn zhǔ rén wáng pó lái, wèn de shí shěn kān míng bái. lìng zhāng shì rù hòu táng péi shì lǐ fū rén, fā fàng wáng pó huí diàn.
張氏驚疑，起頭望時，正是舊日王婆店門首，入去投宿。王婆頗認得，訴出前情，王婆亦為之下淚。乃道：「今五更，包大人行香，待回來可接馬頭下狀。」張氏請人做了狀子完備。恰出街來，正遇見一官人，不是包大人卻是大國舅。見着狀子大驚，就問他一個沖馬頭的罪。登時用鐵鞭將張氏打暈去了，搜撿身上有花銀十兩，亦奪得去。將其屍丟在僻巷。王婆聽得消息，即來看時，氣尚未絕。連忙抱回店裡救蘇。過二三日，探聽包大人在門首過，張氏接馬頭告狀。包公見狀，便令公牌領張氏入府中，去廊下滴血認屍，果是其夫屍首。不覺血淚□□懷，悲哀不絕。包公又拘店主人王婆來，問的實審勘明白。令張氏入後堂陪侍李夫人，發放王婆回店。

bāo gōng sī cǔn, xiān zhuō dà guó jiù yòu zuò lǐ huì. jí zhà bìng bù qǐ, shàng wén bāo bìng yǔ qún chén yì wǎng shì zhī. cáo guó jiù qián zòu dài xiǎo chén xiān wǎng wèn bìng, bì xià zài qù wèi chí. shàng yǔn zòu. cì rì bào rù bāo fǔ zhōng, bāo gōng fēn fù qí bèi. shì guó jiù dào fǔ qián xià jiào, bāo gōng chū yǐn yíng rù hòu táng zuò dìng, xù wèi liáng jiǔ. biàn lìng tái jiǔ lái, yǐn zhì bàn hān, bāo gōng qǐ shēn dào: dà guó jiù, xià guān qián rì jiē dé yī zhǐ zhuàng. yǒu rén gào shuō: zhàng fū ér zi bèi rén dǎ sǐ, qī shì bèi rén móu le. hòu qí qī zǐ táo zhì dōng jīng, yǒu yī guān chù xià zhuàng, yòu bèi chóu jiā yòng tiě biān dǎ hūn qù le. qiě xìng de wáng pó jiù xǐng, hòu zài wǒ shǒu lǐ gào zhuàng, yǐ zhǔn tā de. zhèng dài děng guó jiù shāng yì, bù zhī nà guān xìng shén míng shuí? guó jiù tīng bà, máo fà sǒng rán. zhāng shì cóng píng fēng bèi hòu zǒu chū, kū zhǐ dào: dǎ sǐ qiè shēn, zhèng shì cǐ rén. guó jiù hè dào: wú gù lài rén, gāi dé shén zuì? bāo gōng nù fā, lìng pái jūn zhuō xià, qù le yì guān, yòng zhǎng jiā jiān yú láo zhōng. bāo gōng kǒng zǒu tòu xiāo xī, bì shàng le mén, jiāng qīn de rén jǐn ná xià. biàn sī zhuō èr guó jiù de jì, xiě xià jiǎ shū yī fēng, yǐ sōu dé dà guó jiù shēn shàng tú shū, yòng zhū yìn shì qì. chāi rén xún yè dào zhèng zhōu dào zhī: tài jùn fū rén bìng zhòng, zuò jí huí lái. èr guó jiù jiàn shū, rèn dé xiōng zhǎng tú shū. jí máng qīng shēn zhuǎn huí dōng jīng, wèi dào fǔ yù jiàn bāo gōng, qǐng rù fǔ zhōng xù huà. jiǔ yǐn sān bēi, guó jiù bàn hān qǐ shēn dào: jiā xiōng yǒu shū lái, shuō dào mǔ qīn bìng zhòng, shàng róng bié rì lǐng jiào. hū hòu miàn zǒu chū zhāng shì, guì xià kū sù qián qíng. cáo èr yī jiàn zhāng shì, miàn rú tǔ sè. biàn lìng zhuō xià, jiā rù láo zhōng.
