xún xù shàn jiě yīn shēng, shí lùn wèi zhī àn jiě. suì diào lǜ lǚ, zhèng yǎ yuè. měi zhì zhèng huì, diàn tíng zuò yuè, zì diào gōng shāng, wú bù xié yùn. ruǎn xián miào shǎng, shí wèi shén jiě. měi gōng huì zuò yuè, ér xīn wèi zhī bù tiáo. jì wú yī yán zhí xù, yì jì zhī, suì chū ruǎn wèi shǐ píng tài shǒu. hòu yǒu yī tián fù gēng yú yě, dé zhōu shí yù chǐ, biàn shì tiān xià zhèng chǐ. xún shì yǐ xiào jǐ suǒ zhì zhōng gǔ jīn shí sī zhú, jiē jué duǎn yī shǔ, yú shì fú ruǎn shén shí.
荀勖善解音声，时论谓之闇解。遂调律吕，正雅乐。每至正会，殿庭作乐，自调宫商，无不谐韵。阮咸妙赏，时谓神解。每公会作乐，而心谓之不调。既无一言直勖，意忌之，遂出阮为始平太守。后有一田父耕于野，得周时玉尺，便是天下正尺。荀试以校己所治钟鼓、金石、丝竹，皆觉短一黍，于是伏阮神识。

xún xù cháng zài jìn wǔ dì zuò shàng shí sǔn jìn fàn, wèi zài zuò rén yuē:" cǐ shì láo xīn chuī yě." zuò zhě wèi zhī xìn, mì qiǎn wèn zhī, shí yòng gù chē jiǎo.
荀勖尝在晋武帝坐上食笋进饭，谓在坐人曰：“此是劳薪炊也。”坐者未之信，密遣问之，实用故车脚。

rén yǒu xiāng yáng hù fù mù, hòu yīng chū shòu mìng jūn. hù è qí yán, suì jué duàn mù hòu, yǐ huài qí shì. xiāng zhě lì shì zhī yuē:" yóu yīng chū zhé bì sān gōng." é ér hù zhuì mǎ zhé bì, wèi guǒ zhì gōng.
人有相羊祜父墓，后应出受命君。祜恶其言，遂掘断墓后，以坏其势。相者立视之曰：“犹应出折臂三公。”俄而祜坠马折臂，位果至公。

wáng wǔ zi shàn jiě mǎ xìng. cháng chéng yī mǎ, zhù lián qián zhàng ní. qián yǒu shuǐ, zhōng rì bù kěn dù. wáng yún:" cǐ bì shì xī zhàng ní." shǐ rén jiě qù, biàn jìng dù.
王武子善解马性。尝乘一马，箸连钱障泥。前有水，终日不肯渡。王云：“此必是惜障泥。”使人解去，便径渡。

chén shù wèi dà jiàng jūn yuàn, shén jiàn ài zhòng. jí wáng, guō pú wǎng kū zhī, shén āi, nǎi hū yuē:" sì zǔ, yān zhī fēi fú!" é ér dà jiàng jūn zuò luàn, rú qí suǒ yán.
陈述为大将军掾，甚见爱重。及亡，郭璞往哭之，甚哀，乃呼曰：“嗣祖，焉知非福！”俄而大将军作乱，如其所言。

jìn míng dì jiě zhàn zhǒng zhái, wén guō pú wéi rén zàng, dì wēi fú wǎng kàn. yīn wèn zhǔ rén:" hé yǐ zàng lóng jiǎo? cǐ fǎ dāng miè zú!" zhǔ rén yuē:" guō yún:' cǐ zàng lóng ěr, bù chū sān nián, dāng zhì tiān zǐ.'" dì wèn:" wéi shì chū tiān zǐ xié?" dá yuē:" fēi chū tiān zǐ, néng zhì tiān zǐ wèn ěr."
晋明帝解占冢宅，闻郭璞为人葬，帝微服往看。因问主人：“何以葬龙角？此法当灭族！”主人曰：“郭云：‘此葬龙耳，不出三年，当致天子。’”帝问：“为是出天子邪？”答曰：“非出天子，能致天子问耳。”

