strong zhōu jǐng lóng zǒu sàn rù shān　 dōng jīng chéng huáng yé fā bīng strong
周景隆走散入山　東京城皇爺發兵

cí yuē:
詞曰：

rén yǒu bù cè huò fú　 tiān yǒu dāng shí yīn qíng
人有不測禍福　天有當時陰晴

suàn guà zhān bǔ zǒng zhe kōng　 sǐ shēng jiē yóu tiān dìng
算卦占卜總着空　死生皆由天定

gōng zǐ lái dào shān xià　 yù jiàn lóu zú xún fēng
公子來到山下　遇見嘍卒巡風

qí fān zhāo zhǎn qǐ zài kōng　 xià de shén hún bù dìng
旗幡招展起在空　嚇的神魂不定

què shuō gōng zǐ zhōu shùn lái dào xìng huā shān xià, yě bù zhī shì shén me shān zhài, zhèng zài wàn nán zhī jì, shān xià xǔ duō rén mǎ zǒu lái, zhǐ xià de jīng yí bù zhǐ. zhòng lóu zú chuǎng shàng qián lái, bù róng fēn shuō, lēi zhù zuò mǎ, huí dào jiù zǒu. bù duō shí dào le zhài mén, zhōu shùn zhàn zhàn jīng jīng, zài mǎ shàng jǔ mù guān qiáo, hǎo bù jīng rén.
卻說公子周順來到杏花山下，也不知是什麼山寨，正在萬難之際，山下許多人馬走來，只嚇的驚疑不止。眾嘍卒闖上前來，不容分說，勒住坐馬，回道就走。不多時到了寨門，周順戰戰兢兢，在馬上舉目觀瞧，好不驚人。

zài shuō zhèng mèng xióng zhèng zài dà zhàng yǔ zhòng xián tán, lóu bīng shàng qián guì dǎo, jīn zài shān xià ná lái yī wèi shū shēng, bù xiàng shān dōng rén shì, qiú dài wáng dìng duó. mèng xióng shuō: yǔ wǒ ná lái. lóu zú jí bǎ gōng zǐ ná jìn. zhèng mèng xióng yī jiàn, ya, hǎo wú zhī xiǎo bèi, jìng gǎn chuǎng nǐ dài wáng de shān kǒu, kuài tōng míng lái. nǐ dài wáng dāo xià bù sǐ wú míng zhī guǐ. zhōu shùn wén tīng, zhǐ xià de hún bù fù tǐ, kǒu zūn dài wáng zàn xī léi tíng zhī nù, tīng xiǎo shēng dào lái.
再說鄭夢熊正在大帳與眾閒談，嘍兵上前跪倒，今在山下拿來一位書生，不像山東人氏，求大王定奪。夢熊說：「與我拿來。」嘍卒即把公子拿進。鄭夢熊一見，「呀，好無知小輩，竟敢闖你大王的山口，快通名來。你大王刀下不死無名之鬼。」周順聞聽，只嚇的魂不附體，口尊大王暫息雷霆之怒，聽小生道來。

