chén yōng zì bǐng cháng, nán hǎi rén. jǔ chéng huà jiǎ wǔ kē. yóu bái shā zhī mén, bái shā shì yǐ zì dé zhī xué, wèi: wǒ fǒu zi yì fǒu, wǒ rán zi yì rán, rán fǒu gǒu yóu wǒ, yú zi hé yǒu yān. xiān shēng shēn qì zhī. zhāng dōng suǒ yīn xiān shēng yǐ jiàn bái shā, yǒu wèn dōng suǒ hé rú? bái shā yuē: yú zhī yōng, yōng zhī xǔ. nián wǔ shí yǐ jīng mén zhōu tóng rù shì. lì rèn wǔ rì, bù néng qū qǔ, jí jiě guān, dù mén bù rù chéng guō. dū xué wáng hóng yù jiàn zhī, bù kě dé. tóng mén xiè yòu zú ér pín, xiān shēng zàng zhī. bìng gé, shè bái shā xiàng, fén xiāng zài bài ér shì, nián bā shí liù.
陳庸字秉常，南海人。舉成化甲午科。游白沙之門，白沙示以自得之學，謂：「我否子亦否，我然子亦然，然否苟由我，於子何有焉。」先生深契之。張東所因先生以見白沙，有問東所何如？白沙曰：「余知庸，庸知詡。」年五十以荊門州同入仕。蒞任五日，不能屈曲，即解官，杜門不入城郭。督學王弘欲見之，不可得。同門謝祐卒而貧，先生葬之。病革，設白沙像，焚香再拜而逝，年八十六。