zhōu tǎn hào qiān zhāi, luó fú rén yě. shì wèi xiàn lìng. zì yòu yǒu zhì shèng xián zhī xué, cóng xué yú zhōng lí, chū yóu hú xiāng wéi yáng xīn quán tiān zhēn tiān guān, yǐ qīn jiǎng xí. shuāi lǎo, yóu yǔ xú lǔ yuán xiāng wǎng fù. qí lùn xué yǔ yún: rì zhī míng yě, bì zhào yú wù, yǒu bù zhào zhě, yīn mái zhī bì yě. xīn zhī zhī yě, bì gé hū wù, yǒu bù gé zhě, wù yù zhī bì yě. yòu yún: yī yáng shēng yú xià wèi fù, nèi yáng wài yīn wèi tài, yú fù zé yuē jiàn tiān dì zhī xīn, yú tài zé yuē nèi jiàn ér wài shùn, shì kě jiàn xué bù yí hū wài, ér nèi zhě qí běn yě. gù yuē fù, dé zhī běn yě. wéi fù zé wú wàng, ér gāng lái zhǔ yú nèi yǐ, cǐ nèi jiàn zhī wèi tài yě. yòu yún: bù kě yú wú xǐ nù āi lè mì wú shēng wú chòu, zhǐ xǐ nù āi lè zhōng jié chù, biàn shì wú shēng wú chòu suǒ zài. yòu yún: míng mù jìng zuò, cǐ kě zàn wèi zhī. xīn tǐ yuán shì huó pō liú xíng, ruò zhǎng xí míng zuò, jú shǒu kōng jì, zé xīn tǐ rì jiù kū gǎo, fēi shèng rén zhī xīn xué yě. yòu yún: bái shā zhī xué, yǐ zì rán wèi zōng, zhì wèi jìng zhōng xū yǎng chū duān ní, wú rén yào shí dé jìng zhōng xīn tǐ, zhǐ shì gè chéng rán wú shì, jiǒng rán bù mèi ér yǐ, yuán wú yī wù kě zhe, ruò wèi jìng zhōng yǎng chū duān ní, zé jìng zhōng yòu tiān chū yī duān ní yǐ. qiě dào tǐ běn shì zì rán, dàn zì rán fēi yì xiǎng kě dé, xīn xià yào zì rán, biàn bú shì zì rán yě.
周坦號謙齋，羅浮人也。仕為縣令。自幼有志聖賢之學，從學於中離，出遊湖、湘、維揚、新泉、天真、天關，以親講席。衰老，猶與徐魯源相往復。其論學語云：「日之明也，必照於物，有不照者，陰霾之蔽也。心之知也，必格乎物，有不格者，物慾之蔽也。」又云：「一陽生於下為《復》，內陽外陰為《泰》，於《復》則曰『見天地之心』，於《泰》則曰『內健而外順』，是可見學不遺乎外，而內者其本也。故曰『《復》，德之本也。』惟《復》則《無妄》，而剛來主於內矣，此內健之為《泰》也。」又云：「不可於無喜怒哀樂覓無聲無臭，只喜怒哀樂中節處，便是無聲無臭所在。」又云：「瞑目靜坐，此可暫為之。心體原是活潑流行，若長習瞑坐，局守空寂，則心體日就枯槁，非聖人之心學也。」又云：「白沙之學，以自然為宗，至謂『靜中須養出端倪』，吾人要識得靜中心體，只是個澄然無事，炯然不昧而已，原無一物可着，若謂『靜中養出端倪』，則靜中又添出一『端倪』矣。且道體本是自然，但自然非意想可得，心下要自然，便不是自然也。」