gōng zǐ shī lǐ dā xià gōng　 lián bǎ dài wáng kǒu nèi chēng　 ruò wèn xiǎo shēng míng hé xìng zàn qiě xī nù tīng wǒ míng　 zǔ jū zhù zài bīn zhōu fǔ　 xiàng yáng jiē shàng yǒu mén tíng zhōu yì shì wǒ qīn shēng fù　 xiǎo shēng míng jiào zhōu jǐng lóng　 zhǐ yīn wǒ fù bǎ guān zuò lì bù shàng shū zài cháo zhōng　 tā lǎo rén jiā duō jī shàng　 dé zuì jiān dǎng lǎo cài jīng cài jīng tā shì huáng guó zhàng　 nǚ ér xiàn jīn zuò xī gōng　 fù nǚ dìng jì bǎ ǎn hài jīn diàn yǐ shàng bǎ běn shēng　 huáng yé zhǔn le jiān nìng běn　 ná wǒ jǔ jiā mǎn mén tíng fǎ chǎng yǐ nèi ná chū zhǎn　 duō kuī lǎo tiān guā shén fēng　 shén fēng jiù chū mǔ zǐ liǎ tǎo fàn wèi shēng bēn shān dōng　 wǒ mǔ zhù zài tài píng zhèn　 tóu qīn wǒ bēn jì níng chéng yuè fù míng jiào liáng shì tài　 zuò guò guān jiā èr pǐn qīng　 suǒ shēng yī wèi duō jiāo nǚ rǔ míng jiào zuò liáng xiù yīng　 jīn nián èr jiǔ shí bā suì　 wǒ jiào zhōu shùn shí liù dōng nà rì tóu qīn jìn liáng fǔ　 yuè fù tā bǎ xīn gǎi gèng　 tā shuō wǒ shì fàn guān hòu rèn qīn zhī shì bù yǔn cóng　 bù rèn qīn qī hái bà le　 bǎ wǒ bǎng zài huā yuán zhōng kōng shū fáng nèi suǒ shàng wǒ　 liáng gǔn fù jì dìng láo lóng　 áo le yī wǎn duàn cháng sàn yào hài wǒ de mìng cán shēng　 tā jiā yǒu wèi lǎo yuàn gōng　 nà shi wǒ de lǎo jiù xīng qīn shēng zhī zǐ shě qù le　 yào yǔ zhōu shùn zuò tì shēng　 hē le bā bù duàn cháng sàn kě xī yī mìng guī yīn chéng　 jiù wǒ huó mìng wú kě bào　 rèn wèi yì fù dāng qīn shēng jiāng wǒ sòng chū huā yuán wài　 nà shí wǒ cái chū le chéng　 dōng mén yǐ wài jié yī bài yù jiàn yī xiē hǎo bīn péng　 fù yòu huí zhì tài píng zhèn　 yù jiàn biǎo xiōng xú zhèn zhōng mǔ zǐ jiē zài tā jiā qù　 yǐn xìng mái míng dù rì shēng　 tīng shuō xiǎo jiě táo chū fǔ dì xiōng gè gè dōu zhī qíng　 dà jiā yī qí xún xiǎo jiě　 bàn lù tú zhōng gè xī dōng bù zhī dì xiōng hé fāng qù　 wǒ jīn lái dào cǐ shān zhōng　 wàn wàng dài wáng kuān ráo shù kě lián zhōu mén sǐ de kǔ　 gōng zǐ shuō bà qián hòu huà　 mèn huài dài wáng zhèng mèng xióng zhèng mèng xióng wén tīng gōng zǐ sù le yī biàn, yā yā, xīn zhōng àn xiǎng: xiàn zhōu shùn zài cǐ, yòu lái le zhōu shùn, zhè shì hé gù? xiǎng bì dǐng míng mào chēng, dài wǒ xì xì wèn lái. yīng xióng xiǎng dào zhè lǐ, jí wèi kāi yán.
公子施禮搭下躬　連把大王口內稱　若問小生名和姓暫且息怒聽我明　祖居住在彬州府　向陽街上有門庭周義是我親生父　小生名叫周景隆　只因我父把官做吏部尚書在朝中　他老人家多激上　得罪奸黨老蔡京蔡京他是皇國丈　女兒現今做西宮　父女定計把俺害金殿以上把本升　皇爺准了奸佞本　拿我舉家滿門庭法場以內拿出斬　多虧老天刮神風　神風救出母子倆討飯為生奔山東　我母住在太平鎮　投親我奔濟寧城岳父名叫梁士太　做過官家二品卿　所生一位多姣女乳名叫做梁秀英　今年二九十八歲　我叫周順十六冬那日投親進梁府　岳父他把心改更　他說我是犯官後認親之事不允從　不認親戚還罷了　把我綁在花園中空書房內鎖上我　梁滾復計定牢籠　熬了一碗斷腸散要害我的命殘生　他家有位老院公　那是我的老救星親生之子捨去了　要與周順做替生　喝了八步斷腸散可惜一命歸陰城　救我活命無可報　認為義父當親生將我送出花園外　那時我才出了城　東門以外結一拜遇見一些好賓朋　復又回至太平鎮　遇見表兄徐振中母子接在他家去　隱姓埋名度日生　聽說小姐逃出府弟兄個個都知情　大家一齊尋小姐　半路途中各西東不知弟兄何方去　我今來到此山中　萬望大王寬饒恕可憐周門死的苦　公子說罷前後話　悶壞大王鄭夢熊鄭夢熊聞聽公子訴了一遍，呀呀，心中暗想：「現周順在此，又來了周順，這是何故？想必頂名冒稱，待我細細問來。」英雄想到這裡，即未開言。

