chén huá fēng, měng shān rén. yǐ shèng shǔ fán rè, zhěn jiè yě shù xià. hū yī rén bēn bō ér lái, shǒu zhe wéi lǐng, jí qū shù yīn, jū shí ér zuò, huī shàn bù tíng, hàn xià rú liú shěn. chén qǐ zuò, xiào yuē: ruò chú wéi lǐng, bù shàn kě liáng. kè yuē: tuō zhī yì, zài zhe nán yě. jiù yǔ qīng tán, pō jí yùn jí. jì ér yuē: cǐ shí wú tā xiǎng, dàn dé bīng jìn liáng yùn, yī dào lěng fāng, dù xià shí èr chóng lóu, shǔ qì kě xiāo yī bàn. chén xiào yuē: cǐ yuàn yì suì, pū dāng wèi jūn cháng zhī. yīn wò shǒu yuē: hán shè yī ěr, qǐng jí yū bù. kè xiào ér cóng zhī.
陳華封，蒙山人。以盛暑煩熱，枕藉野樹下。忽一人奔波而來，首着圍領，疾趨樹陰，掬石而座，揮扇不停，汗下如流沈。陳起座，笑曰：「若除圍領，不扇可涼。」客曰：「脫之易，再着難也。」就與傾談，頗極蘊藉。既而曰：「此時無他想，但得冰浸良醞，一道冷芳，度下十二重樓，暑氣可消一半。」陳笑曰：「此願易遂，仆當為君償之。」因握手曰：「寒舍伊邇，請即迂步。」客笑而從之。

zhì jiā, chū cáng jiǔ yú shí dòng, qí liáng zhèn chǐ. kè dà yuè, yī jǔ shí gōng. rì yǐ jiù mù, dà hū yǔ, yú shì zhāng dēng yú shì, kè nǎi jiě chú lǐng jīn, xiāng yǔ páng bó. yǔ cì, jiàn kè nǎo hòu shí lòu dēng guāng, yí zhī. wú hé, kè mǐng dǐng mián tà shàng. chén yí dēng qiè kuī zhī, jiàn ěr hòu yǒu jù xué rú zhǎn dà, shù dào hòu mó jiān gé rú líng líng wài ruǎn gé chuí bì, zhōng shì kōng kōng. hài jí, qián chōu jì zān, bō mó chān zhī, yǒu yī wù zhuàng lèi xiǎo niú, suí shǒu fēi chū, pò chuāng ér qù. yì hài bù gǎn fù bō. fāng yù zhuǎn bù, ér kè yǐ xǐng. jīng yuē: zi kuī jiàn wú yǐn yǐ! fàng niú huáng chū, jiāng wèi nài hé? chén bài jié qí gù, kè yuē: jīn yǐ ruò cǐ, shàng fù hé huì. shí xiāng gào: wǒ liù chù wēn shén ěr. shì suǒ zòng zhě niú huáng, kǒng bǎi lǐ nèi niú wú zhǒng yǐ. chén gù yǐ yǎng niú wèi yè, wén zhī dà kǒng, bài qiú shù jiě. kè yuē: yú qiě bù miǎn yú zuì, qí hé shù zhī néng jiě? wéi kǔ cān sàn zuì xiào, qí guǎng chuán cǐ fāng, wù cún sī niàn kě yě. yán yǐ xiè bié chū mén, yòu jū tǔ duī bì kān zhōng, yuē: měi yòng yī hé yì xiào. gǒng bù fù jiàn. jū wú hé, niú guǒ bìng, wēn yì dà zuò. chén yù zhuān lì, mì qí fāng bù kěn chuán, wéi chuán qí dì. dì shì zhī shén yàn. ér chén zì cuò dàn niú, shū wǎng suǒ xiào. yǒu niú liǎng bǎi tí líng, dào bì dài jǐn yí lǎo mǔ niú sì wǔ tóu, yì qūn xún jiù sǐ. zhōng xīn ào nǎo, wú suǒ yòng lì. hū yì kān zhōng jū tǔ, niàn wèi bì xiào, gū wàng tóu zhī, jīng yè niú nǎi jǐn qǐ. shǐ wù yào zhī bù líng, nǎi shén fá qí sī yě. hòu shù nián, pìn niú fán yù, jiàn fù qí gù.
至家，出藏酒於石洞，其涼震齒。客大悅，一舉十觥。日已就暮，大忽雨，於是張燈於室，客乃解除領巾，相與磅礴。語次，見客腦後時漏燈光，疑之。無何，客酩酊眠榻上。陳移燈竊窺之，見耳後有巨穴如盞大，數道厚膜間鬲如欞；欞外軟革垂蔽，中似空空。駭極，潛抽髻簪，撥膜覘之，有一物狀類小牛，隨手飛出，破窗而去。益駭不敢復撥。方欲轉步，而客已醒。驚曰：「子窺見吾隱矣！放牛癀出，將為奈何？」陳拜詰其故，客曰：「今已若此，尚復何諱。實相告：我六畜瘟神耳。適所縱者牛癀，恐百里內牛無種矣。」陳故以養牛為業，聞之大恐，拜求術解。客曰：「余且不免於罪，其何術之能解？惟苦參散最效，其廣傳此方，勿存私念可也。」言已謝別出門，又掬土堆壁龕中，曰：「每用一合亦效。」拱不復見。居無何，牛果病，瘟疫大作。陳欲專利，秘其方不肯傳，惟傳其弟。弟試之神驗。而陳自銼啖牛，殊罔所效。有牛兩百蹄陵，倒斃殆盡；遺老牡牛四五頭，亦逡巡就死。中心懊惱，無所用力。忽憶龕中掬土，念未必效，姑妄投之，經夜牛乃盡起。始悟藥之不靈，乃神罰其私也。後數年，牝牛繁育，漸復其故。