guō jǐng chún guò jiāng, jū yú jì yáng, mù qù shuǐ bù yíng bǎi bù, shí rén yǐ wéi jìn shuǐ. jǐng chún yuē:" jiāng dāng wèi lù." jīn shā zhǎng, qù mù shù shí lǐ jiē wèi sāng tián. qí shī yuē:" běi fù liè liè, jù hǎi hùn hùn lěi lěi sān fén, wéi mǔ yǔ kūn." wáng chéng xiàng lìng guō pú shì zuò yī guà, guà chéng, guō yì sè shén è, yún:" gōng yǒu zhèn è!" wáng wèn:" yǒu kě xiāo fú lǐ bù?" guō yuē:" mìng jià xī chū shù lǐ, dé yī bǎi shù, jié duàn rú gōng zhǎng, zhì chuáng shàng cháng qǐn chù, zāi kě xiāo yǐ." wáng cóng qí yǔ. shù rì zhōng, guǒ zhèn bǎi fěn suì, zǐ dì jiē chēng qìng. dà jiàng jūn yún:" jūn nǎi fù wěi zuì yú shù mù."
郭景纯过江，居于暨阳，墓去水不盈百步，时人以为近水。景纯曰：“将当为陆。”今沙涨，去墓数十里皆为桑田。其诗曰：“北阜烈烈，巨海混混；垒垒三坟，唯母与昆。”王丞相令郭璞试作一卦，卦成，郭意色甚恶，云：“公有震厄！”王问：“有可消伏理不？”郭曰：“命驾西出数里，得一柏树，截断如公长，置床上常寝处，灾可消矣。”王从其语。数日中，果震柏粉碎，子弟皆称庆。大将军云：“君乃复委罪于树木。”

huán gōng yǒu zhǔ bù shàn bié jiǔ, yǒu jiǔ zhé lìng xiān cháng. hǎo zhě wèi" qīng zhōu cóng shì", è zhě wèi" píng yuán dū yóu". qīng zhōu yǒu qí jùn, píng yuán yǒu gé xiàn." cóng shì" yán" dào qí"," dū yóu" yán zài" gé shàng zhù".
桓公有主簿善别酒，有酒辄令先尝。好者谓“青州从事”，恶者谓“平原督邮”。青州有齐郡，平原有鬲县。“从事”言“到脐”，“督邮”言在“鬲上住”。

xī yīn xìn dào shén jīng qín, cháng huàn fù nèi è, zhū yī bù kě liáo. wén yú fǎ kāi yǒu míng, wǎng yíng zhī. jì lái, biàn mài yún:" jūn hóu suǒ huàn, zhèng shì jīng jìn tài guò suǒ zhì ěr." hé yī jì tāng yǔ zhī. yī fú, jí dà xià, qù shù duàn xǔ zhǐ rú quán dà pōu kàn, nǎi xiān suǒ fú fú yě.
郗愔信道甚精勤，常患腹内恶，诸医不可疗。闻于法开有名，往迎之。既来，便脉云：“君侯所患，正是精进太过所致耳。”合一剂汤与之。一服，即大下，去数段许纸如拳大；剖看，乃先所服符也。

yīn zhōng jūn miào jiě jīng mài, zhōng nián dōu fèi. yǒu cháng suǒ gěi shǐ, hū kòu tóu liú xiě. hào wèn qí gù? yún:" yǒu sǐ shì, zhōng bù kě shuō." jié wèn liáng jiǔ, nǎi yún:" xiǎo rén mǔ nián chuí bǎi suì, bào jí lái jiǔ, ruò méng guān yī mài, biàn yǒu huó lǐ. qì jiù tú lù wú hèn." hào gǎn qí zhì xìng, suì lìng yú lái, wèi zhěn mài chǔ fāng. shǐ fú yī jì tāng, biàn yù. yú shì xī fén jīng fāng.
殷中军妙解经脉，中年都废。有常所给使，忽叩头流血。浩问其故？云：“有死事，终不可说。”诘问良久，乃云：“小人母年垂百岁，抱疾来久，若蒙官一脉，便有活理。讫就屠戮无恨。”浩感其至性，遂令舁来，为诊脉处方。始服一剂汤，便愈。于是悉焚经方。