liáng xiù yīng zài páng tīng de míng, àn dào: zhè shì wǒ zhàng fū lái le, zhēn nǎi tiān cóng rén yuàn. xiǎng bà yòu yǔ zhèng mèng xióng cóng tóu zhì wěi, liáng zhōng zěn me sòng chū fǔ, nǚ bàn nán zhuāng, zhōng tú chōng sàn, zěn me jiǎ chēng gōng zǐ de huà, shuō le yī biàn. mèng xióng tīng dào zhè lǐ, xīn zhōng míng bái, shuō: jì rán rú cǐ, kuài qǐng hòu zhàng zài xù.
梁秀英在旁聽的明，暗道：「這是我丈夫來了，真乃天從人願。」想罷又與鄭夢熊從頭至尾，梁忠怎麼送出府，女扮男裝，中途衝散，怎麼假稱公子的話，說了一遍。夢熊聽到這裡，心中明白，說：「既然如此，快請後帳再敘。」

xiù yīng shuō bà, jí shàng qián jiāng gōng zǐ yī bǎ lā zhù, shuō gēn wǒ zǒu bà. gōng zǐ yě bù zhī shén me, qiě gēn zhe xiù yīng lái zhì hòu zhàng luò zuò. xiù yīng jiāng qián qíng sù le yī biàn, gōng zǐ fāng cái míng bái. xīn zhōng shén xǐ. yòu dào zhèng cuì píng fáng zhōng shuō le yī biàn. cuì píng wén tīng, àn shuō guài bù dé zuó rì wǎn shàng, ná qiāng nòng shì de zhuāng mó zuò yàng, hái shì gè jiǎ de. cǐ shí xiù yīng jiāng nán zhuāng tuō qù, lòu chū nǚ yī fú, chóng zhěng wū yún, dàn sǎo é méi, shōu shí de qí qí zhěng zhěng, èr nǚ zǐ bàn dí zhēn shì tiān xiān yì bān, shì rén jiàn le wú bù dòng xīn.
秀英說罷，即上前將公子一把拉住，說跟我走罷。公子也不知什麼，且跟着秀英來至後帳落坐。秀英將前情訴了一遍，公子方才明白。心中甚喜。又到鄭翠屏房中說了一遍。翠屏聞聽，暗說怪不得昨日晚上，拿腔弄勢的裝模作樣，還是個假的。此時秀英將男裝脫去，露出女衣服，重整烏雲，淡掃蛾眉，收拾的齊齊整整，二女子扮的真是天仙一般，世人見了無不動心。

cí yuē:
詞曰：

èr wèi jiāo yāo qiào jūn hóng　 bì yuè xiū huā fēi fán tóng
二位姣妖俏君紅　閉月羞花非凡同

xià chuáng lái zhēn shì yī zhèn xiāng　 fēng sòng jiāo dī dī táo huā nèn ruǐ jǐ
下床來真是一陣香　風送姣滴滴桃花嫩蕊幾

rú yǔ rùn fú róng guān měi mào　 hǎo sì nà wū shān shén nǚ lái rù mèng
如雨潤芙蓉觀美貌　好似那巫山神女來入夢

què shuō liáng xiù yīng lái jiàn yā huán jìn fáng lái, jí fēn fù bǎi shè xiāng àn cì hou. jí jí máng máng, qǐng shí yù bèi tuǒ dāng, xiù yīng yòu lái zhì gōng zǐ zuò de fáng nèi, xiàng gōng xiǎo nú yòu yǔ nǐ dìng mén qīn shì, gēn wǒ bài tiān dì qù bà. gōng zǐ yī jiàn xiù yīng nà gè yàng zi, bǎ nà bào chóu zhī xīn jù qù zài jiǔ jiāng yǐ wài, gēn zhe xiù yīng chū fáng qù le, zhōu gōng zǐ gēn zhe xiù yīng chū fáng mén.
卻說梁秀英來見丫環進房來，即吩咐擺設香案伺候。急急忙忙，頃時預備妥當，秀英又來至公子坐的房內，相公小奴又與你定門親事，跟我拜天地去罷。公子一見秀英那個樣子，把那報仇之心俱去在九江以外，跟着秀英出房去了，周公子跟着秀英出房門。

