zhāng jí zì kè xiū, bié hào gǔ chéng, jiāng xī yú gān rén. chéng huà xīn chǒu jìn shì. shòu gōng bù zhǔ shì. yǐ hé zuǒ dào lǐ zī shěng yāo sēng jì xiǎo zhé pàn guǎng dōng. yǐ shī shū biàn qí sú, tǔ guān táo shì qiǎn zi cóng xué, jí néng yǐ lǐ zì chù. lì zhào qìng tóng zhī, wú zhōu zhī fǔ, zhuǎn guǎng xī àn chá fù shǐ. bèi bīng fǔ jiāng, sōu zéi chāo píng zhī. zhèng dé chū, jìn zhèng shǐ, zhuǎn bù zhèng shǐ, lì shān dōng guǎng xī, wǔ nì jǐn, jiàng liǎng zhè yán yùn shǐ. jǐn zhū, gèng hé nán guǎng xī cān zhèng, zhì guì zhōu zuǒ bù zhèng shǐ. yǐ jí guī, shí sān nián jiǔ yuè zú, nián liù shí bā. chū cóng xiāng xiān shēng xué, jiàn zhū shēng jiǎn zé jīng chuán, yǐ zī jié jìng, wèi shì dāng jiān zhì wǔ jīng, jīn yè yī jīng ér suǒ yí rú cǐ, qǐ shèng rén zhī yán, yì dāng yǒu qù qǔ yé? suì píng jué rén shì, qióng zhū jīng jí sòng rú zhī shū, jiǔ zhī jiàn qí dà yì, tàn yuē: dào zài shì yǐ. yǔ xué zhě yuē: bù dú wǔ jīng, yù shì biàn jué zhì ài. xiān shēng zài lǐng wài, fǎng bái shā wèn xué, bái shā yǐ shī shì zhī: cāng míng jǐ wàn lǐ, shān quán wèi yíng chǐ, dào hǎi guān huì tóng, qián kūn shuí yǎn bì? xiān shēng bù qì yě. zhōng yǐ xiàng shān wèi chán, zuò lù xué dìng yí, gài jū yè lù zhī yú lùn yě.
張吉字克修，別號古城，江西餘干人。成化辛丑進士。授工部主事。以劾左道李孜省、妖僧繼曉、謫判廣東。以《詩》《書》變其俗，土官陶氏遣子從學，即能以禮自處。歷肇慶同知，梧州知府，轉廣西按察副使。備兵府江，搜賊勦平之。正德初，進正使，轉布政使，歷山東、廣西，忤逆瑾，降兩浙鹽運使。瑾誅，更河南、廣西參政，至貴州左布政使。以疾歸，十三年九月卒，年六十八。初從鄉先生學，見諸生簡擇經傳，以資捷徑，謂士當兼治《五經》，今業一經而所遺如此，豈聖人之言，亦當有去取耶？遂屏絕人事，窮諸經及宋儒之書，久之見其大意，嘆曰：「道在是矣。」語學者曰：「不讀《五經》，遇事便覺窒礙。」先生在嶺外，訪白沙問學，白沙以詩示之：「滄溟幾萬里，山泉未盈尺，到海觀會同，乾坤誰眼碧？」先生不契也。終以象山為禪，作《陸學訂疑》，蓋《居業錄》之餘論也。