包公思忖，先捉大國舅又作理會。即詐病不起，上聞包病與群臣議往視之。曹國舅前奏「待小臣先往問病，陛下再去未遲。」上允奏。次日報入包府中，包公吩咐齊備。適國舅到府前下轎，包公出引迎入後堂坐定，敘慰良久。便令抬酒來，飲至半酣，包公起身道：「大國舅，下官前日接得一紙狀。有人告說：丈夫兒子被人打死，妻室被人謀了。後其妻子逃至東京，有一官處下狀，又被仇家用鐵鞭打昏去了。且幸得王婆救醒，後在我手裡告狀，已准他的。正待等國舅商議，不知那官姓甚名誰？」國舅聽罷，毛髮悚然。張氏從屏風背後走出，哭指道：「打死妾身，正是此人。」國舅喝道：「無故賴人，該得甚罪？」包公怒發，令牌軍捉下，去了衣冠，用長枷監於牢中。包公恐走透消息，閉上了門，將親的人盡拿下。便思捉二國舅的計，寫下假書一封，已搜得大國舅身上圖書，用朱印式訖。差人尋夜到鄭州道知：「太郡夫人病重，作急回來。」二國舅見書，認得兄長圖書。即忙輕身轉回東京，未到府遇見包公，請入府中敘話。酒飲三杯，國舅半酣起身道：「家兄有書來，說道母親病重，尚容別日領教。」忽後面走出張氏，跪下哭訴前情。曹二一見張氏，面如土色。便令捉下，枷入牢中。

cóng rén bào yǔ tài jùn fū rén. fū rén dà jīng, jí jiāng gào wén máng lái kāi fēng fǔ. qià yù diào zhe èr wèi guó jiù zài tīng shàng dǎ, fū rén jìn qián jiāng gào wén shuō bāo gōng yī piān, bèi bāo gōng duó lái chě suì. fū rén méi nài hé, jí huí jiàn cáo niáng niáng, dào zhī qí xiáng. cáo huáng hòu zòu zhī rén zōng, rén zōng yì bù zhǔn lǐ. huáng hòu xīn huāng, sī chū gōng mén, lái dào kāi fēng fǔ, yǔ èr guó jiù shuō fāng biàn. bāo gōng dào: guó jiù yǐ fàn sǐ zuì, niáng niáng sī zì chū gōng. míng rì xià guān jiàn shàng zòu zhī niáng niáng yīn hé sī zì chū gōng. huáng hòu wú yǔ, zhǐ jiàn fù huí gōng zhōng. cì rì tài jùn fū rén zì zòu yǔ rén zōng, rén zōng wú nài xià chì, qiǎn dà chén dào kāi fēng fǔ hé quàn. bāo gōng yù zhī qí lái, nǎi fēn fù pái jūn chū shì xiǎo yù, bǐ gè zì yǒu yá mén, jīn rì dàn rù fǔ zhě, biàn yǔ guó jiù yī tóng zhì zuì. zhòng dà chén wén zhī, nà gè gǎn rù fǔ zhōng.
從人報與太郡夫人。夫人大驚，即將誥文忙來開封府。恰遇吊着二位國舅在廳上打，夫人近前將誥文說包公一篇，被包公奪來扯碎。夫人沒奈何，急回見曹娘娘，道知其詳。曹皇后奏知仁宗，仁宗亦不准理。皇后心慌，私出宮門，來到開封府，與二國舅說方便。包公道：「國舅已犯死罪，娘娘私自出宮。明日下官見上奏知娘娘因何私自出宮。」皇后無語，只見復回宮中。次日太郡夫人自奏與仁宗，仁宗無奈下敕，遣大臣到開封府和勸。包公預知其來，乃吩咐牌軍出示曉諭，彼各自有衙門，今日但入府者，便與國舅一同治罪。眾大臣聞知，那個敢入府中。

shàng zhī bāo gōng jué bù róng qíng, zhēng nài tài jùn fū rén rì xī zài qián āi zòu. zhǐ de mìng zhěng luán jià, qīn dào kāi fēng fǔ. bāo gōng jìn qián, jiāng shàng wáng dài lián yǎo sān kǒu. zòu dào: jīn yòu fēi jì tiān dì quàn nóng zhī rì, yīn hé hú luàn chū cháo, zhǔ tiān xià sān nián dà hàn. rén zōng dì dào: zhèn cǐ lái zhě duān wèi èr huáng qīn zhī gù ěr. wàn shì kàn zhèn fēn shàng ráo tā yě bà. bāo gōng dào: jì bì xià yào zuò èr huáng qīn zhī zhǔ, yī dào shè wén zú yǐ, hé láo yù jià dào cǐ. jīn guó jiù zuì è guàn yíng, ruò bù yǔn chén pàn lǐ, chén yuàn nà hái guān gào guī nóng. rén zōng huí jià. bāo gōng lìng láo zhōng yā chū èr guó jiù, fù fǎ chǎng chù jué.