fú chū cuì píng nǚ hóng zhuāng　 tiān jǐng yuàn zhōng máng zhàn zhù　 liǎng duǒ xiān huā lì yī chù tiān dì zhuō shàng bǎi shàng xiāng　 gè chù dēng lái zhào zhú guāng　 shǐ nǚ yā huán chū fáng qù xiù yīng zì jǐ zhǎo kōng fáng　 dòng fáng shèng xià zhěng yī shuāng　 gōng zǐ měi mào yòng mù zhāng jiàn tā bù guò èr bā suì　 qiǎo wǎn wū yún liàng yòu guāng　 wān méi dàn sǎo chūn jǐng zhì qiū bō yī zhuǎn hún piāo dàng　 fěn miàn bù yòng chá gōng fěn　 liǎng ěr jīn huán liàng yòu huáng yīng táo xiǎo kǒu yá shì yù　 chún bǐ dān zhū fèn wài qiáng　 chuān jiàn hóng chèn qún zài nèi wài zhào huā shí liú hǎi táng　 xiǎo xiǎo jīn lián zhǎi yòu shòu　 duān duān zhèng zhèng shì wú shuāng chén yú luò yàn shēn cái jùn　 bì yuè xiū huā shén duān zhuāng　 gōng zǐ guān bà duō yī huì miàn duì cuì píng nòng guài qiāng
扶出翠屏女紅妝　天井院中忙站住　兩朵仙花立一處天地桌上擺上香　各處燈來照燭光　使女丫環出房去秀英自己找空房　洞房剩下整一雙　公子美貌用目張見她不過二八歲　巧挽烏雲亮又光　灣眉淡掃春景致秋波一轉魂飄蕩　粉面不用搽宮粉　兩耳金環亮又黃櫻桃小口牙似玉　唇比丹硃分外強　穿件紅襯裙在內外罩花石榴海棠　小小金蓮窄又瘦　端端正正世無雙沉魚落雁身才俊　閉月羞花甚端莊　公子觀罷多一會面對翠屏弄怪腔

zhōu gōng zǐ miàn duì cuì píng yī yī, shuō: xiǎo shēng duō dà fú fēn, méng tiān xiān jiàng lín, zhè shì zhōng shēn zhī xìng yě. cuì píng hán xiū shuō: qiè nǎi shān cūn zhī nǚ, méng jūn bù qì, yǐ tuō zhōng shēn, hé děng róng xìng.
周公子面對翠屏一揖，說：「小生多大福分，蒙天仙降臨，這是終身之幸也。」翠屏含羞說：「妾乃山村之女，蒙君不棄，以托終身，何等榮幸。」

gōng zǐ tīng xiǎo jiě shēng yīn, rú tiān yīn yè zhōng fēi yīng jiào tí, yòu jiàn tā qiān jiāo bǎi mèi, nòng de gè zhōu shùn hún fēi yě wài sān qiān lǐ, mèng fù wū shān shí èr fēng. tā èr rén láng cái nǚ mào, suì kuān jiě yī dài, tóng rù luó wéi qù le.
公子聽小姐聲音，如天陰業中飛鶯叫啼，又見她千姣百媚，弄的個周順魂飛野外三千里，夢赴巫山十二峰。他二人郎才女貌，遂寬解衣帶，同入羅幃去了。

