jìn yáng yǐ běi, dì hán ér shǎo zhú, gù jū rén duō zhǒng wěi chéng lín, suǒ yǐ dài nán fāng zhī zhú yě. táng zhǎng qìng chū, běi dōu yǒu mín, qí jiā dì duō lín wěi, lǐ zhōng cháng yǒu huì yàn, zhì yú shí yú qí shě, zhì míng rì zhé bù zhī qí suǒ zài. qí mín yǒu zhù zēng bó yú qí shì zhě, yì wáng zhī. mín qiè yì yān. hòu yè wén yīng ér hào zhě shén zhòng, pò ér tīng zhī, zé qù rán yǐ. míng xī yòu wén, mín jù qiě shén. hòu yī rì, nǎi yǔ lǐ zhōng tā mín yuē: shù duō wén lín zhōng yǒu yīng ér hào, wú dù cǐ dì bù dāng yǒu yīng ér, jù qí guài ěr. jí xiāng yǔ shān chú qí lín, tì qí cǎo. jì qióng, dé yī xué, zhōng yǒu zēng bó shí qì. jiàn yě lí shí yú, yǒu pín ér fǔ zhě, shēn ér yǎng zhě, shùn ér rǔ zhě, yǎn ér jù zhě, áo rán ruò xiāng chóu zhuàng. mín jǐn shā zhī, zì shì lǐ mín yòng ān qí jū.
晉陽以北，地寒而少竹，故居人多種葦成林，所以代南方之竹也。唐長慶初，北都有民，其家地多林葦，里中嘗有會宴，置餘食於其舍，至明日輒不知其所在。其民有貯繒帛於其室者，亦亡之。民竊異焉。後夜聞嬰兒號者甚眾，迫而聽之，則闃然矣。明夕又聞，民懼且甚。後一日，乃語裡中他民曰：「數多聞林中有嬰兒號，吾度此地不當有嬰兒，懼其怪耳。」即相與芟除其林，薙其草。既窮，得一穴，中有繒帛食器。見野狸十餘，有顰而俯者，呻而仰者，瞬而乳者，偃而踞者，嗷然若相愁狀。民盡殺之，自是里民用安其居。