上知包公決不容情，爭奈太郡夫人日夕在前哀奏。只得命整鸞駕，親到開封府。包公近前，將上王帶連咬三口。奏道：「今又非祭天地勸農之日，因何胡亂出朝，主天下三年大旱。」仁宗帝道：「朕此來者端為二皇親之故耳。萬事看朕分上饒他也罷。」包公道：「既陛下要做二皇親之主，一道赦文足矣，何勞御駕到此。今國舅罪惡貫盈，若不允臣判理，臣願納還官誥歸農。」仁宗回駕。包公令牢中押出二國舅，赴法場處決。

tài jùn fū rén zhī dé, fù rù cháo, kěn shàng jiàng shè shū jiù èr guó jiù. huáng shàng yǔn zòu, jí bān shè wén, qiǎn chén lín fǎ chǎng zhōng xuān dú. bāo gōng guì tīng xuān dú, zhǐ shè dōng jīng zuì rén jí èr huáng qīn. bāo gōng dào: dōu shì huáng shàng bǎi xìng, fàn zuì piān bù shè tiān xià. xiān lìng zhǎn qì èr guó jiù. dà guó jiù shì dài wǔ shí fāng kāi dāo. tài jùn fū rén tīng bào zhǎn qì èr guó jiù, máng lái kū tóu huáng shàng. wáng chéng xiàng zòu dào: bì xià xū bān shè tiān xià, zé kě bǎo dà guó jiù. huáng shàng yǔn zòu, jí cǎo zhào bān xíng tiān xià, bù jū fàn zuì qīng zhòng yī qí shè yòu. bāo gōng wén shè gè chù, jí dāng chǎng kāi le dà guó yǒng jiā fàng huí. guī jiàn tài jùn fū rén xiāng bào ér kū. dà guó jiù dào: bù xiào shēn rǔ fù mǔ, jīn zài sǐ lǐ fù shēng. xiǎng mǔ zì yǒu shì fèng, hái ér qíng yuàn nà hái guān gào, rù shān xiū xíng. tài jùn fū rén quàn liú bú zhù. hòu lái cáo guó jiù dé yù qí yì zhēn rén diǎn huà, yǐ rù bā xiān bān zhōng. bāo gōng jì pàn cǐ kuǎn gōng àn, lìng jiāng yuán wén zhèng shī shēn zàng yú nán shān zhī yīn. kù zhōng gěi le yín liǎng, cì yǔ zhāng shì fā fàng huí xiāng. shì shí yù shè zhī jiā, wú bù chēng sòng sòng bāo gōng rén dé. bāo gōng cǐ jǔ, shā yī guó jiù ér yī jiā zhī qí yuān dé shēn, shè yī guó jiù ér tiān xià zuì yán jiē shì. zhēn néng yǐ xùn léi pèi gān yǔ zhī zé zhě yě.
太郡夫人知得，復入朝，懇上降赦書救二國舅。皇上允奏，即頒赦文，遣臣臨法場中宣讀。包公跪聽宣讀，止赦東京罪人及二皇親。包公道：「都是皇上百姓，犯罪偏不赦天下。」先令斬訖二國舅。大國舅侍待午時方開刀。太郡夫人聽報斬訖二國舅，忙來哭投皇上。王丞相奏道：「陛下須頒赦天下，則可保大國舅。」皇上允奏，即草詔頒行天下，「不拘犯罪輕重一齊赦宥。」包公聞赦各處，即當場開了大國勇枷放回。歸見太郡夫人相抱而哭。大國舅道：「不肖深辱父母，今在死里復生。想母自有侍奉，孩兒情願納還官誥，入山修行。」太郡夫人勸留不住。後來曹國舅得遇奇異真人點化，已入八仙班中。包公既判此款公案，令將袁文正屍身葬於南山之陰。庫中給了銀兩，賜與張氏發放回鄉。是時遇赦之家，無不稱訟（頌）包公仁德。包公此舉，殺一國舅而一家之奇冤得申，赦一國舅而天下罪言皆釋。真能以迅雷沛甘雨之澤者也。