láng cái nǚ mào zài qīng chūn　 chū cì xīn hūn duì zhàn jīng　 gōng zǐ zhāi tóu kuān yī dài xiǎo jiě tuō qù sī luó jīn　 liǎng rén yī fú quán tuō jìng　 dōu shì lán fù bái pēn pēn nǚ zǐ yǎng wò yá chuáng shàng　 gōng zǐ huái bào zuǒ yòu fēn　 xiǎo jiě hǎo sì guā wèi pò kǒu yǎo bèi tóu zhàn jīng jīng　 zhè gè shēn qiǎn wèi jīng guò　 nà gè chū cì bǎ zhèn lín jǐn bèi gǔn qù bù zhē tǐ　 dēng zhào shēn zi hàn jīn jīn　 gān lù jǐ diǎn fēng qíng měi wū shān yún yǔ wú bǐ lún　 gōng zǐ fù yòu lǒu jǐ lǒu　 xiǎo jiě tā yě qīn yòu qīn tào wán huì shuǎ zhōu gōng zǐ　 cuì píng xiǎo jiě rè le pén　 èr rén qíng nóng shuō bù jǐn hóng jiāng yù lù zhān jǐn qīn　 lǜ àn hóng xī chūn sè tuì　 yún shōu yǔ sàn zhěng yī jīn bù yán èr rén yáng tái mèng　 bǎ shū lìng gèng fēn yī fēn　 dōng jīng fā lái rén gòng mǎ tóng tóu lǜ lǐng zhòng sān jūn　 xìng huā shān xià lái jiāo zhàn　 míng gōng zuò wěn tīng wǒ yún què shuō shěn zhī zhōu zì cóng zhòng dì xiōng jié láo fǎn yù zhī hòu, zòu běn jìn jīng, dào le cài jīng shī xià. cài jīng wén tīng dà nù. qīng zǎo shàng cháo, huàn guān shàng qián zòu dào: xiàn yǒu tài shī huáng zhàng, wǔ mén hòu zhǐ. huáng yé shuō: jiào tā shàng diàn. bù yī shí cài jīng shàng le diàn, kǒu chēng: wǒ wáng, wēi chén jiàn jià. kǒu hū wàn suì wàn wàn suì. huáng yé shuō: tài shī píng shēn luò zuò. cài jīng kòu tóu xiè ēn. huáng yé yòu wèn shuō: tài shī jiàn zhèn yǒu hé běn zòu? cài jīng shuō: yǒu běn, wǒ zhǔ shèng jiàn. yòu jiāng zòu běn chéng shàng. huáng yé zhǎn kāi kàn bì, lóng xīn dà nù, shuō: tài shī jí pài yuán diǎn qǐ sān qiān rén mǎ qián qù sǎo dàng. cài jīng yòu zòu dào: pài yòu shì láng tóng líng wèi shuài, cǐ rén duō móu, chén fǔ xiàn yǒu yī rén, míng huàn tóng tóu tiě luó hàn, shèn shì yīng yǒng, kě wèi xiān fēng zhī zhí, qí wǒ zhǔ dìng duó. huáng yé shuō: jí rú cǐ, zhào qīng suǒ zòu.
郎才女貌在青春　初次新婚對戰兢　公子摘頭寬衣帶小姐脫去絲羅巾　兩人衣服全脫淨　都是蘭馥白噴噴女子仰臥牙床上　公子懷抱左右分　小姐好似瓜未破口咬被頭戰兢兢　這個深淺未經過　那個初次把陣臨錦被滾去不遮體　燈照身子汗津津　甘露幾點風情美巫山雲雨無比倫　公子復又摟幾摟　小姐她也親又親套玩會耍周公子　翠屏小姐熱了盆　二人情濃說不盡紅漿玉露沾錦衾　綠暗紅稀春色退　雲收雨散整衣襟不言二人陽台夢　把書另更分一分　東京發來人共馬銅頭率領眾三軍　杏花山下來交戰　明公坐穩聽我雲卻說沈知州自從眾弟兄劫牢反獄之後，奏本進京，到了蔡京師下。蔡京聞聽大怒。清早上朝，宦官上前奏道：「現有太師皇丈，午門候旨。」皇爺說：「教他上殿。」不一時蔡京上了殿，口稱：「我王，微臣見駕。」口呼萬歲、萬萬歲。皇爺說：「太師平身落坐。」蔡京叩頭謝恩。皇爺又問說：「太師見朕有何本奏？」蔡京說：「有本，我主聖鑒。」又將奏本呈上。皇爺展開看畢，龍心大怒，說：「太師即派員點起三千人馬前去掃蕩。」蔡京又奏道：「派右侍郎童伶為帥，此人多謀，臣府現有一人，名喚銅頭鐵羅漢，甚是英勇，可為先鋒之職，祈我主定奪。」皇爺說：「即如此，照卿所奏。」

qǐng shí bān xià shèng zhǐ, jià zhuǎn cháo yáng, qún chén jiē sàn. cài jīng huí fǔ, yǔ tóng tóu shuō le yī biàn. tóng tóu tiě luó hàn shén xǐ, jí máng pī guà zhěng qí, jiào chǎng hòu lìng. què shuō tóng líng jiàn le shèng zhǐ, fēng tā wèi bīng mǎ dà yuán shuài zhī zhí, lìng diǎn sān qiān rén mǎ, sù xià shān dōng píng zéi miè kòu, bù kě yǒu wù. tóng líng guān bà, qǔ guò jiǎ wèi, bù yī shí pī guà zhěng qí, shàng mǎ jí zǒu, qí zhì jiào jūn chǎng, fēn fù léi gǔ jù jiāng. zhǐ tīng de gǔ xiǎng sān dōng de shí hòu, bīng dào jiāng qí, gè gè míng kuī liàng jiǎ, rén qiáng mǎ zhuàng, hǎo bù lì hài.
頃時頒下聖旨，駕轉朝陽，群臣皆散。蔡京回府，與銅頭說了一遍。銅頭鐵羅漢甚喜，急忙披掛整齊，教場候令。卻說童伶見了聖旨，封他為兵馬大元帥之職，令點三千人馬，速下山東平賊滅寇，不可有誤。童伶觀罷，取過甲胃，不一時披掛整齊，上馬即走，騎至教軍場，吩咐擂鼓聚將。只聽的鼓響三咚的時候，兵到將齊，個個明盔亮甲，人強馬壯，好不利害。

yù zhī hòu shì, qiě kàn xià huí.
欲知後事，且看下回。